1Oğlum, bilgeliğime dikkat et,
Akıllıca sözlerime kulak ver.

2Böylelikle her zaman sağgörülü olur,
Dudaklarınla bilgiyi korursun.

3Zina eden kadının bal damlar dudaklarından,
Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.

4Ama sonu pelinotu kadar acı,
İki ağızlı kılıç kadar keskindir.

5Ayakları ölüme gider,
Adımları ölüler diyarına ulaşır.

6Yaşama giden yolu hiç düşünmez,
Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.

7Oğlum, şimdi beni dinle,
Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.

8Öyle kadınlardan uzak dur,
Yaklaşma evinin kapısına.

9Yoksa onurunu başkalarına,
Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.

10Varını yoğunu yer bitirir yabancılar,
Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.

11Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde,
Etinle bedenin tükendiğinde.

12‹‹Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim,
Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?›› dersin.

13‹‹Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim,
Beni eğitenlere kulak vermedim.

14Halkın ve topluluğun arasında
Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.››

15Suyu kendi sarnıcından,
Kendi kuyunun kaynağından iç.

16Pınarların sokakları,
Akarsuların meydanları mı sulamalı?

17Yalnız senin olsun onlar,
Paylaşma yabancılarla.

18Çeşmen bereketli olsun
Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.

19Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi,
Hep seni doyursun memeleri.
Aşkıyla sürekli coş.

20Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın,
Neden başka birinin karısını koynuna alasın?

21RAB insanın tuttuğu yolu gözler,
Attığı her adımı denetler.

22Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek,
Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.

23Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak,
Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.