משלי31

1 די דברים פוּן מלך למוּאֵל, אַ מַשָׂא וואָס אִמּוֹ האָט אים יסר. 2 מַה, בְּנִי! אוּן מַה, בַּר פוּן מייַן בטן, אוּן מַה, בַּר פוּן מייַנע נדרים; 3 זאָלסט נישט נתן אויף נָשִים דייַן חיל, אוּן דייַנע דרבים אויף וואָס מחה מלכים. 4 נישט פאַר מלכים, למוּאֵל, נישט פאַר מלכים איז שתה ווייַן, אוּן פאַר רוזנים או שֵכָר! 5 כדי זיי זאָלן נישט שתה אוּן שכח דאָס מְחֻקָק, אוּן שנה דעם דִּין פוּן כּל בְּנֵי עֹנִי. 6 נתן שֵכָר צום אוֹבֵד [אבד], אוּן ווייַן צו די מר נפש. 7 זאָל ער שתה אוּן שכח זייַן ריש אוּן זייַן עמל מער נישט זכר. 8 פתח דייַן פֶּה פאַר דעם אִלֵּם, פאַר דעם דּין פוּן כּל בּני חלוֹף. 9 פתח דייַן פֶּה, שפט מיט צֶדֶק, אוּן דין דעם עָנִי אוּן דעם אביון. 10 אַן אֵשֶת-חַיִל ווער קען מצא? אוּן רחק פוּן פְּנִינִים איז איר מֶכֶר. 11 דאָס לֵב פוּן איר בּעל בטח זיך אויף איר, אוּן אים חסר נישט קיין שָלָל. 12 זי גמל אים טוֹב אוּן נישט רָע, כּל יְמֵי חיֶּיה. 13 זי דרש צֶמֶר אוּן פֵּשֶת, אוּן עשׂה מיט אירע חפץ כף. 14 זי איז אַזוי ווי די אניּות סוֹחֵר, פוּן דער רחוֹק ברענגט זי איר לֶחֶם. 15 אוּן זי קום ווען נאָך לָיְלָה, אוּן נתן שפּייז פאַר איר בּית , אוּן די חֹק פאַר אירע נַעֲרֹת. 16 זי זמם אַ שָׂדֶה, אוּן לקח עס, פוּן דער פרי פוּן אירע כף נטע זי אַ כֶּרֶם. 17 זי חגר אָן מיט עֹז אירע מָתְנַיִם, אוּן זי אמץ אירע זרוֹעַ . 18 זי טָעַם אַז איר סַחַר איז טוֹב; נישט כבה בּייַ לָיְלָה ווערט איר נֵר. 19 אירע ידים שלח זי צום כּישוֹר, אוּן אירע כף תמך דעם פֶלֶךְ. 20 איר כף פרשׂ זי צום עָנִי, אוּן אירע ידים שלך זי צום אביון. 21 זי האָט נישט ירא און איר בּית פון שֶלֶג, וואָרעם איר כּל בּית איז לבש אין שָנִי. 22 מַרְבַד עשׂה זי זיך, שֵש אוּן פורפל איז איר מלבוּש. 23 בּאַקאַנט אין די שְעָרים איז איר בּעל, ווען ער ישב מיט די זקנים פוּן אֶרֶץ. 24 אַ סָדִין עשׂה זי אוּן מכר, אוּן חֲגוֹר נתן זי צו דעם כּנעני. 25 עֹז אוּן הדר איז איר מלבוּש, אוּן זי שׂחק פוּן יוֹם אחרוֹן. 26 איר פֶּה פּתח זי מיט חכמה, אוּן די תוֹרָה פוּן חֶסֶד איז אויף איר לשוֹן. 27 זי צפה נאָך דעם הליכה פוּן איר בּית, אוּן זי אכל נישט דאָס לֶחֶם פוּן עַצְלוּת. 28 אירע בָּנִים קום אוּן אָשַר זי, איר בּעל אוּן ער הלל זי: 29 רבּים בָּנוֹת האָבּן עשׂה חַיִל, אָבּער דוּ עלה זיי אַלע אריבּער. 30 חן איז שֶקֶר, אוּן יֳפִי איז הֶבֶל, אַן אִשָּה יראת ה', זי זאָל הלל ווערן. 31 נתן איר פוּן דער פרי פוּן אירע ידים, אוּן זאָלן אירע מעשים זי הלל אין די שְעָרִים.