STRONGS NT 5053: τελευτάω

τελευτάω, τελεύτω; 1 aorist ἐτελεύτησα; perfect participle τετελευτηκώς (John 11:39 L T Tr WH); (τελευτή; from Homer down;

1. transitive, to finish; to bring to an end or close: τόν βίον, to finish life, to die, often from Aesehyl. and Herodotus down.

2. intransitive (cf. Buttmann, § 130, 4) to have an end or close, come to an end; hence, to die, very often so from Aeschylus and Herodotus down (the Sept. for מוּת), and always in the N. T.: Matthew 2:19; Matthew 9:18; Matthew 22:25; Mark 9:41, 46 ((these two vss. T WH omit; Tr brackets)),48; Luke 7:2; John 11:39 L T Tr WH; Acts 2:29; Acts 7:15; Hebrews 11:22; θανάτῳ τελευτάτω (in imitation of the Hebrew יוּמָת מות, Exodus 21:12, 15-17,etc.) (A. V. let him die the death i. e.) let him surely die (Winers Grammar, 339 (319); Buttmann, § 133, 22), Matthew 15:4; Mark 7:10.

ετελεύτησαν ετελεύτησε ετελευτησεν ετελεύτησεν ἐτελεύτησεν τελευτα τελευτά τελευτᾷ τελεύτα τελευταν τελευτάν τελευτᾷν τελευτᾶν τελευτατω τελευτάτω τελευτήσαι Τελευτησαντος Τελευτήσαντος τελευτήσας τελευτήσει τελευτήσεις τελευτήση τελευτήσουσι τελευτήσουσιν τελευτήσω τελευτων τελευτών τελευτῶν τελευτώσιν τετελεύτηκε τετελευτηκός τετελευτηκοτος τετελευτηκότος τετελευτηκύια τετελευτηκώς eteleutesen eteleutēsen eteleútesen eteleútēsen teleuta teleutā̂i teleutā̂in teleutan teleutato teleutatō teleutáto teleutátō Teleutesantos Teleutēsantos Teleutḗsantos teleuton teleutôn teleutōn teleutō̂n teteleutekotos teteleutekótos teteleutēkotos teteleutēkótosInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts