ויק27

1 און ה' האט דבר צו משהן, לאמור: 2 דבר צו די בני-ישראל, און זאלסט אמר צו זיי: אז אן איש וועט פלא א נדר פון נפשות צו ה', לויט דיין ערך, 3 זאל דיין ערך זיין פאר א זכר פון 20 שנה און ביז 60 שנה: זאל דיין ערך זיין 50 שקל כסף, אויפן שפל הקודש. 4 און אויב דאס איז א נקבה, זאל דיין ערך זיין 30 שקל. 5 און אויב פון 5 שנה און ביז 20 שנה, זאל דיין ערך זיין, א זכר 20 שקל, און פאר א נקבה 10 שקל. 6 און אויב פון א חודש אלט און ביז 5 שנה, זאל דיין ערך זיין, א זכר 5 שקל כסף, און פאר א נקבה זאל דיין ערך זיין 3 שקל כסף. 7 און אויב פון 60 שנה און העכער, אויב א זכר, זאל דיין ערך זיין 15 שקל, און פאר א נקבה 10 שקל. 8 און אויב ער איז צו מוך פאר דיין ערך, זאל מען אים עמד פארן הכהן, און הכהן זאל אים ערך; לויט ווי עס נשג די יד הנודר [נדר], זאל אים ערך הכהן. 9 און אויב דאס איז א בהמה וואס מע איז קרב דערפון א קרבן צו ה', זאל כל וואס ער נתן פון אזעלכע צו ה', זיין קודש. 10 לא יחליפנו ולא-ימיר אתו טוב ברע או-רע בטוב ואם-המר ימיר בהמה בבהמה והיה-הוא ותמורתו יהיה-קודש. 11 און אויב דאס איז וואס ער עס איז בהמה טמאה, וואס מע איז דערפון נישט קרב א קרבן צו ה', זאל ער עמד די בהמה פארן כהן, 12 און הכהן זאל זי ערך, אויב זי איז טוב אדער רע; אזוי ווי דו, הכהן, ערך, אזוי זאל זיין. 13 און אויב גאל וויל ער זי גאל, זאל ער יסף 1/5 דערפון צו דיין ערך. 14 און אז אן איש וועט קדש זיין בית קודש צו ה', זאל עס הכהן ערך, אויב עס איז טוב אדער רע ; אזוי ווי הכהן וועט עס ערך, אזוי זאל קום. 15 און אויב דער וואס קדש עס וויל גאל זיין בית, זאל ער יסף דערצו 1/5 פון דעם געלט פון דיין ערך, און עס זאל בלייבן ביי אים. 16 און אויב פון דעם שדה פון זיין אחוזה וועט אן איש קדש צו ה', זאל דיין ערך זיין לויט דער זריעה דערפון: די זריעה פון א חומר שערים אין 50 שקל כסף. 17 אויב ער וועט קדש זיין שדה פון דעם שנת היובל, זאל עס קום לויט דיין ערך. 18 און אויב ער וועט קדש זיין שדה נאכן יובל, זאל אים הכהן חשב דאס געלט לויט דער צאל פון די שנים וואס זיינען יתר ביז דעם שנת היובל, און אן גרע זאל געמאכט ווערן פון דיין ערך. 19 און אויב גאל וויל גאל דאס שדה דער וואס קדש עס, זאל ער יסף דערצו 1/5 פון דעם געלט פון דיין ערך, און עס זאל זיך קום ביי אים. 20 אויב אבער ער וועט נישט גאל דאס שדה, אדער אויב מע האט מכר דאס שדה צו אן אנדער איש, קען עס מער נישט גאל ווערן. 21 און דאס שדה, ווען עס יצא אום יובל, זאל זיין קודש צו ה', אזוי ווי א שדה החרם; צום כהן זאל געהערן דאס אחוזה דערפון. 22 און אויב ער וועט קדש צו ה' א שדה פון זיין מקנה , וואס איז נישט פון דעם שדה פון זיין אחוזה, 23 זאל אים הכהן חשב דעם מכסה פון דיין ערך ביז דעם שנת היובל, און ער זאל נתן דיין ערך אין דעם יום ההוא, קודש צו ה'. 24 אין שנת היובל זאל דאס שדה זיך שוב צו דעם וואס ער האט עס פון אים קנה , וואס צו אים געהערט דאס אחוזה פון הארץ. 25 און דיין כל ערך זאל זיין אויפן שפל הקודש; 20 גרה זאל זיין דער שקל. 26 אבער א בכור צווישן בהמות, וואס בכר דורך זיין בכורהשאפט צו ה', אים דארף קיינער נישט קדש; סיי א שור, סיי א שה , געהערט ער צו ה'. 27 און אויב פון אן בהמה טמאה, זאל מען פדה לויט דיין ערך, און יסף דערצו 1/5 דערפון; און אויב ער וועט נישט גאל ווערן, זאל ער מכר ווערן לויט דיין ערך. 28 נאר קיין חרם וואס איש וועט חרם צו ה', פון כל וואס ער האט, פון אדם, אדער פון בהמות, אדער פון דעם שדה פון זיין אחוזה, קען נישט מכר ווערן, און נישט גאל ווערן; איטלעכער חרם איז א קודש קדשים צו ה'. 29 קיין חרם וואס וועט חרם ווערן פון אדם, קען נישט פדה ווערן; מות מוז ער מות ווערן. 30 און כל מעשר פון הארץ, פון זרע הארץ, פון פרי העץ, געהערט צו ה'; קודש צו ה'. 31 און אויב גאל וויל אן איש גאל טייל פון זיין מעשר, זאל ער יסף דערצו 1/5 דערפון. 32 און כל מעשר פון בקר און צאן: פון כל וואס עבר אונטער דער שבט, זאל דער 1/10 זיין קודש צו ה'. 33 מען זאל נישט בקר אויב ער איז טוב אדער רע, און מע זאל אים נישט מור; און אויב מור וועט מען אים מור, זאל אי ער אי זיין תמורה זיין קודש; ער קען נישט גאל ווערן. 34 דאס זיינען די מצוות וואס ה' האט צוה משהן פאר די בני-ישראל אויפן הר סיני .