1Psalm Asafowi podany. Bóg nad Bogami, Pan mówił i przyzwał ziemię od wschodu słońca aż do zachodu jego.

2Objaśnił się Bóg z Syonu w doskonałej ozdobie.

3Przyjdzie Bóg nasz, a nie będzie milczał; ogień przed twarzą jego będzie pożerał, a około niego powstanie wicher gwałtowny.

4Przyzwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądził lud swój.

5Mówiąc: Zgromadźcie mi świętych moich, którzy ze mną uczynili przymierze przy ofierze.

6Tedy niebiosa opowiedzą sprawiedliwość jego; albowiem sam Bóg jest sędzią. Sela.

7Słuchaj, ludu mój! a będę mówił; słuchaj, Izraelu! a oświadczę się przed tobą: Jam Bóg, Bóg twój Jam jest.

8Nie będę cię z ofiar twoich winił, ani całopalenia twego, które są zawsze przedemną.

9Nie wezmę z domu twojego cielca, ani z okołu twego kozłów.

10Albowiem mój jest wszelki zwierz leśny, i tysiące bydła po górach.

11Znam wszystko ptastwo po górach, i zwierz polny jest przedemną.

12Będęli łaknął, nie rzekęć o to; bo mój jest okrąg ziemi, i napełnienie jego.

13Izali jadam mięso wołowe? albo pijam krew kozłową?

14Ofiaruj Bogu chwałę, i oddaj Najwyższemu śluby twoje;

15A wzywaj mię w dzień utrapienia: tedy cię wyrwę, a ty mię uwielbisz.

16Lecz niezbożnemu rzekł Bóg: Cóżci do tego, że opowiadasz ustawy moje, a bieżesz przymierze moje w usta twoje?

17Ponieważ masz w nienawiści karność, i zarzuciłeś słowa moje za się.

18Widziszli złodzieja, bieżysz z nim, a z cudzołożnikami masz skład twój.

19Usta twoje rozpuszczasz na złe, a język twój składa zdrady.

20Zasiadłszy mówisz przeciwko bratu twemu, a lżysz syna matki twojej.

21Toś czynił, a Jam milczał; dlategoś mniemał, żem ja tobie podobny, ale będę cię karał, i stawięć to przed oczy twoje.

22Zrozumiejcież to wżdy teraz, którzy zapominacie Boga, bym was snać nie porwał, a nie będzie ktoby was wyrwał.

23Kto mi ofiaruje chwałę, uczci mię; a temu, który naprawia drogę swą, ukażę zbawienie Boże.