1Ey Tanrı, kulaklarımızla duyduk,
Atalarımız anlattı bize,
Neler yaptığını onların gününde, eski günlerde.

2Elinle ulusları kovdun,
Ama atalarımıza yer verdin;
Halkları kırdın,
Ama atalarımızın yayılmasını sağladın.

3Onlar ülkeyi kılıçla kazanmadılar,
Kendi bilekleriyle zafere ulaşmadılar.
Senin sağ elin, bileğin, yüzünün ışığı sayesinde oldu bu;
Çünkü sen onları sevdin.

4Ey Tanrı, kralım sensin,
Buyruk ver de Yakup soyu kazansın!

5Senin sayende düşmanlarımızı püskürteceğiz,
Senin adınla karşıtlarımızı ezeceğiz.

6Çünkü ben yayıma güvenmem,
Kılıcım da beni kurtarmaz;

7Ancak sensin bizi düşmanlarımızdan kurtaran,
Bizden nefret edenleri utanca boğan.

8Her gün Tanrıyla övünür,
Sonsuza dek adına şükran sunarız. "iSela

9Ne var ki, reddettin bizi, aşağıladın,
Artık ordularımızla savaşa çıkmıyorsun.

10Düşman karşısında bizi gerilettin,
Bizden tiksinenler bizi soydu.

11Kasaplık koyuna çevirdin bizi,
Ulusların arasına dağıttın.

12Yok pahasına sattın halkını,
Üstelik satıştan hiçbir şey kazanmadan.

13Bizi komşularımızın yüzkarası,
Çevremizdekilerin eğlencesi, alay konusu ettin.

14Ulusların diline düşürdün bizi,
Gülüyor halklar halimize.

15Rezilliğim gün boyu karşımda,
Utancımdan yerin dibine geçtim

16Hakaret ve sövgü duya duya,
Öç almak isteyen düşman karşısında.

17Bütün bunlar başımıza geldi,
Yine de seni unutmadık,
Antlaşmana ihanet etmedik,

18Döneklik etmedik,
Adımlarımız senin yolundan sapmadı.

19Oysa sen bizi ezdin, ülkemizi çakalların uğrağı ettin,
Üstümüzü koyu karanlıkla örttün.

20Eğer Tanrımızın adını unutsaydık,
Yabancı bir ilaha ellerimizi açsaydık,

21Tanrı bunu ortaya çıkarmaz mıydı?
Çünkü O yürekteki gizleri bilir.

22Senin uğruna her gün öldürülüyoruz,
Kasaplık koyun sayılıyoruz.

23Uyan, ya Rab! Niçin uyuyorsun?
Kalk! Sonsuza dek terk etme bizi!

24Niçin yüzünü gizliyorsun?
Neden mazlum halimizi, üzerimizdeki baskıyı unutuyorsun?

25Çünkü yere serildik,
Bedenimiz toprağa yapıştı.

26Kalk, yardım et bize!
Kurtar bizi sevgin uğruna!