1Yatarken fesat ve kötülük tasarlayanların vay haline!
Ortalık ağarınca tasarladıklarını yaparlar.
Çünkü güçleri buna yeter.

2Göz diktikleri tarlaları zorla alır, evlere el koyarlar.
Birini evinden, bir başkasını mirasından ederler.

3Bu nedenle RAB bu halka şöyle diyor:
‹‹Bakın, size öyle bir bela hazırlıyorum ki,
Bundan yakanızı kurtaramayacaksınız.
Öyle amansız bir zaman gelecek ki,
Başınız dik yürüyemeyeceksiniz.

4O gün sizinle alay edecekler.
Sizin için şu acıklı ezgiyi söyleyecekler:
‹Büsbütün mahvolduk!
RAB halkımızın varını yoğunu başkalarına bölüştürüyor,
Topraklarımızı hainlere dağıtıyor.› ››

5Bu nedenle, ülkeyi kurayla bölüştürme zamanı gelince
RABbin topluluğunda sizden kimse bulunmayacak.

6İnsanlar, ‹‹Peygamberlik etmeyin›› diyorlar,
‹‹Bu konularda peygamberlik etmemeli.
Utandırılmayacağız.››

7Ey Yakupoğulları, böyle konuşulur mu?
‹‹RABbin sabrı mı tükendi acaba?
O böyle şeyler yapar mı?
Benim sözlerim doğru yolda yürüyenin yararına değil mi?›› diyor RAB,

8‹‹Daha dün halkım düşman gibi ayaklandı.
Savaştan dönenlerin, kaygısızca önünüzden geçenlerin sırtından
Güzel giysilerini sıyırıp alırsınız.

9Halkımın kadınlarını rahat evlerinden kovar,
Çocuklarını yüce huzurumdan yoksun bırakırsınız.

10Kalkıp gidin, dinlenme yeriniz değil burası!
Murdarlığınız yüzünden bu yer korkunç biçimde yıkılacak.

11Yalancı, aldatıcı biri gelip,
‹Size şarap ve içkiden söz edeyim› dese,
Bu halk onu peygamber kabul edecek.››

12‹‹Ey Yakupoğulları,
Elbette hepinizi bir araya getireceğim.
İsrailin geride kalanlarını elbette toplayacağım.
Ağıldaki davar gibi,
Otlaktaki sürü gibi bir araya getireceğim sizleri.
Topraklarınız insanlarla dolacak.››

13Tanrı yolu açıp halkın önünden gidecek.
Kent kapılarını kırıp dışarı çıkacaklar.
Kralları olan RAB önlerinden gidecek.