1Ya RAB, neden uzak duruyorsun,
Sıkıntılı günlerde kendini gizliyorsun?

2Kötüler gururla mazlumları avlıyor,
Mazlumlar kötülerin kurduğu tuzağa düşüyor.

3Kötü insan içindeki isteklerle övünür,
Açgözlü insan RABbe lanet okur, Onu hor görür.

4Kendini beğenmiş kötü insan Tanrıya yönelmez,
Hep, ‹‹Tanrı yok!›› diye düşünür.

5Kötülerin yolları her zaman başarıya götürür.
Öyle yücedir ki senin yargıların,
Kötüler anlayamaz, düşmanına burun kıvırır.

6İçinden, ‹‹Ben sarsılmam›› der,
‹‹Hiçbir zaman sıkıntıya düşmem.››

7Ağzı lanet, hile ve zulüm dolu,
Dilinin altında kötülük ve fesat saklı.

8Köylerin çevresinde pusu kurar,
Masumu gizli yerlerde öldürür,
Çaresizi sinsice gözler.

9Gizli yerlerde pusuya yatar
Çalılıktaki aslan gibi,
Kapmak için mazlumu bekler
Ve ağına düşürüp yakalar.

10Kurbanları çaresiz çöker,
Saldıranın üstün gücü altında ezilir.

11Kötü insan içinden, ‹‹Tanrı unuttu›› der,
‹‹Örttü yüzünü, asla göremez.››

12Kalk, ya RAB, kaldır elini, ey Tanrı!
Mazlumları unutma!

13Neden kötü insan seni hor görsün,
İçinden, ‹‹Tanrı hesap sormaz›› desin?

14Oysa sen sıkıntı ve acı çekenleri görürsün,
Yardım etmek için onları izlersin;
Çaresizler sana dayanır,
Öksüzün yardımcısı sensin.

15Kötünün, haksızın kolunu kır,
Sormadık hesap kalmasın yaptığı kötülükten.

16RAB sonsuza dek kral kalacak,
Uluslar Onun ülkesinden temizlenecek.

17Mazlumların dileğini duyarsın, ya RAB,
Yüreklendirirsin onları,
Kulağın hep üzerlerinde;

18Öksüze, düşküne hakkını vermek için,
Bir daha dehşet saçmasın ölümlü insan.