STRONGS NT 2660: κατανύσσω

κατανύσσω: 2 aorist passive κατενύγην (Buttmann, 63 (55)); to prick, pierce; metaphorically, to pain the mind sharply, agitate it vehemently: used especially of the emotion of sorrow; κατενύγησαν τῇ καρδία (τήν καρδίαν L T Tr WH), they were smitten in heart with poignant sorrow (A. V. literally, pricked), Acts 2:37 (κατανενυγμένον τῇ καρδία, Psalm 118:16 (); add, Genesis 34:7; Sir. 12:12 Sir. 14:1, etc.; of lust, Susanna 10; of violent pity, John Malalas, chronogr. 1, 18, Bonn. edition, p. 460). Cf. Fritzsche on Romans, ii., p. 558ff

Forms and Transliterations

κατανένυγμαι κατανενυγμένη κατανενυγμένον κατανενυγμένος κατανύγητε κατανυγώ κατανυχθέντος καταξανώ καταξηρανεί καταξήρος κατενύγην κατενυγησαν κατενύγησαν κατενύχθη κατέξανεν κατεξήρανε katenugesan katenugēsan katenygesan katenygēsan katenýgesan katenýgēsan

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts