1In finem. Psalmus David. Dixit insipiens in corde suo : Non est Deus. Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in studiis suis ; non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.

2Dominus de cælo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.

3Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt. Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. Sepulchrum patens est guttur eorum ; linguis suis dolose agebant. Venenum aspidum sub labiis eorum. Quorum os maledictione et amaritudine plenum est ; veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem. Contritio et infelicitas in viis eorum, et viam pacis non cognoverunt ; non est timor Dei ante oculos eorum.

4Nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam sicut escam panis ?

5Dominum non invocaverunt ; illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.

6Quoniam Dominus in generatione justa est, consilium inopis confudistis, quoniam Dominus spes ejus est.

7Quis dabit ex Sion salutare Israël ? Cum averterit Dominus captivitatem plebis suæ, exsultabit Jacob, et lætabitur Israël.