<< Luke 11 GRK >>


Jesus teaches us to pray, and that instantly;
   1   Καὶ  ἐγένετο  ἐν  τῷ  εἶναι  αὐτὸν  ἐν  τὸπῳ  τινὶ  προσευχόμενον,  ὡς  ἐπαύσατο,  εἶπεν  τις  τῶν  μαθητῶν  αὐτοῦ  πρὸς  αὐτὸν·  κύριε,  δίδαξον  ἡμᾶς  προσεύχεσθαι  καθῶς  καὶ  Ἰωάννης  ἐδίδαξεν  τοὺς  μαθητὰς  αὐτοῦ.  2   εἶπεν  δὲ  αὐτοῖς  ὅταν  προσεύχησθε  λέγετε· 
      Πάτερ, 
         ἁγιασθήτω  τὸ  ὄνομα  σου· 
         ἐλθέτω  ἡ  βασιλεία  σου· 
         3   τὸν  ἄρτον  ἡμῶν  τὸν  ἐπιούσιον  δίδου  ἡμῖν  τὸ 
            καθ’  ἡμέραν· 
   4   καὶ  ἄφες  ἡμῖν  τὰς  ἁμαρτίας  ἡμῶν, 
         καὶ  γὰρ  αὐτοὶ  ἀφίομεν  παντὶ  ὀφείλοντι  ἡμῖν· 
         καὶ  μὴ  εἰσενέγκῃς  ἡμᾶς  εἰς  πειρασμόν. 
   5   Καὶ  εἶπεν  πρὸς  αὐτούς·  τίς  ἐξ  ὑμῶν  ἕξει  φίλον  καὶ  πορεύσεται  πρὸς  αὐτὸν  μεσονυκτίου  καὶ  εἴπῃ  αὐτῷ·  φίλε,  χρῆσον  μοι  τρεῖς  ἄρτους,  6   ἐπειδὴ  φίλος  μου  παρεγένετο  ἐξ  ὁδοῦ  πρός  με  καὶ  οὐκ  ἔχω  ὁ  παραθήσω  αὐτῷ·  7   κακεῖνος  ἔσωθεν  ἀποκριθεὶς  εἴπῃ,  μή  μοι  κόπους  πάρεχε  ἤδη  ἡ  θύρα  κέκλεισται  καὶ  τὰ  παιδία  μου  μετ’  ἐμοῦ  εἰς  τὴν  κοίτην  εἰσιν·  οὐ  δύναμαι  ἀναστὰς  δοῦναι  σοι.  8   λέγω  ὑμῖν,  εἰ  καὶ  οὐ  δώσει  αὐτῳ  ἀναστὰς  διὰ  τὸ  εἶναι  φίλον  αὐτοῦ,  διά  γε  τὴν  ἀναίδειαν  αὐτοῦ  ἐγερθεὶς  δώσει  αὐτῷ  ὅσων  χρῄζει.  9   Καγὼ  ὑμῖν  λέγω,  αἰτεῖτε  καὶ  δοθήσεται  ὑμῖν  ζητεῖτε  καὶ  εὑρήσετε,  κρούετε  καὶ  ἀνοιγήσεται  ὑμῖν·  10   πᾶς  γὰρ  ὁ  αἰτῶν  λαμβάνει  καὶ  ὁ  ζητῶν  εὑρίσκει  καὶ  τῷ  κρούοντι  ἀνοιγήσεται. 


assuring us that God will give all good things to those who ask him.
11   τίνα  δὲ  ἐξ  ὑμῶν  τὸν  πατέρα  αἰτήσει  ὁ  υἱὸς  ἰχθύν,  μὴ  ἀντὶ  ἰχθύος  ὄφιν  αὐτῷ  ἐπιδώσει;  12   ἢ  καὶ  αἰτήσει  ᾡόν,  ἐπιδώσει  αὐτῷ  σκορπίον;  13   εἰ  οὖν  ὑμεῖς  πονηροὶ  ὑπάρχοντες  οἴδατε  δόματα  ἀγαθὰ  διδόναι  τοῖς  τέκνοις  ὑμῶν,  πόσῳ  μᾶλλον  ὁ  πατὴρ  ὁ  ἐξ  οὐρανοῦ  δώσει  πνεῦμα  ἅγιον  τοῖς  αἰτοῦσιν  αὐτόν. 


