במד13

1 און ה' האט דבר צו משהן, לאמור: 2 שלח אנשים, זיי זאלן תור ארץ כנען, וואס איך נתן צו די בני-ישראל; צו איש אחד איש אחד פאר זיין מטה אבות זאלט איר שלח; איטלעכער א נשיא צווישן זיי. 3 און משה האט זיי שלח פון מדבר פארן לויט דעם פי ה'; זיי כל זיינען געווען אנשים ראשי בני-ישראל. 4 און דאס זיינען זייערע שמות: פאר מטה ראובן, שמוע בן זכורן. 5 פאר מטה שמעון, שפט בן חורין. 6 פאר מטה יהודה, כלב בן יפונהן. 7 פאר מטה יששכר, יגאל בן יוספן. 8 פאר מטה אפרים, הושע בן נון. 9 פאר מטה בנימין, פלטי בן רפואן. 10 פאר מטה זבולון, גדיאל בן סודין. 11 פאר מטה יוסף: פאר מטה מנשה, גדי בן סוסין. 12 פאר מטה דן, עמיאל בן גמלין. 13 פאר מטה אשר, סתור בן מיכאלן. 14 פאר מטה נפתלי, נחבי בן ופסין. 15 פאר מטה גד, גאואל בן מכין. 16 דאס זיינען די שמות פון די אנשים וואס משה האט שלח צו תור הארץ. און משה האט קרא הושע בן נון, יהושוע . 17 און משה האט זיי שלח צו תור ארץ כנען, און האט צו זיי אמר: עלה! זה בנגב, און עלה אין ההר. 18 און איר זאלט ראה הארץ, וואס דאס איז, און העם וואס ישב דערויף, אויב ער איז חזק אדער רפה, אויב ער איז מעט אדער רב; 19 און ווי איז הארץ וואס ער ישב דרינען, אויב עס איז טובה אדער רעה, און ווי זיינען די ערים וואס ער ישב אין זיי, אין מחנים אדער אין מבצר; 20 און ווי איז הארץ, איז זי שמנה (שמן) אדער רזה, איז דא אויף איר עץ אדער נישט. און איר זאלט אייך חזק, און לקח פון דער פרי הארץ. און די ימים זיינען געווען די ימי בכורי ענבים. 21 זיינען זיי עלה, און האבן תור הארץ פון מדבר צן ביז רחוב לבוא חמת. 22 און זיי זיינען עלה בנגב, און זיינען בוא ביז חברון; און דארטן זיינען געווען אחימן, ששי, און תלמי, בני הענק. און חברון איז בנה געווארן 7 שנה פאר צוען אין מצרים. 23 און זיי זיינען בוא ביזן נחל אשכול, און האבן כרת פון דארטן א זמורה מיט אשכול ענבים אחד , און האבן עס נשא אויף א מוט בשנים; גם פון די רמון און פון די תאנה האבן. 24 מקום ההוא האט מען קרא דער נחל אשכול פון וועגן דעם אשכול וואס די בני-ישראל האבן כרת פון דארטן. 25 און זיי האבן זיך שוב פון תור הארץ צום סוף פון 40 יום. 26 און זיי זיינען הלך און בוא צו משהן און צו אהרנען, און צו דער כל עדת בני-ישראל, אין מדבר פארן קיין קדש; און זיי האבן שוב דבר צו זיי און צו כל העדה, און האבן זיי געוויזן די פרי הארץ. 27 און זיי האבן אים ספר, און אמר: מיר זיינען בוא אין הארץ וווהין דו האסט אונדז שלח, און עס זבת חלב און דבש; און דאס איז איר פרי. 28 אבער עז איז העם וואס ישב אין הארץ, און די ערים זיינען בצר, גדולות מאד, און גם די ילדי הענק האבן מיר דארטן ראה. 29 עמלק ישב אין ארץ הנגב, און דער חתי, און דער יבוסי, און דער אמורי, ישב אין ההר, און דער כנעני ישב ביים ים און ביים יד ירדן. 30 האט כלב הסה העם פאר משהן, און ער האט אמר: עלה וועלן מיר עלה, און מיר וועלן עס ירש, מחמת יכול וועלן מיר עס יכול. 31 אבער די אנשים וואס זיינען עלה מיט אים, האבן אמר: מיר יכול נישט עלה קעגן העם, ווייל ער איז חזק פון אונדז. 32 און זיי האבן יצא א דבת הארץ וואס זיי האבן עס תור, ביי די בני-ישראל, לאמור: הארץ וואס מיר זיינען עבר דורך דעם, כדי עס תור, דאס איז אן ארץ אוכלת אירע יושבים, און דאס כל העם, וואס מיר האבן ראה דרינען, זיינען אנשי מדה. 33 און דארטן האבן מיר ראה די נפילים, די בני ענק, וואס פון די נפילים; און מיר זיינען געווען ווי חגבים [חגב] אין אונדזערע אויגן, און אזוי זיינען מיר געווען אין זייערע אויגן.