במד15

1 און ה' האט דבר צו משהן, לאמור: 2 דבר! צו די בני-ישראל, און זאלסט אמר צו זיי: אז איר וועט בוא אין הארץ פון אייער מושבות וואס איך נתן אייך, 3 און איר וועט עשה אן אִשֶּה צו ה', אן עולה אדער א זבח, צו פלא נדר, אדער ווי א נדבה, אדער אין אייערע מועדים, כדי צו עשה א ריח ניחוח צו ה', פון בקר אדער פון צאן, 4 זאל דער וואס קרב זיין קרבן צו ה', קרב א מנחה פון 1/10 איפה סולת בלל מיט 1/4 הין שמן; 5 און וויין פאר א נסך 1/4 הין, זאלסטו עשה מיטן עולה אדער צום זבח פאר איטלעכן כבש. 6 אויב צו אן איל, זאלסטו עשה א מנחה פון 2/10 סולת בלל מיט שמן 1/3 הין; 7 און וויין פאר א נסך, 1/3 הין, זאלסטו קרב פאר א ריח ניחוח צו ה'. 8 און אז דו וועסט עשה א בן בקר פאר אן עולה אדער א זבח, צו פלא נדר, אדער פאר א זבח שלמים צו ה', 9 זאל מען קרב מיטן בן הבקר א מנחה פון 3/10 איפה סולת בלל מיט שמן 1/2 הין; 10 און וויין זאלסטו קרב פאר א נסך 1/2 הין, אן אִשֶּה פאר א ריח ניחוח צו ה'. 11 אזוי זאל עשה ווערן צו איטלעכן שור, אדער צו איטלעכן איל, אדער צו א שה פון כבשים אדער פון עזים [עז]. 12 ווי נאך דער מספר וואס איר וועט עשה; אזוי זאלט איר עשה צו איטלעכן, לויט זייער מספר. 13 כל אזרח זאל אזוי עשה די דאזיקע, ביים קרב אן אִשֶּה פאר א ריח ניחוח צו ה'. 14 און אז ביי אייך וועט זיך גור א זר, אדער ווער נאר עס וועט זיין צווישן אייך, אין אייערע דור-דורות, און ער וועט עשה אן אִשֶּה פאר א ריח ניחוח צו ה', זאל ער עשה אזוי ווי איר עשה. 15 הקהל איין חוקה זאל זיין פאר אייך און פאר דעם גר וואס גור זיך אויף, חוקת עולם אויף אייערע דור-דורות; ווי איר, אזוי זאל זיין דער גר פאר ה' . 16 תורה אחת און משפט אחת זאל זיין פאר אייך און פאר דעם גר וואס גור זיך אויף ביי אייך . 17 און ה' האט דבר צו משהן, לאמור: 18 דבר צו די בני-ישראל, און זאלסט אמר צו זיי: אז איר בוא אין הארץ וואס איך ברענג אייך אהין, 19 איז, אז איר אכל פון דעם לחם הארץ, זאלט איר רום תרומה צו ה'. 20 דאס ראשית פון אייערע עריסה זאלט איר רום א חלה פאר א תרומה; ווי די תרומת גורן, אזוי זאלט איר עס רום. 21 פון דעם ראשית פון אייערע עריסה זאלט איר נתן א תרומה צו ה' אויף אייערע דור-דורות. 22 און אז איר וועט שגה, און איר וועט נישט עשה כל המצוות האלה וואס ה' האט דבר משהן, 23 כל וואס ה' האט אייך צוה דורך משהן, פון דעם יום וואס ה' האט עס צוה און ווייטער, אויף אייערע דור-דורות, 24 איז, אויב עס איז, פון די אויגן פון דער עדה עשה געווארן לשגגה, זאל די כל עדה עשה איין פר בן בקר פאר אן עולה, פאר א ריח ניחוח צו ה', מיט זיין מנחה און זיין נסך, אזוי ווי דער משפט; און איין שעיר עזים פאר א חטאת. 25 און הכהן זאל מאכן כפרה פאר כל עדת בני-ישראל, און זיי זאל סלח ווערן, ווייל א שגגה איז דאס, און זיי האבן געבראכט זייער קרבן, אן אִשֶּה צו ה', און זייער חטאת פאר ה', פאר זייער שגגה. 26 און כל עדת בני-ישראל, און דעם גר וואס גור זיך אויף צווישן זיי, וועט סלח ווערן, ווייל ביי דעם כל העם איז דאס געווען אין שגגה. 27 אויב נאר א נפש אחת וועט חטא אין שגגה, זאל ער קרב אן עז בּת שנה פאר א חטאת. 28 און הכהן זאל מאכן כפרה פאר דעם נפש וואס שגג, ווען ער חטא אין שגגה פאר ה'; כדי זאל מאכן כפרה פאר אים, אז אים זאל סלח ווערן. 29 פאר דעם אזרח צווישן בני-ישראל, און פאר דעם גר וואס גור זיך אויף צווישן זיי תורה אחת זאל זיין ביי אייך פאר דעם וואס עשה עפעס אין שגגה. 30 נאר נפש וואס עשה מיט א יד רום, פון די אזרח, אדער פון די גר, גדף ער ה', און יענע נפש זאל כרת ווערן פון צווישן איר עם. 31 ווייל דאס דבר-ה' האט ער בזה , און זיין מצוות האט ער פרר; כרת מוז כרת ווערן יענע נפש, איר עוון איז אויף איר. 32 און ווען די בני-ישראל זיינען געווען אין דער מדבר, האבן זיי מצא אן איש קשש עצים אום שבת. 33 האבן די וואס האבן אים מצא קשש עצים, אים קרב צו משהן און צו אהרנען און צו דער כל עדה. 34 און מע האט אים נוח אין משמר, ווייל עס איז נישט פרש געווארן וואס אים זאל עשה ווערן. 35 האט ה' אמר צו משהן: מות זאל מות ווערן דער איש; די כל העדה זאל אים רגם מיט אבנים מחוץ מחנה. 36 און די כל העדה האט אים יצא מחוץ מחנה, און זיי האבן אים רגם מיט אבנים, און ער איז מות; אזוי ווי ה' האט צוה משהן. 37 און ה' אמר אל-משהן לאמור. 38 דבר צו די בני ישראל און אמר צו זיי וְעָשׂוּ לָהֶם צִיצִת עַל-כַּנְפֵי בגְדיהֶם לדורותם וְנתְנוּ עַל-צִיצִת הַכָּנף פתִיל תְּכֵלֶת 39 וְהָיָה לָכֶם לְצִיצִת וּראיתֶם אתוֹ וּזְכַרתֶּם את-כל-מִצְוֹת ה' וַעֲשִׂיתֶם אתָם וְלֹא-תָתוּרוּ אחֲרי לְבבכֶם וְאחֲרי עֵיניכֶם אשֶׁר-אתֶּם זֹנים [זנה] אחֲריהֶם. 40 לְמַעַן תִּזְכְּרוּ וַעֲשִׂיתֶם את-כל-מִצְוֹתָי וִהְיִיתֶם קְדשִׁים לֵאלֹקֵיכֶם. 41 אני ה' אלֹקֵיכֶם אשֶׁר הוֹצֵאתִי אתְכֶם מֵארץ מִצְריִם לִהְיוֹת לָכֶם לֵאלֹקִים: אני ה' אלֹקֵיכֶם.