He, casting out a demon, rebukes the blasphemous Pharisees;
   14   Καὶ  ἦν  ἐκβάλλων  δαιμόνιον  κωφόν·  ἐγένετο  δὲ  τοῦ  δαιμονίου  ἐξελθόντος  ἐλάλησεν  ὁ  κωφὸς  καὶ  ἐθαύμασαν  οἱ  ὄχλοι.  15   τινὲς  δὲ  ἐξ  αὐτῶν  εἶπον·  ἐν  βεελζεβοὺλ  τῷ  ἄρχοντι  τῶν  δαιμονίων  ἐκβάλλει  τὰ  δαιμόνια·  16   ἕτεροι  δὲ  πειράζοντες  σημεῖον  ἐξ  οὐρανοῦ  ἐζήτουν  παρ’  αὐτοῦ.  17   αὐτὸς  δὲ  εἰδὼς  αὐτῶν  τὰ  διανοήματα  εἶπεν  αὐτοῖς  πᾶσα  βασιλεία  ἐφ’  ἑαυτὴν  διαμερισθεῖσα  ἐρημοῦται  καὶ  οἶκος  ἐπὶ  οἶκον  πίπτει.  18   εἰ  δὲ  καὶ  ο  σατανᾶς  ἐφ’  ἑαυτὸν  διεμερίσθη,  πῶς  σταθήσεται  ἡ  βασιλεία  αὐτοῦ  ὅτι  λέγετε  ἐν  βεελζεβοὺλ  ἐκβάλλειν  με  τὰ  δαιμόνια.  19   εἰ  δὲ  ἐγὼ  ἐν  βεελζεβοὺλ  ἐκβάλλω  τὰ  δαιμόνια,  οἱ  υἱοὶ  ὑμῶν  ἐν  τίνι  ἐκβάλλουσιν;  διὰ  τοῦτο  αὐτοὶ  ὑμῶν  κριταὶ  ἔσονται.  20   εἰ  δὲ  ἐν  δακτύλῳ  θεοῦ  ἐγὼ  ἐκβάλλω  τὰ  δαιμόνια,  ἄρα  ἔφθασεν  ἐφ’  ὑμᾶς  ἡ  βασιλεία  τοῦ  θεοῦ.  21   ὅταν  ὁ  ἰσχυρὸς  καθωπλισμένος  φυλάσσῃ  τὴν  ἑαυτοῦ  αὐλήν,  ἐν  εἰρήνη  ἐστιν  τὰ  ὑπάρχοντα  αὐτοῦ·  22   ἐπὰν  δὲ  ἰσχυρότερος  αὐτοῦ  ἐπελθὼν  νικήσῃ  αὐτὸν,  τὴν  πανοπλίαν  αὐτοῦ  αἴρει  ἐφ’  ᾗ  ἐπεποίθει  καὶ  τὰ  σκῦλα  αὐτοῦ  διαδίδωσιν.  23   Ὁ  μὴ  ὢν  μετ’  ἐμοῦ  κατ’  ἐμοῦ  ἐστιν,  καὶ  ὁ  μὴ  συνάγων  μετ’  ἐμοῦ  σκορπίζει. 
   24   Ὅταν  τὸ  ἀκάθαρτον  πνεῦμα  ἐξέλθῃ  ἀπὸ  τοῦ  ἀνθρώπου  διέρχεται  δι’  ἀνύδρων  τόπων  ζητοῦν  ἀνάπαυσιν  καὶ  μὴ  εὑρίσκον  τότε  λέγει  ὑποστρέψω  εἰς  τὸν  οἶκον  μου  ὅθεν  ἐξῆλθον·  25   καὶ  ἐλθὸν  εὑρίσκει  σχολάζοντα  σεσαρωμένον  καὶ  κεκοσμημένον.  26   τότε  πορεύεται  καὶ  παραλαμβάνει  ἕτερα  πνεύματα  πονηρότερα  ἑαυτοῦ  ἑπτὰ  καὶ  εἰσελθόντα  κατοικεῖ  ἐκεῖ  καὶ  γίνεται  τὰ  ἔσχατα  τοῦ  ἀνθρώπου  ἐκείνου  χείρονα  τῶν  πρώτων. 


and shows who are blessed;
   27   Ἐγένετο  δὲ  ἐν  τῷ  λέγειν  αὐτὸν  ταῦτα  ἐπάρασα  τις  φωνὴν  γυνὴ  ἐκ  τοῦ  ὄχλου  εἶπεν  αὐτῷ·  μακαρία  ἡ  κοιλία  ἡ  βαστάσασα  σε  καὶ  μαστοὶ  οὓς  ἐθήλασας.  28   αὐτὸς  δὲ  εἶπεν  μενοῦν  μακάριοι  οἱ  ἀκούοντες  τὸν  λόγον  τοῦ  θεοῦ  καὶ  φυλάσσοντες. 


