1Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa,
Neden boş düzenler kurar bu halklar?

2Dünyanın kralları saf bağlıyor,
Hükümdarlar birleşiyor
RABbe ve meshettiği krala karşı.

3‹‹Koparalım onların kayışlarını›› diyorlar,
‹‹Atalım üzerimizden bağlarını.››

4Göklerde oturan Rab gülüyor,
Onlarla eğleniyor.

5Sonra öfkeyle uyarıyor onları,
Gazabıyla dehşete düşürüyor

6Ve, ‹‹Ben kralımı
Kutsal dağım Siyona oturttum›› diyor.

7RABbin bildirisini ilan edeceğim:
Bana, ‹‹Sen benim oğlumsun›› dedi,
‹‹Bugün ben sana baba oldum.

8Dile benden, miras olarak sana ulusları,
Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

9Demir çomakla kıracaksın onları,
Çömlek gibi parçalayacaksın.›› ‹‹Güdeceksin››.

10Ey krallar, akıllı olun!
Ey dünya önderleri, ders alın!

11RABbe korkuyla hizmet edin,
Titreyerek sevinin.

12Oğulu öpün ki öfkelenmesin,
Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz.
Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir.
Ne mutlu O'na sığınanlara!