2Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.

3Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.

4Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.

5Haar voeten dalen naar den dood, haar treden houden de hel vast.

6Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.

7Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.

8Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;

9Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;

10Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;

11En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;

12En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!

13En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!

14Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!

15Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;

16Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;

17Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.

18Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;

19Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.

20En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?

21Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.

22Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.

23Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.