משלי18

1 דער וואָס נפרד [פרד] זיך, איז בקש תאוה; בּייַ כּל תּוּשִיָה וויל ער זיך התגלע [גלע]. 2 דער כּסיל וויל נישט חפץ אין תבוּנָה, נאָר אַז זייַן לֵב זאָל גלה ווערן. 3 אַז דער רָשע בוא, בוא אויך בּוּז, אוּן מיט קָלוֹן חֶרְפָּה. 4 טיפע מַיִם זייַנען די דברים פוּן אַ פֶּה איש, אַ נַחַל נֹבֵעַ [נבע] איז דער מְקוֹר פוּן חכמה. 5 קיין טוֹב קוּמט נישט אַרויס פוּן משׂוֹא פָנִים פון דעם רָשע, כדי צו נטה דעם צדּיק בּייַם משפּט. 6 די ליפן פוּן דעם כּסיל בוא מיט ריב, אוּן זייַן פֶּה קרא צו מהלמות. 7 דאָס פֶּה פוּן דעם כּסיל איז מחתה פאַר אים, אוּן זייַנע ליפן זייַנען אַ מוֹקֵש פאַר זייַן נפש . 8 די דברים פוּן דעם נִרְגָּן [רגן] זייַנען ווי מתלהמים, אוּן זיי ירד אין די חדרי בּטן. 9 אויך דער וואָס איז התרפּה אין זייַן מְלָאכָה, איז אָח צו בעל משחית. 10 אַ מגדּל עֹז איז דער שֵם פוּן ה', צו אים רוץ דער צדיק אוּן ווערט נִשְׂגַּב [שׂגב]. 11 דער הוֹן פוּן דעם עושר איז זייַן קִרְיָה עֹז, אוּן ווי אין אַ הויכער חוֹמָה איז ער אין זייַן מַשְׂכִּית. 12 פאַר שֶבֶר ווערט גּבהּ דעם לֵב איש, אוּן פאַר כּבוד קוּמט עַניוות. 13 דער וואָס שוב אַ זאַך איידער ער האָט שמע, איז דאָס פוּן אים אַ אִוֶּלֶת אוּן כְּלִמָּה. 14 רוּחַ איש קען כול זייַן מַחֲלֶה, אָבּער אַ רוּחַ נכאה, ווער קען עס נשׂא ? 15 דאָס לֵב נָבוֹן קנה דַּעַת, אוּן דאָס אֹזֶן פוּן די חכמים בקש דַּעַת. 16 מתּן אָדָם הרחיב [רחב] פאַר אים, אוּן זי הנחה [נחה] אים פאַר גְדֹלִים. 17 צדיק איז דער רִאשוֹן אין זייַן טענה, ביז זייַן רֵעַ בוא אוּן חקר אים. 18 דער גורל שבת מִדְיָן, אוּן צווישן די עצוּמים [עָצוּם] הפריד [פרד] ער. 19 אַן אָח נפשע [פשע] איז שווערער צו געווינען ווי אַ קריה עֹז, אוּן מדונים [מָדוֹן] זייַנען ווי בָּרִיחַ פוּן אַ אַרְמוֹן. 20 פוּן דער פרי פוּן אַ פֶּה איש וועט זיך שׂבע זייַן בטן, פוּן תבוּאה פוּן זייַנע ליפן וועט ער זיך שׂבע. 21 מָוֶת אוּן חיּים זייַנען אין דער מאַכט פוּן דער לשוֹן, אוּן אירע אֹהבים וועלן אכל איר פרי. 22 דער וואָס האָט מצא אַן אִשָּה, האָט מצא טוֹב, אוּן פוק רָצון פוּן ה'. 23 תחנונים דבר דער רָש [רוש], אָבּער דער עושר ענה עַזּוֹת [עַז]. 24 פאַראַן רֵעִים אויף זיך צו התרועע אוּן פאַראַן אַן אֹהֵב מער דבק פוּן אַן אָח.