1In finem. Psalmus David, canticum Jeremiæ, et Ezechielis, populo transmigrationis, cum inciperent exire. Te decet hymnus, Deus, in Sion, et tibi reddetur votum in Jerusalem.

2Exaudi orationem meam ; ad te omnis caro veniet.

3Verba iniquorum prævaluerunt super nos, et impietatibus nostris tu propitiaberis.

4Beatus quem elegisti et assumpsisti : inhabitabit in atriis tuis. Replebimur in bonis domus tuæ ; sanctum est templum tuum,

5mirabile in æquitate. Exaudi nos, Deus, salutaris noster, spes omnium finium terræ, et in mari longe.

6Præparans montes in virtute tua, accinctus potentia ;

7qui conturbas profundum maris, sonum fluctuum ejus. Turbabuntur gentes,

8et timebunt qui habitant terminos a signis tuis ; exitus matutini et vespere delectabis.

9Visitasti terram, et inebriasti eam ; multiplicasti locupletare eam. Flumen Dei repletum est aquis ; parasti cibum illorum ; quoniam ita est præparatio ejus.

10Rivos ejus inebria, multiplica genimina ejus ; in stillicidiis ejus lætabitur germinans.

11Benedices coronæ anni benignitatis tuæ, et campi tui replebuntur ubertate.

12Pinguescent speciosa deserti, et exsultatione colles accingentur.

13Induti sunt arietes ovium, et valles abundabunt frumento ; clamabunt, etenim hymnum dicent.