STRONGS NT 2559: κακόω

κακόω, κακῷ: future κακώσω; 1 aorist ἐκάκωσα; (κακός);

1. to oppress, afflict, harm, maltreat: τινα, Acts 7:6, 19; Acts 12:1; Acts 18:10; 1 Peter 3:13 (Exodus 5:22; Exodus 23:9 Alex.; in Greek writings from Homer down).

2. by a usage foreign to the classics, to embitter (Vulg.ad iracundiam concito); render evil affected (Psalm 105:32 (); Josephus, Antiquities 16, 1, 2; 7, 3; 8, 6): τήν ψυχήν τίνος κατά τίνος, against one, Acts 14:2.

εκακώθη εκακώθην εκακώθησαν εκάκωσα εκακωσαν εκάκωσαν ἐκάκωσαν εκάκωσας εκάκωσε εκάκωσέ εκακωσεν εκάκωσεν ἐκάκωσεν κακούμενος κακούν κακούντας κακούντων κακωθήναι κακωθήσεται κακωσαι κακώσαι κακώσαί κακῶσαί κακώσατε κακώσει κακώσετε κακώση κακώσητε κακώσομεν κακωσουσιν κακώσουσιν κακωσων κακώσων κακώσωσιν κεκακώσθαι ekakosan ekakōsan ekákosan ekákōsan ekakosen ekakōsen ekákosen ekákōsen kakosai kakôsaí kakōsai kakō̂saí kakoson kakōsōn kakṓson kakṓsōn kakosousin kakōsousin kakṓsousinInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts