במד22

1 און די בני-ישראל האבן נסע, און האבן חנה אין די ערבות מואב, אויף יענער זייט ירדן ביי יריחו.
2 און בלק בן צפורן האט ראה כל וואס ישראל האט עשה צום אמורי. 3 און מואב האט זיך גור מאד מפני דעם עם, ווייל זיי זיינען געווען רב, און מואב איז געווען אין קוץ מפני די בני-ישראל. 4 האט מואב אמר צו די זקני מדין: איצט וועט דאס קהל לחך כל וואס ארום אונדז, אזוי ווי א שור לחך דאס ירק השדה. און בלק בן צפורן איז געווען מלך מואב אין יענער צייט. 5 האט ער שלח מלאכים צו בלעם בן בעורן, קיין פתור וואס ביים נהר, אין ארץ בני-עמו, אים צו קרא, לאמור: הנה איז אן עם יצא פון מצרים; הנה, ער האט כסה דעם עין פון הארץ, און ער ישב מיר אנטקעגן. 6 און איצט הלך! נא, ארר פאר מיר דאס דאזיקע עם, ווייל ער איז שטארקער פון מיר. אפשר וועל איך יכל מיר זאלן אים נכה, און איך וועל אים גרש פון הארץ; ווייל ידעתי את אשר-תברך מבורך ואשר תאר (ארר) יואר (ארר). 7 זיינען די זקני מואב און די זקני מדין הלך מיט קסמים אין זייער יד, און זיי זיינען בוא צו בלעמען, און האבן דבר צו אים די דברי בלקן. 8 האט ער צו זיי אמר: לון דא די לילה, און איך וועל אייך שוב אן דבר, אזוי ווי ה' וועט דבר צו מיר. און די שרים פון מואב זיינען ישב ביי בלעמען. 9 איז אלוקים בוא צו בלעמען, און האט אמר: מי זיינען די דאזיקע אנשים ביי דיר? 10 האט בלעם אמר צו האלוקים: בלק בן צפורן, מלך מואב, האט שלח צו מיר: 11 הנה איז העם וואס איז יצא פון מצרים, און ער האט כסה דעם עין הארץ. איצט, הלך קבב פאר מיר אים; אפשר וועל איך יכל לחם אויף אים, און וועל אים גרש. 12 האט אלוקים אמר צו בלעמען: זאלסט נישט הלך מיט זיי; זאלסט נישט ארר העם, ווייל ער איז ברוך. 13 איז בלעם קום אין דער בוקר, און האט אמר צו שרי בלקן: הלך אין ארצכם, ווייל ה' מאן מיך נתן הלך מיט אייך. 14 זיינען קום שרי מואב, און זיינען בוא צו בלקן, און האבן אמר: בלעם האט מאן הלך מיט אונדז. 15 האט בלק יסף עוד שלח שרים, רב און כבד פון יענע. 16 און זיי זיינען בוא צו בלעמען, און האבן צו אים אמר: אזוי האט אמר בלק בן צפורן: זאלסט זיך נישט מנע, נא, פון הלך צו מיר. 17 ווייל כבוד כבוד מאד וועל איך דיר כבד, און כל וואס דו וועסט אמר צו מיר, וועל איך עשה; נאר הלך, נא, קבב פאר מיר דאס דאזיקע עם. 18 האט ענה בלעם און אמר צו די עבדים פון בלקן: ווען בלק זאל מיר נתן זיין בית מלא מיט כסף און זהב, קען איך נישט עבר דעם פי ה' אלוקי, צו עשה קטנה אדער גדולה. 19 און איצט, נא, ישב! איר גם דא די לילה, און איך וועל ידע ווערן וואס ה' וועט יסף דבר מיט מיר. 20 און אלוקים איז בוא צו בלעמען ביי לילה, און האט צו אים אמר: אויב דיך צו קרא זיינען די אנשים בוא, קום, הלך מיט זיי, אבער נאר די זאך וואס איך וועל דבר צו דיר, דאס זאלסטו עשה. 21 איז בלעם קום אין דער בוקר, און ער האט חבש זיין אתון, און איז הלך מיט די שרי מואב. 22 און דער אף אלוקים האט חרה