משלי6

1 בְּנִי, אויבּ דוּ ביסט עָרַב געווען פאַר דייַן רֵעַ, תָקַע דייַן כף פאַר אַ זר, 2 ביסטו נוקש אין די אֵמֶר פוּן דייַן פֶּה, ביסטו לכד אין די אֵמֶר פוּן דייַן פֶּה. 3 עשׂה דאָס דען, בְּנִי, אוּן ווער נצל, אַז דוּ ביסט בוא אין כף פון דייַן רֵעַ: הלך, התרפּס זיך, אוּן רהב צו דייַן רֵעַ. 4 זאָלסט נישט נתן קיין שֵנָה צו דייַנע אויגן, אוּן קיין תְּנוּמָה צו דייַנע עפעף. 5 זייַ דיך נצל ווי אַ צבי אויס דער יָד, אוּן ווי אַ צִפּוֹר פוּן יָד יקוש. 6 הלך צו דער נְמָלָה, דוּ עָצֵל, ראה אירע דרכים, אוּן ווער חָכַם; 7 הגם זי האָט נישט קיין קָצִין, קיין שֹׁטֵר אוּן קיין מֹשֵׁל, 8 כון זי אָן אום קַיִץ איר לֶחֶם, האָט זי אגר אין קציר איר מאכל. 9 עַד מָתַי, דוּ עָצֵל, וועסטו שכב? ווען וועסטו קום פוּן דייַן שֵנָה? 10 נאָך אַ ביסל שלאָף, נאָך אַ ביסל תְּנוּמָה, נאָך אַ ביסל חבק ידים צו שכב; 11 אוּן בוא ווי אַ מהלך וועט דייַן רֵיש, אוּן דייַן מחסור ווי אַן איש מָגֵן. 12 אַן אָדָם בְּלִיַּעַל, אַן איש אָוֶן, איז דער וואָס הלך אום מיט אַן עִקְשוּת פֶּה, 13 וואָס קרץ מיט זייַנע אויגן, וואָס מלל מיט זייַנע רגלים ], וואָס מֹרֶה מיט זייַנע אֶצְבַּע. 14 תַהְפֻּכָה איז אין זייַן לֵב, ער חרש רָע אין כּל עֵת, ער שלח מדוֹן. 15 דעריבער וועט פִּתאֹם בוא זייַן אֵיד, פתע וועט ער שבר ווערן אַז מַרְפֵּה . 16 6 זייַנען די וואָס ה' האָט פייַנט, אוּן 7 די תועבה פוּן זייַן נפש : 17 רָם אויגן, אַ לשוֹן שֶקֶר, אוּן ידים וואָס שפך דָּם נָקִי; 18 אַ לֵב וואָס חרש מחשבות פוּן אָוֶן; רגלים וואָס מהר צו רוץ צום רָעָה; 19 אַן עֵד שֶקֶר וואָס הפיח [פוח], אוּן דער וואָס שלח מדון צווישן אחים . 20 זייַן נצר איבּער, בְּנִי, דאָס מצוה פוּן אָבִיךָ, אוּן זאָלסט נישט נטש די תוֹרָה פוּן אִמֶּךָ. 21 קשר זיי אויף דייַן לֵב תמיד, ענד זיי אויף דייַן גרגרות. 22 אַז דוּ וועסט הלך, וועט עס דיך הנחה; אַז דוּ וועסט זיך שכב, וועט עס דיך זייַן שומר איבּער, אוּן אַז דוּ וועסט זיך הקיץ , וועט עס שׂיח צו דיר. 23 וואָרעם דאָס מצוה איז אַ נֵר, אוּן די תוֹרָה אַן אוֹר, אוּן דער דֶּרֶךְ חיּים זייַנען תוכחת פוּן מוסר ; 24 דיך צו זייַן שומר איבּער פוּן דער אֵשֶת רָע, פוּן דער גלאַטער לשוֹן פוּן דער נָכְרִיָּה. 25 זאָלסט נישט חמד איר יֳפִי אין דייַן לֵב, אוּן זאָל זי דיך נישט לקח מיט אירע עפעפּים [עפעף]. 26 וואָרעם איבּער אַ זונה קוּמט מען בּיז אַ כִּכַּר לֶחֶם, אוּן אַן אֵשֶת-אִיש צוד די נפש יקר. 27 קען אַן איש חתה אֵש אין זייַן חֵיק, אוּן זייַנע בגדים זאָלן זיך נישט שׂרף ? 28 צי קען אַן איש הלך אויף גחלת, אוּן זייַנע רגלים זאָלן נישט נכוה [כוה] ווערן? 29 אַזוי איז דער וואָס בוא צו זייַן אִשָּה רֵעַ, קיינער וואָס נגע זי, איז נישט נקה. 30 מע קען נישט בוז דעם גנב אַז ער גנבעט, צו מלא זייַן נפש ווען ער איז רָעֵב. 31 אָבּער אַז ער ווערט מצא, שלם ער 7 מאָל אַזוי פיל; דעם כּל הוֹן פוּן זייַן בּית מוז ער נתן. 32 דער וואָס איז נאף מיט אַן אִשָּה, איז חֲסֵר לֵב, זיך אַליין שחת נפש דער וואָס עשׂה דאָס. 33 נגע אוּן קלוֹן וועט ער מצא, אוּן זייַן חרפה וועט נישט נמחה [מחה] ווערן. 34 וואָרעם קִנְאָה איז דער חֵמָה פוּן אַ גֶבֶר, אוּן ער וועט נישט שוינען אין יוֹם נָקָם. 35 ער וועט נישט נשׂא פְּנֵי כָל כֹּפֶר , אוּן נישט אבה, ווי דוּ זאָלסט מערן שוחד.