זכר11

1 פתח, לבָנוֹן, דייַנע דְּלָתַיִם, אוּן זאל אֵש אכל דייַנע צעדערן; 2 הילל [ילל], ציפּרעס, וואָרעם דער צעדער איז נפל ווייַל די אדִּרים [אַדִּיר] זייַנען שדד געוואָרן; ילל, אייַכנבּיימער פוּן בָּשָן, וואָרעם דער יַעַר יִבָּצֵי איז ירד. 3 קוֹל יללה פוּן די רֹעִים, וואָרעם שדד איז זייער אדרת. קוֹל פוּן שאגה פון פירים, וואָרעם שדד איז דאָס גְאוֹן פוּן יַרדן. 4 אַזוי האָט אמר ה' אֱלֹקָי: רעה די צֹאן פוּן הֲרֵגָה, 5 וואָס זייערע קויפער הרג זיי, אוּן ווערן נישט אָשַם , אוּן זייערע פאַרקויפער אמר: ברך ה' , וואָרעם איך ווער רייַך; אוּן זייערע רֹעִים חמל זיך נישט אויף זיי. 6 וואָרעם איך וועל זיך נישט מער חמל אויף די יושבי הָאָרֶץ, אמר ה', אוּן הנה, איך מצא דעם אָדָם, איטלעכן אין דער יָד פוּן זייַן רֵעַ, אוּן אין דער יָד פוּן זייַן מלך, אוּן זיי וועלן כתת הָאָרֶץ, אוּן איך וועל נישט נצל פוּן זייער יָד. 7 אוּן איך האָבּ רעה די צֹאן פוּן הֲרֵגָה, באמת, די ענוים פוּן די צֹאן, אוּן איך האָבּ מיר לקח 2 מַקֵּל, אחד האָבּ איך קרא נֹעַם, אוּן אחד האָבּ איך קרא חֹבלים [חבל], אוּן איך האָבּ רעה די צֹאן. 8 אוּן איך האָבּ הכחיד [כחד] די 3 רֹעִים אין 1 חוֹדש זען 3 אין 1. אוּן מייַן נפש איז געוואָרן קצר מיט זיי, אוּן אויך זייער נפש האָט זיך בּחל מיט מיר. 9 אוּן איך האָבּ אמר: איך וועל אייַך נישט רעה; די וואָס מות, זאָל מות, אוּן די וואָס ווערט כחד, זאָל כחד ווערן, אוּן די שאר זאָלן אכל איינע דער אַנדערנס בּשׂר . 10 אוּן איך האָבּ לקח מייַן מַקֵל נֹעַם, אוּן האָבּ אים גדע, כדי צו הפר [פּרר] מייַן בְּרִית וואָס איך האָבּ כרת מיט כּל עַמִּים. 11 אוּן עס איז הפר
געוואָרן אין יום ההוא, אוּן די ענוים פוּן צֹאן וואָס האָבּן זיך שמר אָן מיר, האָבּן ידע אַז דאָס איז דאָס דבַר-ה'. 12 אוּן איך האָבּ צו זיי אמר: אויב עס איז טוֹב אין אייַערע אויגן, יהב מיר מייַן שׂכר, אוּן אויב נישט, חדל אייַך. האָבּן זיי שקל מייַן שׂכר 30 כֶּסֶף . 13 האָט ה' אמר צו מיר: שלך אים צו דער יוֹצֵר, דעם אֶדֶר יקר וואָס איך בין יקר בּייַ זיי. אוּן איך האָבּ לקח די 30 כֶּסֶף , אוּן האָבּ עס שלך אין בּית ה', אין דער יוֹצֵר. 14 אוּן איך האָבּ גדע מייַן מקל הַשֵנִי, מטה, חֹבלים, כדי צו חֵפֵר די אַחֲוָה צווישן יהודה אוּן צווישן ישראל. 15 אוּן ה' האָט צו מיר אמר: לקח דיר נאָך די כלים פוּן אַ נאַרישן רֹעֵה . 16 וואָרעם הנה, איך קום אַ רֹעֵה אין הָאָרֶץ, וואָס אום די נכחד [כחד] וועט ער זיך נישט פקד; די נַעַר וועט ער נישט בקש, אוּן די נשבר [שבר] וועט ער נישט רפא , די נצב וועט ער נישט כול, אוּן דאָס בּשׂר פוּן דער בּריאה וועט ער אכל, אוּן זייערע פרסה וועט ער פרק. 17 וויי צו דעם אֱלִיל רֹעֵה, וואָס עזב די צֹאן! אַ חֶרֶב אויף זייַן זרוֹעַ , אוּן אויף זייַן ימין אויג! זייַן זרוֹעַ זאָל יבש יבש ווערן, אוּן זייַן ימין אויג זאָל כהה כהה ווערן!