צפנ2

1 התקוֹשש [קשש] אייַך אַיין און קשש אייַך, איר גּוֹי לֹא נכסף [כסף] נישט בלאַס ווערן מיט שאנד, 2 איידער דער חֹק ווערט ילד ווי מיץ עבר דער יוֹם, איידער עס בוא אויף אייַך דער חרוֹן אַף ה' , איידער עס בוא אויף אייַך דער יוֹם אף ה'. 3 בקש ה', איר כּל עֲנָוִים פוּן הָאָרֶץ, וואָס האָט פעל זייַן משפּט; בקש צֶדֶק, בקש עֲנָוָה, אפשר וועט איר סתר ווערן אין יוֹם אַף ה'. 4 וואָרעם עזָה וועט עזב זייַן, און אַשקלון אַ שְמָמָה; אַשדוד, זי וועט מען אין צהרים גרש, און עֶקְרוֹן וועט עקר ווערן. 5 וויי, איר יושבי חֶבֶל הַיָּם, איר גּוֹי פוּן כְּרֵתִים! דאָס דבַר-ה' איז אויף אייַך, כְּנַעַן, דו אֶרֶץ פלִשתים; און איך וועל דיך אבד אַז קיין יוֹשבים זאָל נישט זייַן. 6 און די חֶבֶל הַיָּם וועט זייַן נְוֹת [נָוֶה] כְּרֹת [כָּרָה], רֹעִים, און גְּדֵרָה פאַר צֹאן, 7 און עס וועט זייַן אַ חֶבֶל פאַר דעם שְאֵרִית פוּן דעם בּית יהודה; זיי וועלן זיך דערויף רעה; אין די בּתּים פוּן אַשקלון וועלן זיי רבץ אין עֶרֶב; וואָרעם ה' אֱלֹקֵיהֶם וועט זיך פקד אָן זיי, און וועט שוב זייער שְבִי. 8 איך האָבּ שמע די חֶרְפַּה פוּן מואָב, און די גּדוּף פוּן בּני-עמון, וואָס זיי האָבּן חרף עַמִּי, און זיך גדל אַקעגן זייער גְּבוּל. 9 דעריבער חַי אָנִי, אמר ה' צבָאות אֱלֹקֵי ישראל, אַז מואָב וועט ווי סדום ווערן, און בּני-עמון ווי עַמורָה, אַ ממשק פוּן חָרוּל, און אַן מִכְרֵה פוּן מֶלַח, און אַ שְמָמָה עַד עוֹלָם; דער שְאֵרִית פוּן עַמִּי וועט זיי בזז, און דער יתר פוּן מיין גּוּי וועט זיי נחל. 10 דאָס וועט זייַן תחת זייער גָאוֹן, און זיך חרף און גדל קעגן דער עַם פוּן ה' צבָאות. 11 נוֹרָא [ירא] איז ה' אַקעגן זיי, וואָרעם ער רזה כּל אלוקי הָאָרֶץ, און שחה וועלן זיך צו אים, איטלעכער פוּן זייַן מקוֹם, כּל אִיִּים פוּן די גּוֹיִם. 12 אויך איר כּוּשִים, וועט זייַן חללים פוּן מייַן חֶרֶב. 13 און ער וועט נטה זייַן יָד אַקעגן צפון, און וועט אבד אשּוּר, און שׂים נינוֵה פאַר אַ שְמָמָה, אַ צִיָּה אַזוי ווי אַ מדבר. 14 און רבץ אין איר וועלן עֲדָרִים [עֶדֶר], חיות פוּן יעדער מין; אי דער קָאָת אי דער קִפֹּד וועלן לון אויף אירע כַּפְתּוֹר; קולות וועלן שיר אין חַלּוֹן, חורבן וועט זייַן אויף דער סַף, וואָרעם אַרְזָה ער ערה. 15 דאָס איז די עִיר עַלִּיז וואָס איז ישב אין בֶּטַח, וואָס האָט אמר אין איר לֵב: איך, און אחוץ מיר איז מער נישטא. ווי איז זי געוואָרן צו שַמָּה, אַ מַרְבֵּץ פאַר חיה! כֹּל וואָס עבר איר פאַרבייַ, וועט שרק, וועט נוע זייַן יָד.