preaches to the people;
   29   Τῶν  δὲ  ὄχλων  ἐπαθροιζομένων  ἤρξατο  λέγειν·  ἡ  γενεὰ  αὕτη  γενεὰ  πονηρά  ἐστιν·  σημεῖον  ζητεῖ,  καὶ  σημεῖον  οὐ  δοθήσεται  αὐτῇ  εἰ  μὴ  τὸ  σημεῖον  Ἰωνᾶ.  30   καθὼς  γὰρ  ἐγένετο  ὁ  Ἰωνᾶς  τοῖς  Νινευίταις  σημεῖον,  οὕτως  ἔσται  καὶ  ὁ  υἱὸς  τοῦ  ἀνθρώπου  τῇ  γενεᾷ  ταύτῃ.  31   βασίλισσα  νότου  ἐγερθήσεται  ἐν  τῇ  κρίσει  μετὰ  τῶν  ἀνδρῶν  τῆς  γενεᾶς  ταύτης  καὶ  κατακρινεῖ  αὐτούς,  ὅτι  ἦλθεν  ἐκ  τῶν  περάτων  τῆς  γῆς  ἀκοῦσαι  τὴν  σοφίαν  Σολομῶνος,  καὶ  ἰδοὺ  πλεῖον  Σολομῶνος  ὧδε.  32   ἄνδρες  Νινευῖται  ἀναστήσονται  ἐν  τῇ  κρίσει  μετὰ  τῆς  γενεᾶς  ταὐτης  καὶ  κατακρινοῦσιν  αὐτήν·  ὅτι  μετενόησαν  εἰς  τὸ  κήρυγμα  Ἰωνᾶ,  καὶ  ἰδοὺ  πλεῖον  Ἰωνᾶ  ὧδε. 
   33   Οὐδεὶς  λύχνον  ἅψας  εἰς  κρύπτην  τίθησιν  οὐδὲ  ὑπὸ  τὸν  μόδιον  ἀλλ’  ἐπὶ  τὴν  λυχνίαν,  ἵνα  οἱ  εἰσπορευόμενοι  τὸ  φῶς  βλέπωσιν.  34   ὁ  λύχνος  τοῦ  σώματος  ἐστιν  ὁ  ὀφθαλμός  σου.  ὅταν  ὁ  ὀφθαλμός  σου  ἁπλοῦς  ᾖ,  καὶ  ὅλον  τὸ  σῶμα  σου  φωτεινόν  ἐστιν·  ἐπὰν  δὲ  πονηρὸς  ᾖ,  καὶ  τὸ  σῶμα  σου  σκοτεινόν.  35   σκόπει  οὖν  μὴ  τὸ  φῶς  τὸ  ἐν  σοὶ  σκότος  ἐστίν.  36   εἰ  οὖν  τὸ  σῶμα  σου  ὅλον  φωτεινόν,  μὴ  ἔχον  μέρος  τι  σκοτεινόν,  ἔσται  φωτεινὸν  ὅλον  ὡς  ὅταν  ὁ  λύχνος  τῇ  ἀστραπῇ  φωτίζῃ  σε. 


and reprimands the outward show of holiness.
   37   Ἐν  δὲ  τῷ  λαλῆσαι  ἐρωτᾷ  αὐτὸν  Φαρισαῖος  ὅπως  ἀριστήσῃ  παρ’  αὐτῷ·  εἰσελθὼν  δὲ  ἀνέπεσεν.  38   ὁ  δὲ  Φαρισαῖος  ἰδὼν  ἐθαύμασεν  ὅτι  οὐ  πρῶτον  ἐβαπτίσθη  πρὸ  τοῦ  ἀρίστου.  39   εἶπεν  δὲ  ὁ  κύριος  πρὸς  αὐτόν·  νῦν  ὑμεῖς  οἱ  Φαρισαῖοι  τὸ  ἔξωθεν  τοῦ  ποτηρίου  καὶ  τοῦ  πίνακος  καθαρίζετε  τὸ  δὲ  ἔσωθεν  ὑμῶν  γέμει  ἁρπαγῆς  καὶ  πονηρίας.  40   ἄφρονες,  οὐχ  ὁ  ποιήσας  τὸ  ἔξωθεν  καὶ  τὸ  ἔσωθεν  ἐποίησεν;  41   πλὴν  τὰ  ἐνόντα  δότε  ἐλεημοσύνην  καὶ  ἰδοὺ  πάντα  καθαρὰ  ὑμῖν  ἐστιν.  42   ἀλλὰ  οὐαὶ  ὑμῖν  τοῖς  Φαρισαίοις,  ὅτι  ἀποδεκατοῦτε  τὸ  ἡδύοσμον  καὶ  τὸ  πήγανον  καὶ  πᾶν  λάχανον  καὶ  παρέρχεσθε  τὴν  κρίσιν  καὶ  τὴν  ἀγάπην  τοῦ  θεοῦ·  ταῦτα  δὲ  ἔδει  ποιῆσαι  κακεῖνα  μὴ  παρεῖναι.  43   Οὐαὶ  ὑμῖν  τοῖς  Φαρισαίοις,  ὅτι  ἀγαπᾶτε  τὴν  πρωτοκαθεδρίαν  ἐν  ταῖς  συναγωγαῖς  καὶ  τοὺς  ἀσπασμοὺς  ἐν  ταῖς  ἀγοραῖς.  44   Οὐαὶ  ὑμῖν,  ὅτι  έστὲ  ὡς  τὰ  μνημεῖα  τὰ  ἄδηλα,  καὶ  οἱ  ἀνθρώποι  οἱ  περιπατοῦντες  ἐπάνω  οὐκ  οἴδασιν. 
