1Eyüp yine anlatmaya başladı:

2‹‹Keşke geçen aylar geri gelseydi,
Tanrının beni kolladığı,

3Kandilinin başımın üstünde parladığı,
Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,

4Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi,
Tanrının çadırımı dostça koruduğu,

5Her Şeye Gücü Yetenin henüz benimle olduğu,
Çocuklarımın çevremde bulunduğu,

6Yollarımın sütle yıkandığı,
Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!

7‹‹Kent kapısına gidip
Kürsümü meydana koyduğumda,

8Gençler beni görüp gizlenir,
Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;

9Önderler konuşmaktan çekinir,
Elleriyle ağızlarını kaparlardı;

10Soyluların sesi kesilir,
Dilleri damaklarına yapışırdı.

11Beni duyan kutlar,
Beni gören överdi;

12Çünkü yardım isteyen yoksulu,
Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.

13Ölmekte olanın hayır duasını alır,
Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.

14Doğruluğu giysi gibi giyindim,
Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.

15Körlere göz,
Topallara ayaktım.

16Yoksullara babalık eder,
Garibin davasını üstlenirdim.

17Haksızın çenesini kırar,
Avını dişlerinin arasından kapardım.

18‹‹ ‹Son soluğumu yuvamda vereceğim› diye düşünüyordum,
‹Günlerim kum taneleri kadar çok.

19Köküm sulara erişecek,
Çiy geceyi dallarımda geçirecek.

20Aldığım övgüler tazelenecek,
Elimdeki yay yenilenecek.›

21‹‹İnsanlar beni saygıyla dinler,
Öğüdümü sessizce beklerlerdi.

22Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı,
Sözlerim üzerlerine damlardı.

23Yağmuru beklercesine beni bekler,
Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.

24Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı,
Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.

25Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum,
Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum,
Yaslıları avutan biri gibiydim.