ויק6

1 און ה' האט דבר צו משהן, לאמור: 2 צוה! אהרנען און זיין בנים, לאמור: דאס איז דער תורת העולה: הוא העלה על מוקדה על-המזבח כל-הלילה עד-הבוקר ואש המזבח יקד בו. 3 און דער כהן זאל לבש זיין ליינען מד, און ליינענע מכנס זאל ער לבש אויף זיין בשר; און ער זאל רום די דשן אויף וואס דאס אש האט אכל דאס עולה אויפן מזבח, און ער זאל עס שום אצל מזבח. 4 און ער זאל פשט זיינע בגדים, און לבש בגדים אחרים, און יצא די דשן מחוץ מחנה אין א מקום טהור. 5 און דאס אש אויפן מזבח זאל געהאלטן ווערן אין יקד דערויף, עס זאל נישט כבה ווערן. און דער כהן זאל בער דערויף עצים בוקר בבוקר; און ער זאל ערך דערויף דאס עולה, און קטר דערויף דאס חלב פון די זבח שלמים. 6 אן אש זאל תמיד געהאלטן ווערן יקד אויפן מזבח; עס זאל נישט כבה ווערן. 7 און דאס איז דער תורת המנחה: בני אהרן זאלן עס קרב פאר ה' פארנט פון מזבח. 8 און ער זאל רום דערפון מיט זיין הויפן: פון דעם סולת פון דעם מנחה, און פון זיין שמן, און דעם כל לבונה וואס אויפן מנחה; און ער זאל קטר זיין אזכרה אויפן מזבח פאר א ריח ניחוח צו ה'. 9 און דאס יתר פון אים זאלן אכל אהרן און זיין בנים; מצות זאל עס אכל ווערן, אין א מקום קדש; אין חצר פון אוהל-מועד זאלן זיי עס אכל. 10 עס זאל נישט אפה ווערן חמץ. פאר זייער חלק האב איך דאס זיי נתן פון מיינע אִשֶה; א קודש קדשים איז דאס, אזוי ווי דאס חטאת, און אזוי ווי דאס אשם. 11 כל זכר צווישן בני אהרן מעג עס אכל; חוק עולם אויף אייערע דור-דורות פון די אִשֶה פון ה'; כל וואס וועט זיך נגע אן דעם זאל ווערן קדש. 12 און ה' האט דבר צו משהן, לאמור: 13 דאס איז דער קרבן פון אהרנען און זיין בנים, וואס זיי זאלן קרב צו ה' אין דעם יום הִמָשַח: 1/10 איפה סולת פאר א מנחה תמיד, 1/2 דערפון אין דער בוקר, און 1/2 דערפון אין ערב. 14 אויף א מחבת, מיט שמן, זאל עס עשה ווערן; רבך זאלסטו עס ברענגען; א תופיני מנחה פתים [פת] זאלסטו עס קרב פאר א ריח ניחוח צו ה'. 15 און דער כהן המשיח תחתיו פון צווישן זיין בנים, זאל עס עשה; חוק עולם; אין כליל צו ה' זאל עס קטר ווערן. 16 און כל מנחה פון א כהן זאל כליל פארברענט ווערן; עס זאל נישט אכל ווערן. 17 און ה' האט דבר צו משהן, לאמור: 18 דבר צו אהרנען און צו זיין בנים, לאמור: דאס איז דער תורת החטאת: אין המקום ווו דאס עולה ווערט שחט, זאל שחט ווערן דאס חטאת פאר ה'; א קודש קדשים איז דאס. 19 דער כהן וואס ברענגט עס אויף פאר א חטאת זאל עס אכל; אין א מקום קדוש זאל עס אכל ווערן, אין חצר אוהל-מועד. 20 כל וואס וועט זיך נגע אן זיין בשר, זאל ווערן קדש; און אויב עס וועט נזה פון זיין דם אויף א בגד, זאלסטו דאס אויף וואס עס וועט נזה , כבס אין א מקום קדוש. 21 און די כלי חרשׂ וואס עס ווערט בשל ווערן דערין, זאל שבר ווערן; און אויב עס ווערט בשל אין א כלי נחשת, זאל זי מרק ווערן, און שטף ווערן מיט מים. 22 כל זכר צווישן די כהנים מעג דאס אכל; א קודש קדשים איז דאס. 23 אבער קיין חטאת, וואס פון זיין דם ווערט געבראכט אין אוהל-מועד כדי מאכן כפרה אין הקודש, זאל נישט אכל ווערן; אין אש זאל עס שרף ווערן.