ויק7

1 און דאס איז דער תורה פון דעם אשם : א קודש קדשים איז דאס. 2 אין המקום ווו מע שחט דאס עולה, זאל מען שחט דאס אשם; און זיין דם זאל מען זרק אויפן מזבח רונד ארום. 3 און דאס כל חלב זיינס זאל מען קרב פון אים, דעם אליה, און דאס חלב וואס כסה צו די אינגעווייד, 4 און 2 כליות, און דאס חלב וואס אויף זיי, וואס ביי די כסלים [כסל], און דאס יתרת איבערן כבד ביי די כליות זאל מען עס סור. 5 און דער כהן זאל עס קטר אויפן מזבח, אן אִשֶה צו ה'; אן אשם איז דאס. 6 כל זכר צווישן די כהנים מעג עס אכל; אין א מקום קדוש זאל עס אכל ווערן; א קודש קדשים איז דאס. 7 ווי דאס חטאת אזוי דאס אשם, תורה אחד פאר זיי; דער כהן וואס איז דערמיט מאכן כפרה , צו אים זאל עס געהערן. 8 און דער כהן וואס איז קרב עולה פון איש, זאל דאס עור פון דעם עולה וואס ער האט קרב געווען, געהערן צו אים, צום כהן. 9 און כל מנחה וואס ווערט אפה אין תנור, און איטלעכס וואס ווערט עשה אין א מרחשת, אדער אויף א מחבת, זאל געהערן צו אים, צו דער כהן וואס איז דאס קרב. 10 און כל מנחה בלל מיט שמן, אדער חרב, זאל געהערן צו כל בני אהרן, צו איינעם אזוי ווי צום אנדערן. 11 און דאס איז דער תורת זבח שלמים וואס ער קרב צו ה': 12 אויב ער קרב עס פאר א תודה, זאל ער קרב מיט דעם זבח התודה חלות מצות בלל מיט שמן, און רקיקי מצות משח מיט שמן, און סולת רבך, חלות בלל מיט שמן. 13 אין חלות לחם חמץ זאל ער קרב זיין קרבן ביי זיין זבח שלמים פון תודה. 14 און ער זאל דערפון קרב אחד פון כל קרבן תרומה צו ה'; צו הכהן וואס זרק דם פון דעם זבח שלמים, צו אים זאל עס געהערן. 15 און דאס בשר פון זיין זבח שלמים פון תודה מוז אכל ווערן אין דעם יום זיין קרבן; ער זאל נישט נוח דערפון ביז אין דער בוקר. 16 אויב אבער דאס זבח פון זיין קרבן איז א נדר, אדער א נדבה, זאל עס אכל ווערן אין דעם יום וואס ער איז קרב זיין זבח; און גם אויף מחר מעג וואס יתר דערפון אכל ווערן. 17 אבער וואס יתר פון דעם בשר פון דעם זבח אויפן יום שלישי זאל אין אש שרף ווערן. 18 און אויב אכל וועט אכל ווערן פון דעם בשר פון זיין זבח שלמים אויפן יום השלישי, וועט עס נישט רצה ווערן; עס וועט נישט חשב ווערן דעם וואס איז דאס קרב; פגול וועט עס זיין, און דער נפש וואס אכל דערפון וועט נשׂא זיין עוון. 19 און דאס בשר וואס וועט זיך נגע אן עפעס טמא, זאל נישט אכל ווערן; אין אש זאל עס שרף ווערן. און דאס בשר: כל וואס איז טהור אכל בשר. 20 און דער נפש וואס וועט אכל בשר פון זבח שלמים וואס צו ה', מיט זיין טמאה אויף אים, יענע נפש זאל כרת ווערן פון זיין עם. 21 און אז נפש וועט זיך נגע אן עפעס טמא, אין כל טמא בטומאת אדם, אדער אן א בהמה טמאה, אדער א שקץ טמא, און ער וועט אכל פון דעם בשר פון זבח שלמים וואס צו ה', זאל יענע נפש כרת ווערן פון איר עם. 22 און ה' האט דבר צו משהן, לאמור: 23 דבר צו די בני-ישראל, לאמור: קיין חלב פון א שור, אדער א כבש, אדער אן עז, זאלט איר נישט אכל. 24 און חלב פון א נבלה, און חלב פון א טרפה, מעג עשה ווערן אויף כל מלאכה; נאר אכל זאלט איר עס נישט אכל. 25 ווייל כל וואס אכל חלב פון א בהמה וואס מע איז קרב פון איר אן אִשֶה צו ה', זאל דער נפש וואס אכל עס, כרת ווערן פון עמו. 26 און קיין דם זאלט איר נישט אכל אין כל אייערע מושבות, סיי פון אן עוף, סיי פון א בהמה. 27 כל נפש וואס וועט אכל וואסער כל דם, יענע נפש זאל כרת ווערן פון איר עם. 28 און ה' האט דבר צו משהן, לאמור: 29 דבר! צו די בני-ישראל, לאמור: דער וואס איז קרב זבח שלמים צו ה', ער זאל ברענגען זיין קרבן צו ה' פון זיין זבח שלמים. 30 זיינע יד זאלן ברענגען די אִשֶה פון ה'; דאס חלב מיט דער חזה זאל ער ברענגען; די חזה, כדי זי נוף א תנופה צו ה'. 31 און דער כהן זאל קטר דאס חלב אויפן מזבח, און די חזה זאל געהערן צו אהרנען און צו זיין בנים. 32 און דעם שוק הימין זאלט איר נתן פאר א תרומה צום כהן פון אייערע זבח שלמים. 33 דערפון בני אהרן וואס איז קרב דאס דם פון דעם זבח שלמים און דאס חלב, צו אים זאל געהערן דער שוק הימין פאר א מנה. 34 ווייל די חזה פון תנופה און דעם שוק פון תרומה האב איך לקח פון די בני-ישראל, פון זייערע זבח שלמים, און האב זיי נתן צו אהרן דעם כהן און צו זיין בנים, פאר א חוק עולם, פון די בני-ישראל. 35 דאס איז דער משחה פון אהרנען, און דער משחה פון זיין בנים, פון די אִשֶה פון ה', אין דעם יום וואס מע האט זיי קרב צו כהן צו ה'; 36 וואס ה' האט צוה זיי צו נתן פון די בני-ישראל, אין דעם יום וואס מע האט זיי משח; א חוקת עולם אויף זייערע דור-דורות. 37 דאס איז דער תורה לעולם, פארן מנחה, און פארן חטאת, און פארן אשם, און פארן מלואים [מלוא], און פארן זבח שלמים; 38 וואס ה' האט צוה משהן אויפן הר סיני, אין דעם יום וואס ער האט צוה די בני-ישראל קרב צו זייערע קרבנות צו ה', אין מדבר סיני.