1Syn mądry przyjmuje ćwiczenie ojcowskie, ale naśmiewca nie słucha strofowania.

2Każdy będzie pożywał dobrego z owocu ust swoich; ale dusza przewrotnych krzywdy pożywać będzie.

3Kto strzeże ust swych, strzeże duszy swojej; kto lekkomyślnie otwiera wargi swe, będzie starty.

4Dusza leniwego żąda, a nic nie ma; ale dusza pracowitych zbogaci się.

5Słowa kłamliwego nienawidzi sprawiedliwy; ale niezbożny staje się obrzydliwym i shańbionym.

6Sprawiedliwość strzeże tego, który żyje bez zmazy; ale niezbożność podwraca grzesznika.

7Znajduje się taki co się czyni bogatym, a nie ma nic; i taki, co się czyni ubogim, choć ma wiele bogactw.

8Okup żywota człowieczego jest bogactwo jego; ale ubogi nie słucha łajania.

9Światłość sprawiedliwych jasna: ale pochodnia bezbożnych zgaśnie.

10Samą tylko pychą człowiek zwady wszczyna, ale przy tych, co radę przyjmują, jest mądrość.

11Bogactwa źle nabyte umniejszą się; ale kto je zgromadza ręką swą, przyczynia ich.

12Nadzieja długa wątli serce; ale żądość wypełniona jest drzewem żywota.

13Kto gardzi słowem Bożem, sam sobie szkodzi; ale kto się boi przykazania jego, odniesie nagrodę.

14Nauka mądrego jest źródłem żywota ku ochronieniu się sideł śmierci.

15Rozum dobry daje łaskę; ale droga przewrotnych jest przykra.

16Każdy ostrożny umiejętnie sobie poczyna; ale głupi rozpościera głupstwo.

17Poseł niezbożny upada we złe; ale poseł wierny jest lekarstwem.

18Ubóstwo i zelżywość przyjdzie na tego, który się wyłamuje z karności; ale kto przestrzega upominania, wysławiony będzie.

19Żądność wypełniona słodka jest duszy; ale odstąpić od złego, głupim jest obrzydliwością.

20Kto chodzi z mądrymi, mądrym będzie; ale kto towarzyszy z głupimi, startym będzie.

21Nieszczęście grzeszników ściga; ale sprawiedliwym Bóg dobrem nagrodzi.

22Dobry człowiek zostawia dziedzictwo synom synów swoich; ale majętność grzesznika sprawiedliwemu zachowana bywa.

23Obfita żywność na roli ubogich, a drugi ginie przez nieroztropność.

24Kto zawściąga rózgi swej, ma w nienawiści syna swego; ale kto go miłuje, wczas go karze.

25Sprawiedliwy je, i nasyca duszę swoję; ale żołądek niezbożnych niedostatek cierpi.