1 Πόθεν  πόλεμοι  καὶ  πόθεν  μάχαι  ἐν  ὑμῖν;  οὐκ  ἐντεῦθεν,  ἐκ  τῶν  ἡδονῶν  ὑμῶν  τῶν  στρατευομένων  ἐν  τοῖς  μέλεσιν  ὑμῶν;  2 ἐπιθυμεῖτε,  καὶ  οὐκ  ἔχετε·  φονεύετε  καὶ  ζηλοῦτε,  καὶ  οὐ  δύνασθε  ἐπιτυχεῖν·  μάχεσθε  καὶ  πολεμεῖτε.  οὐκ  ἔχετε  διὰ  τὸ  μὴ  αἰτεῖσθαι  ὑμᾶς·  3 αἰτεῖτε  καὶ  οὐ  λαμβάνετε,  διότι  κακῶς  αἰτεῖσθε,  ἵνα  ἐν  ταῖς  ἡδοναῖς  ὑμῶν  δαπανήσητε.  4 μοιχαλίδες,  οὐκ  οἴδατε  ὅτι  ἡ  φιλία  τοῦ  κόσμου  ἔχθρα  τοῦ  Θεοῦ  ἐστιν;  ὃς  ἐὰν  οὖν  βουληθῇ  φίλος  εἶναι  τοῦ  κόσμου,  ἐχθρὸς  τοῦ  Θεοῦ  καθίσταται.  5 ἢ  δοκεῖτε  ὅτι  κενῶς  ἡ  γραφὴ  λέγει  Πρὸς  φθόνον  ἐπιποθεῖ  τὸ  πνεῦμα  ὃ  κατῴκισεν  ἐν  ἡμῖν;  6 μείζονα  δὲ  δίδωσιν  χάριν·  διὸ  λέγει  Ὁ  Θεὸς  ὑπερηφάνοις  ἀντιτάσσεται,  ταπεινοῖς  δὲ  δίδωσιν  χάριν. 

7 ὑποτάγητε  οὖν  τῷ  Θεῷ·  ἀντίστητε  δὲ  τῷ  διαβόλῳ,  καὶ  φεύξεται  ἀφ’  ὑμῶν·  8 ἐγγίσατε  τῷ  Θεῷ,  καὶ  ἐγγιεῖ*  ὑμῖν.  καθαρίσατε  χεῖρας,  ἁμαρτωλοί,  καὶ  ἁγνίσατε  καρδίας,  δίψυχοι.  9 ταλαιπωρήσατε  καὶ  πενθήσατε  καὶ  κλαύσατε·  ὁ  γέλως  ὑμῶν  εἰς  πένθος  μετατραπήτω  καὶ  ἡ  χαρὰ  εἰς  κατήφειαν.  10 ταπεινώθητε  ἐνώπιον  Κυρίου,  καὶ  ὑψώσει  ὑμᾶς. 

11 Μὴ  καταλαλεῖτε  ἀλλήλων,  ἀδελφοί.  ὁ  καταλαλῶν  ἀδελφοῦ  ἢ  κρίνων  τὸν  ἀδελφὸν  αὐτοῦ  καταλαλεῖ  νόμου  καὶ  κρίνει  νόμον·  εἰ  δὲ  νόμον  κρίνεις,  οὐκ  εἶ  ποιητὴς  νόμου  ἀλλὰ  κριτής.  12 εἷς  ἐστιν  [ὁ]  νομοθέτης  καὶ  κριτής,  ὁ  δυνάμενος  σῶσαι  καὶ  ἀπολέσαι·  σὺ  δὲ  τίς  εἶ,  ὁ  κρίνων  τὸν  πλησίον; 

13 Ἄγε  νῦν  οἱ  λέγοντες  Σήμερον  ἢ  αὔριον  πορευσόμεθα  εἰς  τήνδε  τὴν  πόλιν  καὶ  ποιήσομεν  ἐκεῖ  ἐνιαυτὸν  καὶ  ἐμπορευσόμεθα  καὶ  κερδήσομεν·  14 οἵτινες  οὐκ  ἐπίστασθε  ‹τὸ›  τῆς  αὔριον  ποία  ἡ  ζωὴ  ὑμῶν·  ἀτμὶς  γάρ  ἐστε  ἡ  πρὸς  ὀλίγον  φαινομένη,  ἔπειτα  καὶ  ἀφανιζομένη·  15 ἀντὶ  τοῦ  λέγειν  ὑμᾶς  Ἐὰν  ὁ  Κύριος  θελήσῃ,  καὶ  ζήσομεν  καὶ  ποιήσομεν  τοῦτο  ἢ  ἐκεῖνο.  16 νῦν  δὲ  καυχᾶσθε  ἐν  ταῖς  ἀλαζονείαις*  ὑμῶν·  πᾶσα  καύχησις  τοιαύτη  πονηρά  ἐστιν.  17 εἰδότι  οὖν  καλὸν  ποιεῖν  καὶ  μὴ  ποιοῦντι,  ἁμαρτία  αὐτῷ  ἐστιν.