משלי25

1 אויך די דאזיקע זייַנען מִשְלֵי שלמהן, וואָס די אַנְשֵי חִזקִיָה מלך יהודה האָבּן עתק. 2 דער כבוד אלוקים איז סתר אַ זאַך, אוּן דער כבוד מלכים איז חקר אַ זאַך. 3 דער שָמַיִם אין רוּם, אוּן הָאָרֶץ אין עֹמֶק, אוּן דאָס לֵב פוּן מלכים, איז אֵין חֵקֶר. 4 הגה די סיג פוּן כֶּסֶף, אוּן בּייַם צוֹרֵף יצא אַ כּלי; 5 הגה דעם רָשע פוּן פאַרן מלך, אוּן זייַן כִּסֵּא וועט כון אויף צֶדֶק. 6 זאָלסט זיך נישט הדר פאַרן מלך, אוּן אין דעם מקוֹם פוּן גדולים זאָלסטו נישט עמד. 7 וואָרעם בּעסער מע זאָל דיר אמר: עלה! אַהער! איידער מע זאָל דיך שפל פאַר דעם נדיב, ווי דייַנע אויגן האָבּן ראה. 8 זאָלסט נישט יצא מַהֵר זיך צו ריב, וואָרעם וואָס וועסטו עשׂה צום אחדים דערפון, אַז דייַן רֵעַ וועט דיך הכלים [כלם]? 9 ריב זיך דייַן ריב מיט דייַן רֵעַ, אָבּער אַ סָוד אַחֵר זאָלסטו נישט גלה; 10 כדי דער שֹׁמֵעַ זאָל דיך נישט חסר, וואָרעם דייַן דִּבָּר קען נישט שוב ווערן. 11 תּפּוּחֵי זָהָב אין מַשְׂכִּית כֶסֶף, איז אַ דבר דבר על אֹפֶן. 12 אַ נֶזֶם זָהָב אוּן אַ צירוּנג פוּן גינגאָלד איז אַ מוֹכִיחַ חָכָם פאַרן אָן אֹזֶן שֹׁמָעַת. 13 ווי צִנָּה פון שֶלֶג אין יוֹם קציר, איז אַ צִיר נֶאֱמָן פאַר די וואָס שלח אים; וואָרעם ער שוב די נפש פוּן אֲדֹנָיו. 14 נְשִׂיא אוּן ווינט אָן גֶשֶם, איז אַן איש וואָס רימט זיך מיט אַ מַתַּת שֶקֶר. 15 מיט אֹרֶךְ אַפַּיִם [אף] ווערט פּתּה דער קָצין, אוּן אַ לשוֹן רַךְ שבר אַ גֶרֶם. 16 האָסטו מצא דבש, עס פיל אכל איז גענוג פאַר דיר, כדי זאָלסט זיך נישט שׂבע דערמיט, אוּן עס קִיא. 17 הוקיר [יקר] דייַן רגל אין בּית פוּן דייַן רֵעַ, כדי ער זאָל נישט שׂבע ווערן מיט דיר, אוּן דיך פייַנט קריגן. 18 אַ מֵפִיץ אוּן אַ חֶרֶב אוּן שאַרפע חץ איז אַן איש וואָס זאָגט פאַלשע עדות אויף זייַן רֵעַ. 19 אַ שֵן רֹעָה אוּן א רֶגֶל מוּעָדֶת [מעד], איז די מִבְטָח פוּן דעם בּוֹגֵד אין יוֹם צָרָה. 20 ווי דער וואָס העדה [עדה] דעם בֶּגֶד אין אַ יוֹם קָרָה, ווי עסיק אויף נֶתֶר, אַזוי דער וואָס שיר שרים פאַר אַ לֵב רָע. 21 אַז דייַן שׂונֵא איז רעב, גיבּ אים צו אכל לֶחֶם, אוּן אַז ער איז צמא , אים השקה [שקה] מַיִם; 22 וואָרעם גַחֶלֶת דוּ חתה אים אויפן קאָפּ, אוּן ה' וועט דיר שָלַם. 23 צפון-ווינט חול גֶשֵם, אוּן אַ לשוֹן סֵתֶר, פּנימער זעם. 24 בּעסער ישב אויף אַ פִּנַּת [פִנָּה] גָּג, איידער אין איין בּית מיט אַן אִשָּה אַ קריגערין. 25 מַיִם קַר פאַר אַ נפש עָיֵף, אַזוי איז אַ שְמוּעָה טוֹבָה פוּן אַן אֶרֶץ רָחוֹק. 26 אַ מַעְיָן נרפשׂ, אוּן אַ מָקוֹר משחת [שחת] איז אַ צדיק וואָס מוט זיך פאַרן רָשע. 27 צו פיל דבש אכל איז נישט טוֹב; אוּן נישט כבוד צו חֵקֵר דעם אייגענעם כבוד. 28 אַן עִיר פרץ אָן אַ חוֹמָה איז אַן איש וואָס נישטא קיין מַעְצָר פאַר זייַן רוּחַ .