STRONGS NT 2010: ἐπιτρέπω

ἐπιτρέπω; 1 aorist ἐπέτρεψά; passive (present ἐπιτρέπομαι); 2 aorist ἐπετραπην; perfect 3 person singular ἐπιτέτραπται (1 Corinthians 14:34 R G); from Homer down;

1. to turn to, transfer, commit, intrust.

2. to permit, allow, give leave: 1 Corinthians 16:7; Hebrews 6:3; τίνι, Mark 5:13; John 19:38; with an infinitive added, Matthew 8:21; Matthew 19:8; Luke 8:32; Luke 9:59, 61; Acts 21:39; 1 Timothy 2:12; and without the dative Mark 10:4; followed by an accusative with an infinitive Acts 27:3 (where L T Tr WH πορευθέντι); cf. Xenophon, an. 7, 7, 8; Plato, legg. 5, p. 730 d. Passive ἐπιτρέπεται τίνι, with an infinitive: Acts 26:1; Acts 28:16; 1 Corinthians 14:34.

STRONGS NT 2010a: ἐπιτροπεύω [ἐπιτροπεύω; (from Herodotus down); "to be ἐπίτροπος or procurator": of Pontius Pilate in Luke 3:1 WH (rejected) marginal reading; see their Appendix at the passage.]

επέδραμε επετραπη επετράπη ἐπετράπη επετρέψατε επετρέψε επέτρεψε επετρεψεν επετρέψεν επέτρεψεν ἐπέτρεψεν επιτέτραπται επιτρεπεται επιτρέπεταί ἐπιτρέπεται Ἐπιτρέπεταί επιτρεπη επιτρέπη ἐπιτρέπῃ επιτρεπω επιτρέπω ἐπιτρέπω επιτρεψαντος επιτρέψαντος ἐπιτρέψαντος επιτρεψη επιτρέψη ἐπιτρέψῃ επιτρεψον επίτρεψον επίτρεψόν ἐπίτρεψόν επιτριβήσονται επιτρίψεις epetrape epetrapē epetrápe epetrápē epetrepsen epétrepsen epitrepe epitrepē epitrépei epitrépēi epitrepetai epitrépetai Epitrépetaí epitrepo epitrepō epitrépo epitrépō epitrepsantos epitrépsantos epitrepse epitrepsē epitrépsei epitrépsēi epitrepson epítrepsónInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts