1Bunlar Yeruşalimde krallık yapan Davut oğlu Vaizin sözleridir:

2‹‹Her şey boş, bomboş, bomboş!›› diyor Vaiz.

3Ne kazancı var insanın
Güneşin altında harcadığı onca emekten?

4Kuşaklar gelir, kuşaklar geçer,
Ama dünya sonsuza dek kalır.

5Güneş doğar, güneş batar,
Hep doğduğu yere koşar.

6Rüzgar güneye gider, kuzeye döner,
Döne döne eserek
Hep aynı yolu izler.

7Bütün ırmaklar denize akar,
Yine de deniz dolmaz.
Irmaklar hep çıktıkları yere döner.

8Her şey yorucu,
Sözcüklerle anlatılamayacak kadar.
Göz görmekle doymuyor,
Kulak işitmekle dolmuyor.

9Önce ne olduysa, yine olacak.
Önce ne yapıldıysa, yine yapılacak.
Güneşin altında yeni bir şey yok.

10Var mı kimsenin, ‹‹Bak bu yeni!›› diyebileceği bir şey?
Her şey çoktan, bizden yıllar önce de vardı.

11Geçmiş kuşaklar anımsanmıyor,
Gelecek kuşaklar da kendilerinden sonra gelenlerce anımsanmayacak.

12Ben Vaiz, Yeruşalimde İsrail kralıyken 13kendimi göklerin altında yapılan her şeyi bilgece araştırıp incelemeye adadım. Tanrının uğraşsınlar diye insanlara verdiği çetin bir zahmettir bu. 14Güneşin altında yapılan bütün işleri gördüm; hepsi boştur, rüzgarı kovalamaya kalkışmaktır! 15Eğri olan doğrultulamaz, eksik olan sayılamaz.

16Kendi kendime, ‹‹İşte, bilgeliğimi benden önce Yeruşalimde krallık yapan herkesten çok artırdım›› dedim, ‹‹Alabildiğine bilgi ve bilgelik edindim.›› 17Kendimi bilgi ve bilgeliği, deliliği ve akılsızlığı anlamaya adadım. Gördüm ki, bu da yalnızca rüzgarı kovalamaya kalkışmakmış. 18Çünkü çok bilgelik çok keder doğurur, bilgi arttıkça acı da artar.