במד11

1 און דאס עם האט זיך אנן; איז רע אין די אוזנים פון ה', און ה' האט שמע, און זיין אף האט חרה, און אש ה' האט בער צווישן זיי, און עס האט אכל ביים עק מחנה. 2 האט העם צעק צו משהן, און משה האט דאוונען געווען צו ה' , און דאס אש האט זיך שקע . 3 און מע האט קרא דעם שם פון מקום ההוא תבערה, ווייל אש ה' האט בער צווישן זיי. 4 און די אספסוף וואס צווישן זיי התאוו [אוה] תאוה און בכה שוב גם בני ישראל אמר, ווער זאל געבן אונדז בשר צו אכל? 5 מיר זכר די דגה וואס מיר פלעגן אכל אין מצרים חנם, די קשואה, און די אבטחים, און דאס חציר, און די בצל, און די שומים. 6 און איצט איז נפשנו יבש; נישטא קיין זאך; בלתיז אויפן מן זיינען עינינו. 7 און דער מן איז געווען אזוי ווי קאריאנדערזאמען, און זיין אנבליק אזוי ווי דער אנבליק פון בדולח. 8 דאס עם האט זיך שוט, און האט עס לקט, און טחן אין א רחים, אדער דוך אין א שטייסל [מדוכה], און בשל אין א פרור, אדער עשה דערפון עוגה. און דער טעם דערפון איז געווען ווי דער טעם פון לשד שמן. 9 און ווי דער טוי האט ירד אויפן מחנה ביי לילה, פלעגט ירד דערויף דער מן. 10 און משה האט שמע העם בכה משפחות-ווייז, איטלעכער פאר דעם פתח פון זיין אוהל, און דער אף ה' האט חרה מאד, און עס איז געווען רע אין די אויגן פון משהן. 11 און משה האט אמר צו ה': למה טוסטו רעע עבדך, און למה האב איך לא מצא חן אין דיינע אויגן, שום אויף מיר די משא פון כל העם הזה? 12 האב איך הרה כל העם הזה, צי איך האב עס ילד, וואס דו אמר צו מיר: נשא עס אין דיין חיק, אזוי ווי א אומן נשׂא א ינק, צו האדמה וואס דו האסט צוגעשווארן אבותיו? 13 פון וואנען האב איך בשר, צו נתן כל העם הזה, וואס זיי בכה אויף מיר, לאמור: נתן! אונדז בשר, מיר זאלן אכל? 14 איך אליין קען נישט נשׂא כל העם הזה, ווייל עס איז צו כבד פאר מיר. 15 און אויב דו עשה אזוי צו מיר, הרגען הרגע מיך, נא, אויב איך האב מצא חן אין דיינע אויגן, און לאמיך נישט ראה מיין רע. 16 האט ה' אמר צו משהן: אסף מיר איין 70 איש פון די זקני ישראל, די וואס דו ידע אז זיי זיינען די זקני העם, און זיינע שוטרים, און זאלסט זיי לקח צום אוהל-מועד, און זיי זאלן זיך דארטן יצב מיט דיר. 17 און איך וועל ירד, און וועל דארטן דבר מיט דיר, און וועל אצל פון דעם רוח וואס אויף דיר, און שום אויף זיי, און זיי וועלן נשא מיט דיר די משא העם, און וועסט נישט דארפן נשׂא דו אליין. 18 און צום עם זאלסטו אמר: קדש אייך אן אויף מחר, און איר וועט אכל בשר; ווייל איר האט בכה אין די אוזנים פון ה', לאמור: ווער זאל געבן אונדז בשר צו אכל? ווייל אונדז איז געווען טוב אין מצרים! דעריבער וועט אייך ה' נתן בשר, און איר וועט אכל. 19 נישט 1 יום וועט איר אכל, און נישט יומים, און נישט 5 ימים, און נישט 10 ימים, און נישט 20 יום; 20 ביז א חודש צייט, ביז וואנען עס וועט אייך יצא פון דער אף, און וועט אייך זיין צום זרא; דעריבער וואס איר האט מאס ה' וואס איז צווישן אייך, און האט בכה פאר אים, לאמור: למה זה זיינען מיר יצא פון מצרים? 21 האט משה אמר: 600,000 רגלי העם איז וואס איך בין צווישן אים, און דו אמר: איך וועל זיי נתן בשר, און זיי וועלן אכל א חודש צייט. 22 ווען צאן און בקר זאלן שחט ווערן פאר זיי, וועט זיי דען מצא? אז כל דגי הים זאלן אסף ווערן פאר זיי, וועט זיי דען מצא? 23 האט ה' אמר צו משהן: איז די יד ה' קצר? איצט וועסטו ראה, אויב מיין דבר וועט דיר קרה אדער נישט. 24 איז משה יצא, און האט דבר צום עם די דברי ה'; און ער האט אסף 70 איש פון זקני העם, און זיי עמד רונד ארום האוהל. 25 און ה' האט ירד אין דעם ענן, און האט דבר צו אים, און האט אצל פון דעם רוח וואס אויף אים, און נתן אויף די 70 איש, די זקנים. און עס איז געווען, ווי דער רוח האט אויף זיי נוח, אזוי האבן זיי נביאות געזאגט; אבער נישט יסף . 26 און 2 אנשים זיינען שאר אין מחנה, דער שם פון איינעם אלדד, און דער שם פון 2טן מידד; האט אויף זיי גם נוח דער רוח און זיי זיינען געווען צווישן די כתב, נאר זיי זיינען נישט יצא צום האוהל און זיי האבן נביאות געזאגט אין מחנה . 27 איז רוץ דער נער, און האט נגד משהן, און אמר: אלדד און מידד זאגן נביאות אין מחנה. 28 האט זיך ענה יהושוע בן נון , שרת משה פון זיין בחורים, און האט אמר: אדוני משה, כלא! 29 האט משה צו אים אמר: קנא זיך פאר מיר? הלוואי זאל דאס כל העם פון ה' זיין נביאים, אז ה' זאל נתן זיין רוח אויף זיי! 30 און משה איז אסף צו מחנה, ער און די זקני ישראל. 31 און א רוח האט נסע פון ה', און האט גוז שׂלוים [שׂלו] פון ים, און האט זיי נטש לעבן מחנה ארום א דרך יום פון איין זייט, און ארום א דרך יום פון דער אנדער זייט, רונד ארום מחנה, און ארום 2 אמה איבערן פני הארץ. 32 און העם איז קום יענעם כל היום, און כל הלילה, און כל יום המחרת, און זיי האבן אסף די שׂלו; דער וואס האט מעט אסף האט אסף 10 חומר; און זיי האבן זיי זיך שטח רונד ארום מחנה. 33 הבשר איז נאך געווען צווישן זייערע ציינער, איידער עס איז כרת געווארן, אזוי האט דער אף ה' חרה אויפן העם, און ה' האט נכה צווישן העם מכה רבה מאד. 34 און מע האט קרא דעם שם פון המקום ההוא קברות-התאוה, ווייל דארטן האט מען קבר העם וואס האט המתאוים (אוה). 35 פון קברות-התאוה האט העם נסע קיין חצרות; און זיי זיינען געבליבן אין חצרות.