במד16

1 און קרח בן יצהר בן קהת בן לוין און דתן און אבירם, די בני-אליאבן, און און בן פלתן, בני-ראובן, ויקח (לקח), 2 און זיך קום אקעגן משהן מיט 250 פון בני-ישראל, נשיאי עדה, קראי מועד, אנשי שם. 3 און זיי האבן זיך קהל אקעגן משהן און אקעגן אהרנען, און האבן צו זיי אמר: רב צו אייך! ווייל כל העדה זיינען כל קדושים, און ה' איז צווישן זיי, און מדוע נשא איר זיך איבער אקעגן דעם קהל ה'? 4 און ווי משה האט עס שמע, אזוי איז ער נפל אויף זיין פנים. 5 און ער האט דבר צו קרחן און צו זיין כל עדה, לאמור: אין דער בוקר וועט ה' לאזן האבן דעת, מי עס איז זיינער, און דעם וואס איז קודש, וועט ער קרב צו זיך; יא, דעם וועמען ער וועט בחר, וועט ער קרב צו זיך. 6 דאס עשה: לקח אייך מחתה, קרח מיט זיין כל עדה, 7 און נתן אריין אין זיי אש, און שום אויף זיי ארויף קטורת פאר ה', מחר; און עס וועט זיין, דער איש וואס ה' וועט בחר, ער איז הקדוש. רב צו אייך, בני-לוי! 8 און משה האט אמר צו קרחן: שמע נא, בני-לוי. 9 ווינציק אייך וואס דער אלוקי ישראל האט אייך בדל פון צווישן דער עדת ישראל, אייך צו קרב צו זיך, צו עבד דעם עבודת משכן ה', און צו עמד פאר דער עדה, זיי צו שרת 10 וואס ער האט קרב דיך און כל אחיך, בני-לוי, מיט דיר, אז איר בקש גם די כהונה? 11 דעריבער, דו מיט דיין כל עדה, דאס זייט איר יעד אקעגן ה'; ווייל וואס איז אהרן, אז איר לון זאלט לון אקעגן אים? 12 און משה האט שלח צו קרא דתן און אבירם, די בני-אליאבן; אבער זיי האבן אמר: מיר וועלן נישט עלה. 13 ווינציק וואס דו האסט אונדז עלה פון אן ארץ וואס זבת חלב און דבש, אונדז צו מות אין דער מדבר, אז שרר ווילסטו נאך שרר איבער אונדז? 14 יא, האסט אונדז נישט געבראכט אין אן ארץ זבת חלב און דבש, אדער אונדז נתן א נחלת שדה און כרם. ווילסטו די דאזיקע אנשים די אויגן נקר? מיר וועלן נישט עלה. 15 האט משהן חרה מאד, און ער האט אמר צו ה': זאלסט זיך נישט פנה צו זייער מנחה; נישט א איינציקן חמור האב איך נשא פון זיי, און נישט איך האב רעע אן איינציקן פון זיי. 16 און משה האט אמר צו קרחן: דו מיט דיין כל עדה זייט פאר ה' מחר, דו און זיי, און אהרן. 17 און לקח איטלעכער זיין מחתה, און איר זאלט נתן דערויף קטורת, און קרב פאר ה' איטלעכער זיין מחתה, 250 מחתות; גם דו און אהרן, איטלעכער זיין מחתה. 18 האבן זיי לקח איטלעכער זיין מחתה, און זיי האבן נתן אויף זיי אש, און שום אויף זיי קטורת, און זיי האבן זיך עמד ביים פתח אוהל-מועד מיט משהן און אהרנען. 19 און קרח האט קהל אקעגן זיי די כל עדה צום פתח אוהל-מועד; און די כבוד ה' האט זיך באוויזן צו דער כל העדה. 20 און ה' האט דבר צו משהן און צו אהרנען, לאמור: 21 בדל אייך פון צווישן דער דאזיקער עדה, און איך וועל זיי אכל אין א רגע. 22 זיינען זיי נפל אויף זייער פנים, און האבן אמר: א-ל אלקי הרוחות לכל בשר, זאל איין איש חטא, און אויף דער כל עדה זאלסטו קצף? 23 האט ה' דבר צו משהן, לאמור: 24 דבר! צו דער עדה, לאמור: עלה! פון ארום דער משכן פון קרחן, דתנען, און אבירמען. 25 איז משה קום און איז הלך צו דתנען און אבירמען, און נאך אים זיינען הלך די זקני ישראל. 26 און ער האט דבר צו דער עדה, לאמור: סור, נא, פון לעבן די אוהלים פון די דאזיקע אנשים רשעים, און איר זאלט זיך נישט נגע כל וואס איז זייערס, כדי איר זאלט נישט ספה ווערן דורך כל זייערע חטאת. 27 האבן זיי עלה פון דער משכן פון קרחן, דתנען, און אבירמען, פון רונד ארום; און דתן און אבירם זיינען יצא, זיך נצב אין פתח פון זייערע אוהלים, מיט זייערע נשים און זייערע בנים און זייערע טף. 28 האט משה אמר: דורך דעם וועט איר האבן דעת, אז ה' האט מיך שלח צו עשה כל די דאזיקע מעשים, אז דאס איז נישט פון מיין לב. 29 אויב אזוי ווי כל האדם מות, וועלן די דאזיקע מות, און די פקודה פון כל האדם וועט זיי פקד זיין, האט מיך ה' נישט שלח. 30 אויב אבער א בריאה וועט ברא ה', און האדמה וועט פצה איר פה, און וועט בלע זיי און כל וואס איז זייערס, און זיי וועלן ירד חיים אין שאול, וועט איר האבן דעת, אז די דאזיקע אנשים האבן נאץ ה'. 31 און עס איז געווען, ווי ער האט כלה דבר כל די דאזיקע דברים, אזוי האט זיך בקע האדמה וואס אונטער זיי. 32 און הארץ האט פתח איר פה , און האט בלע זיי, און זייערע בתים, און כל האדם מיט קרחן, און דעם כל רכוש. 33 און זיי און כל וואס איז זייערס האבן ירד חיים אין שאול, און הארץ האט זיי כסה, און זיי זיינען אבד פון צווישן דער קהל. 34 און כל ישראל וואס רונד ארום זיי זיינען נוס פון זייערע קולות, ווייל זיי האבן אמר: הארץ וועט אונדז נאך בלע. 35 און אן אש איז יצא פון ה', און האט אכל די 250 איש, וואס האבן קרב דעם קטורת.