1Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens : 2Loquere filiis Israël, et dices ad eos : Homo qui votum fecerit, et spoponderit Deo animam suam, sub æstimatione dabit pretium. 3Si fuerit masculus a vigesimo anno usque ad sexagesimum annum, dabit quinquaginta siclos argenti ad mensuram sanctuarii : 4si mulier, triginta. 5A quinto autem anno usque ad vigesimum, masculus dabit viginti siclos : femina, decem. 6Ab uno mense usque ad annum quintum, pro masculo dabuntur quinque sicli : pro femina, tres. 7Sexagenarius et ultra masculus dabit quindecim siclos : femina, decem. 8Si pauper fuerit, et æstimationem reddere non valebit, stabit coram sacerdote : et quantum ille æstimaverit, et viderit eum posse reddere, tantum dabit.

9Animal autem, quod immolari potest Domino, si quis voverit, sanctum erit, 10et mutari non poterit, id est, nec melius malo, nec pejus bono : quod si mutaverit, et ipsum quod mutatum est, et illud pro quo mutatum est, consecratum erit Domino. 11Animal immundum, quod immolari Domino non potest, si quis voverit, adducetur ante sacerdotem : 12qui judicans utrum bonum an malum sit, statuet pretium. 13Quod si dare voluerit is qui offert, addet supra æstimationem quintam partem.

14Homo si voverit domum suam, et sanctificaverit Domino, considerabit eam sacerdos utrum bona an mala sit, et juxta pretium, quod ab eo fuerit constitutum, venundabitur : 15sin autem ille qui voverat, voluerit redimere eam, dabit quintam partem æstimationis supra, et habebit domum.

16Quod si agrum possessionis suæ voverit, et consecraverit Domino, juxta mensuram sementis æstimabitur pretium : si triginta modiis hordei seritur terra, quinquaginta siclis venundetur argenti. 17Si statim ab anno incipientis jubilæi voverit agrum, quanto valere potest, tanto æstimabitur. 18Sin autem post aliquantum temporis, supputabit sacerdos pecuniam juxta annorum, qui reliqui sunt, numerum usque ad jubilæum, et detrahetur ex pretio. 19Quod si voluerit redimere agrum ille qui voverat, addet quintam partem æstimatæ pecuniæ, et possidebit eum. 20Sin autem noluerit redimere, sed alteri cuilibet fuerit venundatus, ultra eum qui voverat redimere non poterit. 21Quia cum jubilæi venerit dies, sanctificatus erit Domino, et possessio consecrata ad jus pertinet sacerdotum. 22Si ager emptus est, et non de possessione majorum sanctificatus fuerit Domino, 23supputabit sacerdos juxta annorum numerum usque ad jubilæum, pretium : et dabit ille qui voverat eum, Domino. 24In jubilæo autem revertetur ad priorem dominum, qui vendiderat eum, et habuerat in sorte possessionis suæ. 25Omnis æstimatio siclo sanctuarii ponderabitur. Siclus viginti obolos habet.

26Primogenita, quæ ad Dominum pertinent, nemo sanctificare poterit et vovere : sive bos, sive ovis fuerit, Domini sunt. 27Quod si immundum est animal, redimet qui obtulit, juxta æstimationem tuam, et addet quintam partem pretii : si redimere noluerit, vendetur alteri quantocumque a te fuerit æstimatum.

28Omne quod Domino consecratur, sive homo fuerit, sive animal, sive ager, non vendetur, nec redimi poterit. Quidquid semel fuerit consecratum, Sanctum sanctorum erit Domino : 29et omnis consecratio, quæ offertur ab homine, non redimetur, sed morte morietur.

30Omnes decimæ terræ, sive de frugibus, sive de pomis arborum, Domini sunt, et illi sanctificantur. 31Si quis autem voluerit redimere decimas suas, addet quintam partem earum. 32Omnium decimarum bovis et ovis et capræ, quæ sub pastoris virga transeunt, quidquid decimum venerit, sanctificabitur Domino. 33Non eligetur nec bonum nec malum, nec altero commutabitur, si quis mutaverit : et quod mutatum est, et pro quo mutatum est, sanctificabitur Domino, et non redimetur.

34Hæc sunt præcepta, quæ mandavit Dominus Moysi ad filios Israël in monte Sinai.