   45   Ἀποκριθεὶς  δὲ  τις  τῶν  νομικῶν  λέγει  αὐτῷ·  διδάσκαλε,  ταῦτα  λέγων  καὶ  ἡμᾶς  ὑβρίζεις.  46   ὁ  δὲ  εἶπεν·  καὶ  ὑμῖν  τοῖς  νομικοῖς  οὐαί,  ὅτι  φορτίζετε  τοὺς  ἀνθρώπους  φορτία  δυσβάστακτα  καὶ  αὐτοὶ  ἑνὶ  τῶν  δακτύλων  ὑμῶν  οὐ  προσψαύετε  τοῖς  φορτίοις.  47   Οὐαὶ  ὑμῖν,  ὅτι  οἰκοδομεῖτε  τὰ  μνημεῖα  τῶν  προφητῶν,  οἱ  δὲ  πατέρες  ὑμῶν  ἀπέκτειναν  αὐτούς.  48   ἄρα  μάρτυρες  ἐστε  καὶ  συνευδοκεῖτε  τοῖς  ἐργοῖς  τῶν  πατέρων  ὑμῶν,  ὅτι  αὐτοὶ  μὲν  ἀπέκτειναν  αὐτοὺς  ὑμεῖς  δὲ  οἰκοδομεῖτε.  49   διὰ  τοῦτο  καὶ  ἡ  σοφία  τοῦ  θεοῦ  εἶπεν  ἀποστελῶ  εἰς  αὐτοὺς  προφήτας  καὶ  ἀποστόλους,  καὶ  έξ  αὐτῶν  ἀποκτενοῦσιν  καὶ  διώξουσιν,  50   ἵνα  ἐκζητηθῇ  τὸ  αἷμα  πάντων  τῶν  προφητῶν  τὸ  ἐκκεχυμένον  ἀπὸ  καταβολῆς  κόσμου  ἀπὸ  τῆς  γενεᾶς  ταύτης,  51   ἀπὸ  αἵματος  Ἅβελ  ἕως  αἵματος  Ζαχαρίου  τοῦ  ἀπολομένου  μεταξὺ  τοῦ  θυσιαστηρίου  καὶ  τοῦ  οἴκου·  ναὶ  λέγω  ὑμῖν,  ἐκζητηθήσεται  ἀπὸ  τῆς  γενεᾶς  ταύτης.  52   Οὐαὶ  ὑμῖν  τοῖς  νομικοῖς,  ὅτι  ἤρατε  τὴν  κλεῖδα  τῆς  γνώσεως·  αὐτοὶ  οὐκ  εἰσήλθατε  καὶ  τοὺς  εἰσερχομένους  ἐκωλύσατε.  53   Κακεῖθεν  ἐξελθόντος  αὐτοῦ  ἤρξαντο  οἱ  γραμματεῖς  καὶ  οἱ  Φαρισαῖοι  δεινῶς  ἐνέχειν  καὶ  ἀποστοματίζειν  αὐτὸν  περὶ  πλειόνων,  54   ἐνεδρεύοντες  αὐτὸν  θηρεῦσαι  τι  ἐκ  τοῦ  στόματος  αὐτοῦ. 
<< Luke 11 >>
Biblos Greek and Hebrew Study Bible © 2010 Biblos.com
Online Parallel Bible