רות2

1 אוּן נָעֳמִי האָט געהאַט אַ מוֹדַע פון איר איש, אַן אִיש גִּבּוֹר חַיִל פוּן משפחה פון אלימלך, וואָס שמוֹ
איז געווען בּוֹעַז. 2 אוּן רוּת די מואָבערין האָט אמר צו נָעֳמִין: לאָמיך הלך, נא, אין שָׂדֶה, אוּן איך וועל לקט שִׁבֹּלֶת הינטער דעם וואָס איך וועל מצא חֵן אין זייַנע אויגן . האָט זי אמר צו איר: הלך, מייַן בַּת. 3 איז זי הלך, אוּן איז בוא אוּן האָט לקט אין שָׂדֶה הינטער די שניטערס , אוּן אויף איר האָט זיך קרה מִקְרֶה דאָס חלקה פון הַשָׂדֶה פוּן בּוֹעַזן וואָס פוּן משפחה אלימלך. 4 אוּן הנה בּוֹעַז איז בוא פוּן בּית-לֶחֶם, אוּן האָט אמר צו די קוצרים : ה' עמכם! אוּן זיי האָבּן צו אים אמר: יברכך ה'! 5 האָט בּוֹעַז אמר צו זייַן נער וואָס איז נצב איבּער די קוצרים: וועמעס איז די דאָזיקע נערה? 6 האָט ענה דער נער וואָס איז נצב איבּער די קוצרים, אוּן האָט אמר: דאָס איז אַ נערה אַ מואָבערין, וואָס האָט זיך שוב מיט נָעֳמִין פוּן דעם שָׂדֶה פוּן מואָב; 7 אוּן זי האָט אמר: לאָמיך לקט, נא, אוּן אסף צווישן די עמרים הינטער די קוצרים; אוּן זי איז בוא אוּן איז עמד פוּן זינט בֹקֶר אַזש בּיז אַצוּנד; דאָס שֶבֶת אירס אין הַבַּיִת איז בּלויז געווען אַ ווייַלע. 8 האָט בּוֹעַז אמר צו רוּתן: אמנם, דו שמע, מייַן בַּת? זאָלסט נישט הלך צו לקט אין אַן אַנדער שָׂדֶה, אוּן זאָלסט אויך נישט עבר פוּן דאַנען; אָבּער דאָ זאָלסטוּ זיך דבק מיט מייַנע נערות. 9 דייַנע אויגן זאָלן זייַן אויף דעם שָׂדֶה וואָס זיי קצר, אוּן זאָלסט הלך הינטער זיי. אמנם, איך האָבּ צוה די נערים, דיך נישט צו נגע ; אוּן אַז דיר וועט צמא, זאָלסטוּ הלך צו די כלים, אוּן שתה פוּן וואַנען די נערים שׁאב. 10 איז זי נפל אויף איר פנים, אוּן האָט זיך שחה צו ארצה, אוּן האָט צו אים אמר: מַדּוּעַ האָבּ איך מצא חֵן אין דייַנע אויגן, מיך צו נכר, אַז איך בין אַ נכרי? 11 האָט בּוֹעַז ענה אוּן האָט צו איר אמר: נגד איז מיר נגד געוואָרן אַלע וואָס דו האָסט עשׂה מיט דייַן חָמוֹת נאָך דייַן מות איש, אוּן אַז דוּ האָסט עזב אָבִיךְ אוּן אִמֵּךְ, אוּן דייַן אֶרֶץ מוֹלֶדֶת, אוּן בּיסט הלך צו אַן עם וואָס דוּ האָסט נישט ידע פוּן תמול שלשום. 12 זאָל ה' שלם דייַן פֹּעַל, אוּן דייַן משׂכֹּרֶת זאָל זייַן שָלֵם פוּן ה' אֱלֹקֵי ישראל, וואָס דו בּיסט בוא זיך חסה אונטער זייַנע כּנפים [כנף]. 13 האָט זי אמר: לאָמיך מצא חֵן אין דייַנע אויגן, אֲדֹנִי! ווייַל דוּ האָסט מיך נחם, אוּן ווייַל דוּ האָסט דבר צום לֵב פוּן דייַן שפחה, אוּן איך בין צוּמאָל נישט ווי איינע פוּן דייַנע שפחֹת. 14 האָט בּוֹעַז צו איר אמר: אין דער עֵת הָאֹכֶל, נגש אַהער, אוּן וועסט אכל פוּן דעם לֶחֶם, אוּן וועסט טבל דייַן בּיסן אין חֹמֶץ. אוּן זי איז ישב בּייַ דער צַד פוּן די קוצרים, אוּן מע האָט איר צבט קָלִי, אוּן זי האָט אכל אוּן איז שׂבע געוואָרן, אוּן האָט נאָך יתר . 15 אוּן ווי זי איז קום צו לקט, האָט בּוֹעַז צוה זייַנע נערים, אַזוי צו אמר: אויך צווישן די עמרים זאָל זי לקט, אוּן איר זאָלט זי נישט הכלים [כלם]. 16 אוּן אויך שלל פוּן די צֶבֶת זאָלט איר פאַר איר שלל, אוּן עזב, אַז זי זאָל לקט; אוּן איר זאָלט נישט גער איר. 17 אוּן זי האָט לקט אין שָׂדֶה ביזן עֶרֶב, אוּן זי האָט חבט וואָס זי האָט לקט, אוּן עס איז געווען אַרום אַן אֵיפָה שׂעֹרִים. 18 אוּן זי האָט עס נשׂא אוּן איז בוא אין עִיר. אוּן איר חָמוֹת האָט ראה וואָס זי האָט לקט, אויך האָט זי יצא אוּן איר נתן וואָס זי האָט יתר נאָך איר שׂבע . 19 האָט איר חָמוֹת צו איר אמר: וווּ האָסטוּ לקט הַיּוֹם, אוּן וווּ האָסטוּ עשׂה? ברך זאָל זייַן דער וואָס האָט זיך נכר אויף דיר! האָט זי נגד איר חָמוֹת בּייַ וועמען זי האָט עשׂה, אוּן זי האָט אמר: דער שֵם פוּן דעם איש וואָס איך האָבּ בּייַ אים הַיּוֹם עשׂה, איז בּוֹעַז. 20 האָט נָעֳמִי אמר צו איר שנוּר: ברך זאָל ער זייַן פוּן ה', וואָס האָט נישט עזב זייַן חֶסֶד מיט החיּים אוּן מיט הַמֵּתִים ! אוּן נָעֳמִי האָט צו איר אמר: דער איש איז אונדזערער קָרוֹב, ער איז פוּן גֹאֲלֵנוּ. 21 האָט רוּת די מואָבערין אמר: ער האָט מיר אויך אמר: לעבּן די נערים וואָס בּייַ מיר זאָלסטוּ זיך דבק, בּיז וואנען זיי וועלן כלה דעם כּל קציר וואָס בּייַ מיר. 22 האָט נָעֳמִי אמר צו רוּת איר שנוּר: עס איז טוֹב, מייַן בַּת, אַז דו זאָלסט יצא מיט זייַנע נערות, אוּן מע זאָל דיך נישט פָּגַע אין אַן אַנדער שָׂדֶה. 23 אוּן זי האָט זיך דבק אָן נערות בֹּעַז, צו לקט בּיז צו כלה פוּן קְצִיר השׂעֹרים און קְצִיר החטים. אוּן זי איז ישב בּייַ איר חָמוֹת.