1In finem. Psalmus David. Cæli enarrant gloriam Dei, et opera manuum ejus annuntiat firmamentum.

2Dies diei eructat verbum, et nox nocti indicat scientiam.

3Non sunt loquelæ, neque sermones, quorum non audiantur voces eorum.

4In omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terræ verba eorum.

5In sole posuit tabernaculum suum ; et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo. Exsultavit ut gigas ad currendam viam ;

6a summo cælo egressio ejus. Et occursus ejus usque ad summum ejus ; nec est qui se abscondat a calore ejus.

7Lex Domini immaculata, convertens animas ; testimonium Domini fidele, sapientiam præstans parvulis.

8Justitiæ Domini rectæ, lætificantes corda ; præceptum Domini lucidum, illuminans oculos.

9Timor Domini sanctus, permanens in sæculum sæculi ; judicia Domini vera, justificata in semetipsa.

10Desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum ; et dulciora super mel et favum.

11Etenim servus tuus custodit ea ; in custodiendis illis retributio multa.

12Delicta quis intelligit ? ab occultis meis munda me ;

13et ab alienis parce servo tuo. Si mei non fuerint dominati, tunc immaculatus ero, et emundabor a delicto maximo.

14Et erunt ut complaceant eloquia oris mei, et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper. Domine, adjutor meus, et redemptor meus.