תהלים40

1 פאַר דעם מְנַצֵּחַ; פוּן דָוִדן אַ מִזְמוֹר. 2 קוה קוה האָבּ איך אויף ה', אוּן ער האָט זיך נטה צו מיר, אוּן שמע מייַן שַוְעָה. 3 אוּן ער האָט מיך עלה פוּן דער בּוֹר שָאוֹן, פוּן דעם טִיט יָוֵן, אוּן ער האָט קום אויף אַ סלע מייַנע רגלים , ער האָט כון מייַנע אֲשוּר. 4 אוּן ער האָט נתן אין מייַן פֶּה אַ שִיר חָדָש, אַ תהלה צו אלוקינו. רַבּים וועלן ראה אוּן וועלן ירא, אוּן וועלן זיך בּטח אויף ה'. 5 אשרי צו דעם גֶבֶר וואָס האָט שׂים ה' זייַן מִבְטָח, אוּן זיך נישט פנה צו די רהבים [רהב], אוּן צו די וואָס שוּט זיך צו כָּזָב. 6 רַבּוֹת האָסטו עשׂה, ה' אֱלֹקָי, דייַנע נפלאֹת אוּן דייַנע מחשבות פוּן אונדזערט-וועגן; נישטא קיין ערך צו דיר. זאָל איך נגד אוּן דבר, זייַנען זיי אויך סך צו ספר. 7 זבח אוּן מנחה דו חפץ נישט; האָסטו אין די אוזנַיִם מיר כָּרָה ; עוֹלָה אוּן חֲטָאָה שאל נישט. 8 דעריבּער האָבּ איך אמר: הִנֵּה איך בוא; אין מגלה פון סֵפר איז כתב פון מיר . 9 צו עשׂה דייַן רָצוֹן, אֱלֹקָי, האָבּ איך חפץ, אוּן דייַן תורה איז אין מייַנע מֵעֶה. 10 איך האָבּ בשׂר צֶדֶק אין קהל רב; הנה, מייַנע ליפן טוּ איך נישט כלא; ה', דוּ ידע דאָך. 11 דייַן צדקה האָבּ איך נישט כסה אין מייַן לֵב, דייַן אמונה אוּן דייַן תשוּעה האָבּ איך אמר; איך האָבּ נישט כחד דייַן חֶסֶד אוּן דייַן אמת פאַרן קהל רב. 12 נישט כלא זאָלסטו דוּ, ה', דייַן רחמים פוּן מיר, דייַן חֶסֶד אוּן דייַן אמת זאָלן מיך תמיד נצר. 13 וואָרעם אפף האָבּן מיך רָעוֹת עד אֵין מִסְפַּר, נשׂג האָבּן מיך מייַנע עָוֹן , אַז איך קען נישט ראה; זיי זייַנען מער ווי די שַׂעֲרָה פוּן מייַן קאָפּ, אוּן מייַן לֵב האָט מיך עזב . 14 רצה, ה', מיך נצל צו זייַן, ה', חוּש צו מייַן עזרה. 15 זאָל בוש אוּן צו חפר ווערן יַחַד די וואָס בקש מייַן נפש , עס ספה; זאָלן נסוג [סוג] אַהינטער אוּן זיך כלם די וואָס חפץ מיר רָעָה. 16 זאָלן שמם ווערן פוּן וועגן זייער בֹּשֶת די וואָס אמר צו מיר: אַהאַ! אַהאַ! 17 זאָלן זייַן שׂושׂ אוּן זיך שׂמח אין דיר אַלע וואָס בקש דיך; זאָלן תמיד אמר: גדל ה'! די וואָס האָבּן אהב דייַן תְשוּעָה. 18 אוּן איך עָנִי אוּן אביוֹן; זאָל אֲדֹנָי דאָס מיר חשב. דוּ ביסט מייַן עזרה, אוּן דער וואָס מיך פלט; אֱלֹקָי, זאָלסט זיך נישט אֵחַר.