STRONGS NT 2795: κινέω

κινέω, κίνω; future κινήσω; 1 aorist infinitive κινῆσαι; passive, present κινοῦμαι; 1 aorist ἐκινήθην; (from κίω, poetic for ἸΩ, εἰμί, Curtius, § 57; hence)

1. properly, to cause to go, i. e. to move, set in motion (from Homer down);

a. properly, in passive (cf. Winers Grammar, 252 (237)) to be moved, move: of that motion which is evidence of life, Acts 17:28 (Genesis 7:21); κινεῖν δακτύλῳ φορτία, to move burdens with a finger, Matthew 23:4; τήν κεφαλήν, to move to and fro (A. V. wag) (expressive of derision), Matthew 27:39; Mark 15:29 (the Sept. for רֹאשׁ הֵנִיעַ), Psalm 21:8 (); Job 16:4; Sir. 12:18, etc.);

b. to move from a place, to remove: τί ἐκ τοῦ τόπου, Revelation 2:5; ἐκ τῶν τόπων, passive, Revelation 6:14.

2. Metaphorically, to move i. e. excite: στάσιν, a riot, disturbance, Acts 24:5 ((see στάσις, 2); ταραχήν, Josephus, b. j. 2, 9, 4); τήν πόλιν, to throw into commotion, passive, Acts 21:30. (Compare: μετακινέω, συγκινέω.)

εκινείτο εκινηθη εκινήθη ἐκινήθη εκινηθησαν εκινήθησαν ἐκινήθησαν εκίνησαν εκίνησάν εκίνησε εκίνησεν κινείν κινείσθαι κινείται κινηθή κινηθήσεται κινηθήσονται κινηθώσιν κινησαι κινήσαι κινῆσαι κινήσατε κινησάτω κινήσει κινήσουσι κινησω κινήσω κινουμεθα κινούμεθα κινούμενα κινουμένη κινουμένης κινουμένοις κινούμενον κινουντα κινούντα κινοῦντα κινουντες κινούντες κινοῦντες ekinethe ekinēthē ekinḗthe ekinḗthē ekinethesan ekinēthēsan ekinḗthesan ekinḗthēsan kinesai kinêsai kinēsai kinē̂sai kineso kinēsō kinḗso kinḗsō kinoumetha kinoúmetha kinounta kinoûnta kinountes kinoûntesInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts