1Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.

2Audite auditionem in terrore vocis ejus, et sonum de ore illius procedentem.

3Subter omnes cælos ipse considerat, et lumen illius super terminos terræ.

4Post eum rugiet sonitus, tonabit voce magnitudinis suæ : et non investigabitur, cum audita fuerit vox ejus.

5Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia,

6qui præcipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suæ :

7qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.

8Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.

9Ab interioribus egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.

10Flante Deo, concrescit gelu, et rursum latissimæ funduntur aquæ.

11Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.

12Quæ lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod præceperit illis super faciem orbis terrarum :

13sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiæ suæ eas jusserit inveniri.

14Ausculta hæc, Job : sta, et considera mirabilia Dei.

15Numquid scis quando præceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium ejus ?

16Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias ?

17Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra austro ?

18Tu forsitan cum eo fabricatus es cælos, qui solidissimi quasi ære fusi sunt.

19Ostende nobis quid dicamus illi : nos quippe involvimur tenebris.

20Quis narrabit ei quæ loquor ? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.

21At nunc non vident lucem : subito aër cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.

22Ab aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.

23Digne eum invenire non possumus : magnus fortitudine, et judicio, et justitia : et enarrari non potest.

24Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes.