במד10

1 און ה' האט דבר צו משהן, לאמור: 2 עשה! דיר 2 חצוצרות כסף; מקשה זאלסטו זיי עשה; און זיי זאלן דיר זיין פאר מקרא די עדה, און פאר מסע די מחנות. 3 און אז מע וועט תקע אין זיי, זאל זיך יעד צו דיר כל העדה צום פתח אוהל-מועד. 4 און אויב מע וועט תקע אין איינעם, זאלן זיך יעד צו דיר די נשיאים, די ראשי אלפי ישראל. 5 און אז איר וועט תקע א תרועה, זאלן ציען נסע די מחנות חנה קדמה . 6 און אז איר וועט תקע א 2טן תרועה, זאלן נסע די מחנות חנה תימנה; א תרועה זאל מען תקע פאר מסעיהם. 7 אבער ביים קהל די קהל זאלט איר תקע, אבער נישט רוע. 8 און בני אהרן, די כהנים, זאלן תקע אין די חצוצרות; און דאס זאל אייך זיין פאר חוקת עולם אויף אייערע דור-דורות. 9 און אז איר וועט בוא אין מלחמה אין ארצכם אקעגן דעם צר וואס צרר אייך, זאלט איר רוע אין חצוצרות, און איר וועט זכר ווערן פאר ה' אלוקיכם, און וועט ישע ווערן פון אויביכם. 10 און אין אייער יום פון שמחה, און אין אייערע מועדים, און אין אייערע ראש-חודשן, זאלט איר תקע אין די חצוצרות אויף אייערע עולה און אויף אייערע זבח שלמים; און זיי וועלן אייך זיין צו א זכרון פאר אלוקיכם; איך בין ה' אלוקיכם. 11 און עס איז געווען אין 2טן שנה, אין 2טן חודש, אין 20טן טאג פון חודש, האט זיך עלה דער ענן פון איבערן משכן העדות. 12 און די בני-ישראל האבן נסע אויף זייערע מסע פון מדבר סיני; און דער ענן האט שכן אין מדבר פארן. 13 אזוי האבן זיי נסע צום 1טן מאל לויט דעם פי ה' דורך משהן. 14 און 1טן האט נסע די דגל פון דעם מחנה בני-יהודה, לויט זייערע צבאות; און איבער זיין צבא איז געווען נחשון בן עמינדבן. 15 און איבער דער צבא מטה בני-יששכר, נתנאל בן צוערן. 16 און איבער דער צבא מטה בני-זבולון, אליאב בן חלונען. 17 און אז דער משכן איז ירד געווארן, האבן נסע בני-גרשון, און בני-מררי, די נשא פון המשכן. 18 און עס האט נסע די דגל פון דעם מחנה פון ראובן, לויט זייערע צבאות; און איבער זיין צבא איז געווען אליצור בן שדיאורן, 19 און איבער דער צבא מטה פון בני-שמעון, שלומיאל בן צורישדין. 20 און איבער דער צבא מטה פון די בני-גד, אליסף בן דעואלן. 21 און עס האבן נסע די קהתים, די נשא פון די מקדש; און מע האט קום המשכן איידער זיי זיינען בוא. 22 און עס האט נסע די דגל פון דעם מחנה פון בני-אפרים, לויט זייערע צבאות; און איבער זיין צבא איז געווען אלישמע בן עמיהודן. 23 און איבער דער צבא מטה פון בני-מנשה, גמליאל בן פדהצורן. 24 און איבער דער צבא מטה פון בני-בנימין, אבידן בן גדעונין. 25 און עס האט נסע די דגל פון דעם מחנה פון בני-דן, די מאסף (אסף) פון כל המחנות לויט זייערע צבאות; און איבער זיין צבא איז געווען אחיעזר בן עמישדין. 26 און איבער דער צבא מטה פון בני-אשר, פגעיאל בן עכרנען. 27 און איבער דער צבא מטה פון בני-נפתלי, אחירע בן עיננען. 28 דאס זיינען די מסעי בני-ישראל לויט זייערע צבאות; אזוי האבן זיי נסע. 29 און משה האט אמר צו חובב בן רעואל דעם מדיני, חותן משה : מיר נסע צו המקום וואס ה' האט אמר: איך וועל אים נתן צו אייך; הלך! מיט אונדז, און מיר וועלן דיך יטב [טוב], ווייל ה' האט דבר טוב פאר ישראל. 30 האט ער צו אים אמר: איך וועל נישט הלך; נייערט צו מיין ארץ און צו מיין מולדת וועל איך הלך. 31 האט ער אמר: זאלסט אונדז נישט עזב, נא; דעריבער ווייל דו ידע ווו מיר קענען חנה אין מדבר, און וועסט אונדז זיין פאר אויגן. 32 און עס וועט זיין, אז דו וועסט הלך מיט אונדז, איז, פון דעם טוב וואס ה' וועט אונדז יטב, וועלן מיר דיך יטב. 33 און זיי האבן נסע פון ההר ה' דרך 3 ימים, און דער ארון ברית ה' האט נסע זיי פארויס דרך 3 ימים, תור פאר זיי א מנוחה . 34 און דער ענן ה' איז געווען איבער זיי יומם, ווען זיי האבן נסע פון מחנה. 35 און עס איז געווען, אז דער ארון האט נסע, האט משה אמר: קום, ה', און זאלן פוץ ווערן אויביך, און זאלן נוס דיינע שונאים פאר דיר! 36 און אז ער האט נוח, האט ער אמר: שוב, ה', צו די רבבות אלפי ישראל!