רוּת

רות1

1 אוּן עס איז געווען אין די טעג וואָס די שוֹפטים האָבּן שפט, איז געווען אַ רָעָב אין הָאָרֶץ. אוּן אַן איש איז הלך פוּן בּית-לֶחֶם-יהודה זיך גור אין שָׂדֶה פוּן מואָב , ער מיט זייַן אִשָּה אוּן זייַנע 2 בָּנִים. 2 אוּן דער שֵם פוּן דעם איש איז געווען אֶלימֶלֶך, אוּן דער שֵם פוּן זייַן אִשָּה נָעֳמִי, אוּן דער שֵם פוּן זייַנע 2 בָּנִים מַחלוֹן אוּן כִליוֹן, אֶפרָתער פוּן בּית-לֶחֶם-יהודה . אוּן זיי זייַנען בוא אין שָׂדֶה פוּן מואָב, אוּן זייַנען חיה געווען . 3 איז מות אֶלימֶלֶך, אִש נָעֳמִי, אוּן זי איז שאר, מיט אירע 2 בָּנִים. 4 אוּן זיי האָבּן נשׂא מואָבער נָשִים : דער שֵם פוּן איינער איז געווען עָרפָּה אוּן דער שֵם פוּן דער 2טן רוּת . אוּן זיי זייַנען דאָרטן ישב אַרום 10 שנים. 5 אוּן זיי בּיידע, מַחלוֹן אוּן כִליוֹן, זייַנען מות , אוּן די אִשָּה איז שאר פוּן אירע בּיידע ילדים אוּן איר אִיש . 6 אוּן זי איז קום מיט אירע שניר, אוּן האָט זיך שוב פוּן שָׂדֶה פוּן מואָב, וואָרעם זי האָט שמע אין שָׂדֶה פוּן מואָב אַז ה' האָט פקד אן זייַן עם , זיי צו נתן לֶחֶם. 7 אוּן זי איז יצא פוּן דעם מקוֹם וואָס זי איז דאָרטן געווען, אוּן אירע בּיידע שניר מיט איר, אוּן זיי זייַנען הלך אין דֶּרֶךְ, כדי זיך שוב צו אֶרֶץ יהודה. 8 האָט נָעֳמִי אמר צו אירע בּיידע שניר: הלך שוב אייַך אום איטלעכע צו איר בּית אֵם. זאָל ה' עשׂה מיט אייַך חֶסֶד אַזוי ווי איר האָט עשׂה מיט די מֵתִים אוּן מיט מיר. 9 זאָל אייַך ה' נתן איר זאָלט מצא מְנוּחָה איטלעכע אין בּית פוּן איר איש. אוּן זי האָט זיי נשק ; אוּן זיי האָבּן נשׂא זייער קוֹל אוּן האָבּן בכה. 10 אוּן זיי האָבּן צו איר אמר: לֹא, נייַערט מיר וועלן מיט דיר זיך שוב צו דייַן עם . 11 האָט נָעֳמִי אמר: שוב אייַך אום, בָּנוֹת מייַנע, לָמָּה זאָלט איר הלך מיט מיר? האָבּ איך דען נאָך בָּנִים אין מייַן מֵעֶה, אַז זיי זאָלן אייַך ווערן פאַר אנשים? 12 שוב אייַך אום, בָּנוֹת מייַנע, הלך, וואָרעם איך בין צו זקן צו האָבּן אַן איש; לאָמיך שוין אמר, איך האָבּ אַ תִקְוָה, איך זאָל נאָך די לָיְלָה האָבּן אַן איש, אוּן זאָל אויך ילד בָּנִים, 13 וועט איר דען אויף זיי שׂבּר בּיז זיי וועלן גדל ווערן? וועט איר צוליב זיי נעגן [עגן] נישט צו נעמען קיין איש? לֹא, בָּנוֹת מייַנע! וואָרעם מיר איז מר מאֹד פוּן אייַך, ווייַל יָד ה' איז יצא אויף מיר. 14 האָבּן זיי נשׂא זייער קוֹל אוּן האָבּן ווידער בכה. אוּן עָרפָּה האָט זיך נשק מיט איר שוויגער [חמות], אָבּער רוּת האָט זיך דבק אָן איר. 15 האָט זי אמר: הנה, דייַן יְבֵמֶת האָט זיך שוב צו איר עם אוּן צו איר אלוקים; שוב זיך אום נאָך דייַן יְבֵמֶת. 16 האָט רוּת אמר: זאָלסט מיך נישט פגע דיך צו עזב , זיך שוב פוּן הינטער דיר, וואָרעם וווּהין דו וועסט הלך, וועל איך הלך, אוּן וווּ דו וועסט לון, וועל איך לון; דייַן עם איז עַמִּי, אוּן אֱלֹקַיךְ איז אֱלֹקָי. 17 וווּ דו וועסט מות, וועל איך מות, אוּן דאָרטן וועל איך קבר ווערן. זאָל מיר ה' עשׂה אַזוי אוּן נאָך יסף נאָר דער מות וועט אפשיידן צווישן מיר אוּן צווישן דיר. 18 אוּן זי האָט ראה, אַז זי אמץ זיך פעסט צו הלך מיט איר, אוּן זי האָט חדל זי דבר. 19 אוּן זיי זייַנען בּיידע הלך בּיז זיי זייַנען בוא קיין בּית-לֶחֶם. אוּן עס איז געווען, ווי זיי זייַנען בוא קיין בּית-לֶחֶם, אַזוי האָט די כָּל הָעִיר נהום [הום] מיט זיי, אוּן די ווייבּער האָבּן אמר: איז דאָס נָעֳמִי? 20 האָט זי צו זיי אמר: איר זאָלט מיך נישט קרא נָעֳמִי; קרא מיך מָרָה, וואָרעם שַׁדַּי האָט מיר מרר מְאֹד. 21 אַ מְלֵאָה בין איך הלך, אוּן רֵיקָם האָט מיך ה' שוב . לָמָּה קרא איר מיך נָעֳמִי, אַז ה' איז מיך ענה , אוּן שַׁדַּי האָט מיר רעע. 22 אַזוי האָט זיך שוב נָעֳמִי, אוּן איר שנוּר רוּת די מואָבערין מיט איר, די וואָס האָט זיך שוב פוּן דעם שָׂדֶה פוּן מואָב. אוּן זיי זייַנען בוא אין בּית-לֶחֶם אין תחלה קציר שׂעֹרָה.