במד12

1 און מרים און אהרן האבן דבר אויף משהן פון וועגן דער אשָה הכושית וואס ער האט לקח; ווייל ער האט לקח אן אשָה כושית. 2 און זיי האבן אמר: צי רק נאר דורך משהן האט ה' דבר? האט ער נישט גם דורך אונדז דבר? און ה' האט שמע. 3 און דער איש משה איז געווען ענו מאד, מער פון כל האדם וואס אויפן פני האדמה. 4 האט ה' פתאום אמר צו משהן און צו אהרנען און צו מרימען: יצא! איר 3 צום אוהל-מועד. זיינען זיי 3 יצא. 5 און ה' האט ירד אין אן עמוד הענן, און האט זיך עמד ביים פתח האוהל, און האט קרא אהרנען און מרימען. זיינען זיי ביידע יצא. 6 און ער האט אמר: שמע! נא צו מיינע דברים: אז א נביא איז דא ביי אייך, טו איך, ה', אין א מראה זיך אתודע (ידע) צו אים; אין א חלום דבר איך מיט אים. 7 נישט אזוי איז עבדי משה; אין מיין כל בית איז ער נאמן (אמן). 8 פה אל פה דבר איך מיט אים, און מראה און נישט מיט חידה, און די תמונה פון ה' נבט ער. און ווי אזוי האט איר נישט מורא געהאט צו דבר אויף עבדי, אויף משהן? 9 און דער אף ה' האט חרה אויף זיי; און ער איז הלך. 10 און ווי דער ענן האט זיך סור פון איבערן האוהל, און הנה מרים איז מצורעת (צרע) ווי שלג. און אהרן האט זיך פנה צו מרימען, און הנה זי איז מצורעת (צרע). 11 האט אהרן אמר צו משהן: נא, אדוני, זאלסט נישט שית אויף אונדז חטאת, וואס מיר האבן זיך יאל און וואס מיר האבן חטא. 12 זאל זי, נא, נישט זיין אזוי ווי טויטגעבארענער וואס זיין בשר איז האלב אכל ווען ער יצא פון רחם אמו. 13 און משה האט צעק צו ה', לאמור: א-ל, נא, רפא! זי. 14 האט ה' אמר צו משהן: אז אביה וואלט איר אין פנים ירק, וואלט זי זיך נישט כלם 7 ימים? זאל זי זיין סגר 7 ימים מחוץ מחנה, און דערנאך זאל זי אסף ווערן. 15 איז מרים געווען סגר מחוץ מחנה 7 ימים; און העם האט נישט נסע ביז מרים איז אסף געווארן. 16 און דערנאך האט העם נסע פון חצרות, און זיי האבן חנה אין מדבר פארן.