צפנ3

1 וויי, די מרה און נגאל [גאל], די ינה עִיר! 2 זי האָט נישט שמע דעם קוֹל, זי האָט נישט לקח קיין מוּסָר , זי האָט זיך נישט בטח אויף ה', זי האָט זיך נישט קרב צו איר אלוקים. 3 אירע שׂרים אין איר זייַנען אֲרָיוֹת שאג, אירע שֹׁפטים זייַנען זְאֵב עֶרֶב, זיי גרם נישט אַ בּיין בּיז בֹקֶר. 4 אירע נביאים זייַנען פּחז, אנשים פון בֹּגדוֹת; אירע כֹּהנים חלל די קֹדֶש, זיי חמס אַקעגן דער תורה. 5 ה' דער צַדִּיק איז אין איר מיט, ער עשׂה נישט קיין עַוְלָה; בֹקֶר אין בֹקֶר נתן ער זייַן מִשְפָּט אין אוֹר, נישט נֶעְדַּר; אָבער דער עַוָּל ידע נישט פוּן קיין בושה. 6 איך האָבּ כרת גּוֹיִם, שמם געוואָרן זייַנען זייערע פִּנָּה; איך האָבּ חרוב געמאכט זייערע חוּצוֹת [חוץ], אַז קיינער עבר נישט; נצדה [צדה] זייַנען זייערע ערים, אָן אַן איש, אָן אַ יוֹשבֵ. 7 האָבּ איך אמר: וועסט געוויס ירא האָבּן פאַר מיר, וועסט מוּסָר לקח; כדי איר מָעוֹן זאָל נישט כרת ווערן, לויט אַלע וואָס איך האָבּ פקד וועגן איר; אָבער זיי האָבּן זיך שכם שחת צו זייַן אין אַלע זייערע עֲלִילָה. 8 דעריבער חכה זיך אויף מיר, אמר ה', אויף דעם יוֹם וואָס איך קום פאר עַד, וואָרעם מייַן משפט איז צו אסף די גּוֹיִם, איך זאָל קבץ די ממלכוֹת, צו שפך אויף זיי מייַן זעם, כֹּל מייַן חֲרוֹן אַף; וואָרעם אין דעם אֵש פוּן מייַן קִנְאָה וועט אכל ווערן די כּל הָאָרֶץ. 9 וואָרעם דעמאָלט וועל איך הפך די עַמִּים אַ שָׂפָה בְּרוּרָה, אַז זיי זאָלן אַלע קרא צום שֵם ה', אים צו עבד מיט שכם אחד. 10 פוּן יענער זייַט נהרות [נָהָר] פוּן כּוּש וועלן זיי, מייַנע עָתָר, די בַּתּ פוצַי ברענגען מייַנע מנחה. 11 אין יום ההוא וועסטו זיך מער נישט בוש וועגן אַלע דייַנע עלילוֹת, וואָס דו האָסט פשע קעגן מיר, וואָרעם דעמאָלט וועל איך סור פוּן צווישן דיר דייַנע עַלִּיז גַּאֲוָה, און וועסט זיך מער יסף נישט גבה, אויף מייַן הַר קדש. 12 און איך וועל שאר אין דיר דאָס עָנִי און דַּל עם , און זיי וועלן זיך חָסָה אין דעם שֵם ה'. 13 דער שְאֵרִית ישראל וועט נישט עשׂה עַוְלָה, און נישט דבר כָּזָב, און אין זייער פֶּה וועט זיך נישט מצא לשוֹן תָּרְמִית; יאָ, זיי וועלן זיך רעה און רבץ, און קיינער וועט נישט הֶחֱרִיד [חרד]. 14 רנן, בַּת צִיון, הריע [רוע], ישראל; שׂמח זיך און עלז פוּן כּל לֵב, בַּת ירושלים. 15 ה' סור דייַנע משפטים, ער פנה דייַנע פייַנט; מֶלֶךְ ישראל, ה', איז צווישן דיר, זאָלסט מער נישט ירא האָבּן פאַר רָע. 16 אין יום ההוא וועט אמר ווערן צו ירושלים: זאָלסט נישט ירא האָבּן; צִיון, נישט רפה ווערן זאָלן דייַנע ידים . 17 ה' אֱלֹקֶיךָ איז צווישן דיר, אַ גִּבּוֹר וואָס ישע; ער וועט זיך שׂושׂ מיט שִׂמְחָה אויף דיר, ער וועט חרש [איר] אין זייַן אהבה, ער וועט זיך גיל אויף דיר מיט רִנָּה. 18 איך אסף אַיין די נוגה [יגה] פאר אַ מוֹעֵד - די וואָס זייַנען פוּן דיר, וואָס חֶרְפָּה איז מַשְׂאֵת צו דיר. 19 הנה, איך עשׂה זיך מיט אַלע דייַנע פייַניקער, אין עֵת ההיא, און איך וועל ישע די וואָס איז צלע, און די נִדָּחָה וועל איך קבץ; און איך וועל זיי שׂים פאַר אַ תהלה און פאַר אַ שם, די וואָס אין כּל הָאָרֶץ איז געווען זייער בֹּשֶת. 20 אין עֵת ההיא וועל איך אייַך ברענגען, און אין יענער צייַט טוּ איך אייַך קבץ; וואָרעם איך וועל אייַך נתן פאַר אַ שם און פאַר אַ תהלה צווישן כֹל עַמִּי פוּן הָאָרֶץ, ווען איך שוב אום אייַער שְבִי פאר אייַערע אויגן, אמר ה'.