משלי30

1 די דברים פוּן אָגוּר בּן יָקֶהן; אַ מַשָׂא. דער גֶבֶר נְאֻם צו איתיאֵלן, צו איתיאֵלן אוּן אוּכָלן: 2 באמת, איך בין בַּעַר מֵאיש, אוּן איך האָבּ נישט קיין בּינה פוּן אָדָם, 3 אוּן איך האָבּ נישט למד קיין חכמה, אַז דַּעַת פוּן קדשים זאָל איך ידע. 4 ווער איז עלה אויפן שָמַיִם, אוּן ירד? ווער האָט אסף דעם ווינט אין זייַנע חֹפֶן? ווער האָט צרר מַיִם אין שִׂמְלָה? ווער האָט קום כּל אפסי-ארץ? וואָס איז שמוֹ? אוּן וואָס איז דער שֵם פוּן בְּנוֹ , אויבּ דוּ ידע ? 5 כּל אמרה פון אל-הַּ איז צרף; ער איז אַ מָגֵן פאַר די וואָס חסה זיך אין אים. 6 זאָלסט נישט יסף צו זייַנע דברים, כדי ער זאָל דיך נישט יכח, אוּן וועסט נכזב [כזב]. 7 2 זאַכן שאל איך בּייַ דיר, זאָלסט זיי נישט מנע פוּן מיר, איידער איך מות: 8 שָוְא אוּן דברים פוּן כזב רחק פוּן מיר; נישט רֵאש אוּן נישט עשירות זאָלסטו מיר
נתן, הטריף [טרף] מיך מיט לֶחֶם חֻקִּי; 9 כדי איך זאָל נישט ווערן צו שׂבע , אוּן כחש , אוּן אמר: ווער איז ה'? אוּן כדי איך זאָל נישט ווערן ירש, אוּן גנבען, אוּן תפשׂ דעם שֵם פוּן אֱלֹקָי. 10 זאָלסט נישט הלשין [לשן] אַן עֶבֶד פאַר אֲדֹנָיו, וואָרעם ער וועט דיך קלל , אוּן וועסט זיך אשם . 11 פאַראַן אַ דָור וואָס קלל אָבִיו, אוּן ברך נישט אִמּוֹ. 12 פאַראַן אַ דָור טהר אין זייַנע אויגן, אוּן פוּן זייַן צאה נישט רחץ. 13 פאַראַן אַ דָור -- ווי רום זייַנען זייַנע אויגן! אוּן זייַנע עפעף ווי נשׂה! 14 פאַראַן אַ דָור וואָס זייַנע ציין זייַנען חֲרָבוֹת, אוּן זייַנע מתלעות, מאכלת, צו אכל די עניים אויסן אֶרֶץ, אוּן די אביונים פוּן צווישן אָדָם. 15 פוּן עַלוקָהן: פאַראַן 2 בָּנוֹת: יהב, יהב! פאַראַן 3 וואָס ווערן נישט שׂבע , 4 וואָס אמר נישט גענוג: 16 שְאוֹל, די עֹצֶר פוּן דער רחם, אֶרֶץ וואָס ווערט נישט שׂבע מיט מַיִם, אוּן דאָס אֵש וואָס אמר נישט גענוג. 17 דאָס אויג וואָס לעג פוּן אַן אָב, אוּן בוז צו יִקְהָה אַן אֵם, זאָלן עס נקר די עֹרֵב פוּן נַחַל, אוּן זאָלן עס אכל בּני-נֶשֶר. 18 פאַראַן 3 וואָס זייַנען פלא פוּן מיר, יאָ, 4 וואָס איך פארשטיי זיי נישט: 19 דער דֶּרֶךְ פוּן נֶשֶר אין שָמַיִם, דער דֶּרֶךְ פוּן דער נָחָש אויף אַ צוּר, דער דֶּרֶךְ פוּן אַן אֳנִיָּה אין מיטן ים, אוּן דער דֶּרֶךְ פוּן אַ גֶבֶר מיט אַן עַלְמָה . 20 אַזוי איז דער דֶרֶךְ פוּן אן אִשָּה מנאפת: זי אכל אוּן מחה איר פֶּה, אוּן אמר: איך האָבּ נישט פעל קיין אָוֶן. 21 אונטער 3 רגז אֶרֶץ, יאָ, אונטער 4 קען זי נישט נשׂא: 22 אונטער אַן עֶבֶד, אַז ער ווערט מלך, אוּן אַ נָבָל, אַז ער האָט לֶחֶם צו שׂבע ; 23 אונטער אַ שׂנוּאָה, אַז זי נבעל, אוּן אַ שפחה, אַז זי ירשעט איר גְּבֶרֶת. 24 4 זייַנען די קלענסטע אויף אֶרֶץ, אוּן זיי זייַנען געמאכט חכם חכמים: 25 די נמלה זייַנען אַן עַם נישט עז, אוּן זיי כון אום זומער זייער לֶחֶם; 26 די שפן זייַנען אַן עַם נישט עָצוּם, אוּן זיי שׂים אין סלע זייער בּית; 27 נישטא קיין מלך בּייַ די ארבּה, אוּן זיי יצא אין חצץ אַלע; 28 די שׂממית קענסטו מיט די ידים תפשׂ, אוּן זי איז אין היכלים פון מֶלֶך. 29 3 האָבּן אַ צעד יאב, יאָ, 4 הלך יטב: 30 דער לַיִש, דער גִּבּוֹר צווישן די בהמה, וואָס שוב זיך נישט פאַר קיינעם; 31 דער זרזיר מתנים, אוּן דער תיש; אוּן דער מלך, וואָס איז מיט אים אַלְקוּם. 32 אויבּ דוּ האָסט זיך נבל דורך נשׂא זיך, איז, אויבּ דוּ זמם, טוּ די יָד אויפן פֶּה, 33 וואָרעם מיץ חָלָב יצא חֶמְאָה, אוּן מיץ די נאָז יצא דָּם, אוּן מיץ אַפָּיִם יצא ריב.