במד9

1 און ה' האט דבר צו משהן אין מדבר סיני, אין 2טן שנה נאך זייער יצא פון ארץ מצרים, אין 1טן חודש, לאמור: 2 די בני-ישראל זאלן עשה דעם פסח אין זיין מועד. 3 אין 14טן יום פון דעם דאזיקן חודש קעגן ערבים, אין זיין מועד זאלט איר אים עשה; לויט כל זיינע חוקות און לויט כל זיינע משפטים זאלט איר אים עשה. 4 האט משה דבר צו די בני-ישראל, צו עשה דעם פסח. 5 און זיי האבן עשה דעם פסח אין 1טן חודש, אין 14טן יום פון חודש קעגן ערבים, אין מדבר סיני; אזוי ווי אלץ וואס ה' האט צוה משהן, אזוי האבן די בני-ישראל עשה. 6 נאר עס זיינען געווען אנשים וואס זיינען געווען טמאים פון דעם נפש אדם, און זיי האבן נישט יכל עשה דעם פסח אין יום ההוא; האבן זיי קרב פאר משהן און פאר אהרנען אין יום ההוא. 7 און יענע אנשים האבן צו אים אמר: מיר זיינען טמאים פון דעם נפש אדם; למה זאלן מיר גרע ווערן, נישט קרב דעם קרבן פון ה' אין זיין מועד צווישן די בני-ישראל? 8 האט משה אמר צו זיי: עמד! און איך וועל שמע וואס ה' וועט צוה וועגן אייך. 9 און ה' האט דבר צו משהן, לאמור: 10 דבר! צו די בני-ישראל, לאמור: אז עמיצער איינער פון אייך, אדער פון אייערע דורות וועט זיין טמא פון א טמא נפש, אדער זיין אין א דרך רחוקה, זאל ער דאך עשה פסח צו ה'. 11 אין 2טן חודש, אין 14טן יום, קעגן ערבים זאלן זיי אים עשה; מיט מצות און מרורים זאלן זיי אים אכל. 12 זיי זאלן נישט שאר פון אים ביז אין דער בוקר, און עצם זאלן זיי נישט שבר אין אים ; לויט דעם כל חוקת הפסח זאלן זיי אים עשה. 13 נאר דער איש וואס איז טהור, און אין דרך איז ער נישט, און ער חדל זיך צו עשה דעם קרבן-פסח, יענע נפש זאל כרת ווערן פון זיין עם; ווייל ער האט דעם קרבן פון ה' נישט קרב געווען אין זיין מועד, זאל יענער איש נשׂא זיין חטאת . 14 און אז ביי אייך וועט זיך גור א גר, און ער וועט עשה א קרבן-פסח צו ה', איז, אזוי ווי דער חוקת פסח און יאזוי ווי זיין משפט, אזוי זאל ער עשה; איין חקה זאל זיין ביי אייך אי פאר דעם גר, אי פאר דעם אזרח הארץ. 15 און אין דעם יום וואס מע האט קום המשכן, האט דער ענן כסה המשכן, דאס אוהל העדות; און אין ערב פלעגט זיין איבערן משכן אזוי ווי דאס מראה פון אש, ביז אין דער בוקר . 16 אזוי עס זיין תמיד: דער ענן פלעגט אים כסה, און דאס מראה פון אש ביי לילה. 17 און וועדליק דער ענן פלעגט זיך עלה פון איבערן האוהל, אזוי פלעגן דערנאך נסע די בני-ישראל; און אין המקום וואס דער ענן פלעגט דארטן שכן , דארטן פלעגן יחנו (חנה) בני-ישראל. 18 לויט דעם פי ה' פלעגן נסע בני-ישראל, און לויט דעם פי ה' פלעגן זיי יחנו (חנה); כל ימים אשר דער ענן פלעגט שכן אויפן משכן, פלעגן זיי יחנו (חנה). 19 און אז דער ענן האט זיך ארך אויפן משכן ימים רבים, האבן די בני-ישראל שמר די משמרת פון ה', און פלעגן נישט נסע . 20 און א מאל פלעגט דער ענן זיין ימים מספר אויפן משכן; לויט דעם פי ה' פלעגן זיי יחנו (חנה), און לויט דעם פי ה' פלעגן זיי נסע. 21 און א מאל פלעגט זיין דער ענן פון ערב ביז אין דער בוקר, און ווי דער ענן האט זיך עלה אין דער בוקר, אזוי האבן זיי נסע; אדער יומם ולילה, און ווי דער ענן האט זיך עלה, אזוי האבן זיי נסע. 22 צי 2 טעג, צי א חודש, צי א יאר אז דער ענן האט זיך ארך אויפן משכן צו שכן אויף אים, פלעגן די בני-ישראל יחנו (חנה) און נישט נסע, און ווי ער האט זיך עלה, פלעגן זיי נסע. 23 לויט דעם פי ה' פלעגן זיי יחנו (חנה), און לויט דעם פי ה' פלעגן זיי נסע; זיי האבן שמר די משמרת ה', לויט דעם פי ה' דורך משהן.