וואס ער הלך, און מלאך ה' האט זיך אים יצב לשטן אין דרך. און ער איז רכב אויף זיין אתון, און זיינע 2 נערים זיינען געווען מיט אים. 23 האט די אתון ראה דעם מלאך ה' נצב אויפן דרך, מיט זיין חרב שלף אין ידו, און די אתון האט זיך נטה פון דרך, און איז הלך אויפן שדה; און בלעם האט נכה די אתון כדי זי צו נטה אויפן דרך. 24 האט דער מלאך ה' זיך עמד אויף א משעול פון די כרמים, מיט א גדר פון דער זייט און א גדר פון דער אנדער זייט. 25 און די אתון האט ראה דעם מלאך ה', און האט זיך לחץ צו דער קיר, און לחץ רגל בלעם צו דער קיר; און ער האט זי ווידער נכה. 26 איז דער מלאך ה' ווידער עבר, און האט זיך עמד אין א מקום צר, ווו עס איז נישט געווען קיין דרך זיך נטה ימין אדער שמאל. 27 און די אתון האט ראה דעם מלאך ה', און האט זיך רבץ אונטער בלעמען; און דער אף בלעמען האט חרה, און ער האט נכה די אתון מיטן מקל. 28 האט ה' פתח דאס פה פון דער אתון, און זי האט אמר צו בלעמען: מה עשה לך וואס דו האסט מיר נכה זה 3 רגלים? 29 האט בלעם אמר צו דער אתון: ווייל דו האסט עלל פון מיר; ווען איך האב א חרב אין דער יד, וואלט איך דיך איצט געהרגעט. 30 האט די אתון אמר צו בלעמען: הלוא אנוכי אתונך אשר רכבת עלי מעודך עד היום הזה? ההסכן הסכנתי לעשות לך כוה? האט ער אמר: לא. 31 און ה' האט גלה די אויגן פון בלעמען, און ער האט ראה דעם מלאך ה' נצב אין דרך, מיט זיין חרב שלף אין זיין יד. האט ער זיך קדד, און זיך שחה אויף זיין פנים. 32 און דער מלאך ה' האט צו אים אמר: על מה האסטו נכה דיין אתון שוין 3 רגלים? הנה, איך בין יצא לשטן, ווייל ירט הרדך לנגדי. 33 און די אתון האט מיך ראה, און האט זיך נטה פאר מיר די 3 רגלים; ווען זי וואלט זיך נישט נטה פון מיר, וואלט איך איצט דיך זיכער געהרגעט, און זי וואלט איך חיה. 34 האט בלעם אמר צו דעם מלאך ה': איך האב חטא, ווייל איך האב נישט ידע, אז דו נצב מיר אנטקעגן אויפן דרך; און איצט אויב עס איז רעע אין דיינע אויגן, וועל איך מיך שוב. 35 האט דער מלאך ה' אמר צו בלעמען: הלך! מיט די אנשים, אבער נאר דאס דבר וואס איך וועל דבר צו דיר, דאס זאלסטו דבר. איז בלעם הלך מיט די שרי בלקן. 36 און בלק האט שמע אז בלעם בוא, און ער איז אים יצא אנטקעגן קיין עיר-מואב וואס ביים גבול פון ארנון, וואס ביים עק הגבול. 37 און בלק האט אמר צו בלעמען: האב שלח איך נישט שלח צו דיר, דיך צו קרא? למה ביסטו נישט הלך צו מיר? בין איך האומנם לא אוכל כבדך? 38 האט בלעם אמר צו בלקן: הנה, איך בין בוא צו דיר; איצט, צי קען איך גאר עפעס דבר? דאס דבר וואס אלוקים וועט שום אין מיין פה, דאס וועל איך דבר. 39 און בלעם איז הלך מיט בלקן, און זיי זיינען בוא קיין קרית-חוצות. 40 און בלק האט זבח בקר און צאן, און האט שלח צו בלעמען, און צו די שרים וואס מיט אים. 41 און עס איז געווען אין דער בוקר, האט בלק לקח בלעמען, און האט אים עלה קיין במות-בעל, און ער האט פון דארטן ראה קצה העם.