STRONGS NT 4087: πικραίνω

πικραίνω: future πικράνω; passive, present πικραίνομαι; 1 aorist ἐπικρανθην; (πικρός, which see);

1. properly, to make bitter: τά ὕδατα, passive, Revelation 8:11; τήν κοιλίαν, to produce a bitter taste in the stomach (Vulg.amarico), Revelation 10:9f.

2. tropically, to embitter, exasperate, i. e. render angry, indignant; passive, to be embittered, irritated (Plato, Demosthenes, others): πρός τινα, Colossians 3:19 (Athen. 6, p. 242 c.; ἐπί τινα, Exodus 16:20; Jeremiah 44:15 (); 1 Esdr. 4:31; (ἐν τίνι, Ruth 1:20)); contextually equivalent to to visit with bitterness, to grieve (deal bitterly with), Job 27:2; Macc. 3:7. (Compare: παραπικραίνω.)

επικρανθη επικράνθη ἐπικράνθη επικρανθησαν επικράνθησαν ἐπικράνθησαν μὴ πικραινεσθε πικραίνεσθε πικραινομένη πικράναί πικράνας πικρανει πικρανεί πικρανεῖ πικρανθήσονται πικρασμώ epikranthe epikranthē epikránthe epikránthē epikranthesan epikranthēsan epikránthesan epikránthēsan me mē pikrainesthe pikraínesthe pikranei pikraneîInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts