קוהלת

קוה1

1 די דברים פוּן קוהלת בּן דָוִדן דעם מלך אין ירושלים. 2 הֲבֵל פוּן הֲבָלִים, אמר קוהלת, הֲבֵל פוּן הֲבָלִים, אַלע איז הֲבֵל. 3 וואָס פאַר אַ יתרוֹן האָט דער אָדָם פוּן זייַן כּל עמל וואָס ער עמל זיך אוּנטער דער שֶמֶש ? 4 דָור הלך, אוּן דָור בוא, אוּן הָאָרֶץ עמד לְעוֹלָם. 5 אוּן די שֶמֶש זרח, אוּן די שֶמֶש בוא, אוּן שָׁאַף צוּ זייַן מקוֹם אַוווּ ער זרח. 6 דער רוּחַ הלך קיין דָרוֹם, אוּן סבב זיך קיין צָפון, סבב, סבב הלך ער, אוּן צוּ זייַנע סביבֹת שוב זיך אום דער רוּחַ . 7 כּל הנחלים [נחל] הלך צום ים, אוּן דער ים ווערט נישט מלא; צוּ דעם מקוֹם וווּהין די נחלים [נחל] הלך, אַהין הלך זיי ווידער. 8 כּל הדברים ווערן יגע, קיין איש קען עס נישט דבר; דאָס אויג קען זיך נישט ראה שׂבע , אוּן דאָס אֹזֶן קען זיך נישט שמע מלא. 9 וואָס איז געווען דאָס וועט זייַן, אוּן וואָס איז געשען דאָס וועט געשען, אוּן נישטא קיין חָדָש אוּנטער דער שֶמֶש. 10 פאַראַן אַ זאַך וואָס מע אמר דערויף: ראה, דאָס איז חָדָש; איז עס כְּבָר געווען אין עֹלָמים וואָס זייַנען געווען פאַר אוּנדז. 11 נישטא קיין זכרון פוּן די רִאשֹׁנִים, אוּן פוּן די אחרֹנים וואָס וועלן זייַן, אויך פוּן זיי וועט קיין זכרון נישט זייַן, צווישן די וואָס וועלן זייַן אחרֹנָה. 12 איך קוהלת בין געווען מלך איבּער ישראל אין ירושלים. 13 אוּן איך האָבּ נתן מייַן לֵב צוּ דרש אוּן צוּ תּור מיט חכמה וועג אַלע וואָס עשׂה אוּנטער די הימלען. דאָס איז ענין רע וואָס אלוקים האָט נתן די בּני האדם, זיך צוּ ענה דערמיט. 14 איך האָבּ ראה כּל המעשׂים וואָס ווערן עשׂה אוּנטער דער שֶמֶש, אוּן הנה אַלע איז הֶבֶל אוּן רְעוּת רוּחַ; 15 אַ מְעֻוָּת [עוּת] וואָס מע קען נישט תּקן, אוּן אַ חסרון וואָס קען נישט נמנה [מנה] ווערן. 16 איך האָבּ דבר מיט מייַן לֵב אַזוי צוּ אמר: הנה האָבּ איך געהאַט חכמה גדל אוּן יסף איידער אַלע וואָס זייַנען געווען פאַר מיר אין ירושלים, אוּן מייַן לֵב האָט ראה הרבה חכמה אוּן דַעַת. 17 אוּן איך האָבּ נתן מייַן לֵב צוּ ידע חכמה, אויך צוּ ידע משוּגעת אוּן שׂכלוּת בין איך ידע געוואָרן אַז דאָס אויך איז רַעְיוֹן רוּחַ. 18 וואָרעם אין רֹב חכמה איז רַב כַּעַס, אוּן יסף מען דַעַת, יסף מען מכאוֹב.