1Ey Tanrı, neden bizi sonsuza dek reddettin?
Niçin otlağının koyunlarına karşı öfken tütmekte?

2Anımsa geçmişte sahiplendiğin topluluğu,
Kendi halkın olsun diye kurtardığın oymağı
Ve üzerine konut kurduğun Siyon Dağını.

3Yönelt adımlarını şu onarılmaz yıkıntılara doğru,
Düşman kutsal yerdeki her şeyi yıktı.

4Düşmanların bizimle buluştuğun yerde kükredi,
Zafer simgesi olarak kendi bayraklarını dikti.

5Gür bir ormana
Baltayla dalar gibiydiler.

6Baltayla, balyozla kırdılar,
Bütün oymaları.

7Ateşe verdiler tapınağını,
Yerle bir edip kutsallığını bozdular
Adının yaşadığı konutun.

8İçlerinden, ‹‹Hepsini ezelim!›› dediler.
Ülkede Tanrıyla buluşma yerlerinin tümünü yaktılar.

9Artık kutsal simgelerimizi görmüyoruz,
Peygamberler de yok oldu,
İçimizden kimse bilmiyor ne zamana dek...

10Ey Tanrı, ne zamana dek düşman sana sövecek,
Hasmın senin adını hor görecek?

11Niçin geri çekiyorsun elini?
Çıkar sağ elini bağrından, yok et onları!

12Ama geçmişten bu yana kralım sensin, ey Tanrı,
Yeryüzünde kurtuluş sağladın.

13Gücünle denizi yardın,
Canavarların kafasını sularda parçaladın.

14Livyatanın başlarını ezdin,
Çölde yaşayanlara onu yem ettin.

15Kaynaklar, dereler fışkırttın,
Sürekli akan ırmakları kuruttun.

16Gün senindir, gece de senin,
Ay ve güneşi sen yerleştirdin, kastediyor.

17Yeryüzünün bütün sınırlarını sen saptadın,
Yazı da kışı da yaratan sensin.

18Anımsa, ya RAB, düşmanın sana nasıl sövdüğünü,
Akılsız bir halkın, adını nasıl hor gördüğünü.

19Canavara teslim etme kumrunun canını,
Asla unutma düşkün kullarının yaşamını.

20Yaptığın antlaşmayı gözönüne al,
Çünkü ülkenin her karanlık köşesi
Zorbaların inleriyle dolmuş.

21Düşkünler boynu bükük geri çevrilmesin,
Mazlumlar, yoksullar adına övgüler dizsin.

22Kalk, ey Tanrı, davanı savun!
Anımsa akılsızların gün boyu sana nasıl sövdüğünü!

23Unutma hasımlarının yaygarasını,
Sana başkaldıranların durmadan yükselen patırtısını!