ויק20

1 און ה' האט דבר צו משהן, לאמור: 2 זאלסטו אמר צו די בני-ישראל: איש איש פון די בני-ישראל, אדער פון דעם גר וואס גור זיך אין ישראל, וואס וועט נתן פון זיין בנים צו זרע, זאל מות יומת ווערן; העם הארץ זאל אים רגם מיט אבנים. 3 און איך וועל נתן מיין פנים קעגן יענעם איש, און וועל אים כרת פון צווישן עמו, ווייל ער האט נתן פון זרעו צו מולך, כדי צו טמא מיין מקדש, און צו חלל שם קדשי. 4 און אויב עלם וועט עלם העם הארץ זייערע אויגן פון יענעם איש, ווען ער נתן פון זרעו צו מולך, אים נישט צו המית (מות), 5 וועל איך שום מיין פנים קעגן יענעם איש, און קעגן זיין משפחה, און איך וועל אים, און כל וואס זיינען זנה נאך אים צו זיין זנה נאך מולך, כרת פון צווישן זייער עם. 6 און די נפש וואס וועט זיך פנה צו אוב און צו ידעונים, צו זיין זנה נאך זיי, וועל איך נתן מיין פנים קעגן יענער נפש, און וועל אים כרת פון צווישן עמו. 7 און איר זאלט אייך קדש, און זיין קדושים, ווייל איך בין ה' אלוקיכם. 8 און איר זאלט זיין שומר איבער מיינע חוקות און זיי עשה: איך בין ה' וואס קדש אייך. 9 ווייל איש איש וואס וועט קלל זיין אב אדער אמו, זאל מות יומת ווערן; אביו אדער זיין אם האט ער קלל, זיין דם אויף אים! 10 און אן איש וואס וועט נאף זיין מיט אן אשת-איש, אז ער וועט נאף זיין מיט אשת רֵעַ פון אים, זאל מות יומת ווערן, אי דער נואף, אי די נואפת. 11 און אן איש, אז ער וועט שכב מיט אשת אביו, האט ער די ערוה פון אביו גלה; מות מות ווערן זאלן זיי ביידע; זייער דם אויף זיי! 12 און אז אן איש וועט שכב מיט זיין שנור, זאלן זיי מות יומת ווערן ביידע; א תבל זיינען זיי עשה, זייער דם אויף זיי! 13 און אז אן איש וועט שכב מיט א זכר אזוי ווי מע שכב מיט אן אִשָה, האבן זיי ביידע אן תועבה עשה; מות זאלן זיי מות ווערן; זייער דם אויף זיי! 14 און אז אן איש וועט לקח אן אִשָה מיט איר אם, איז דאס א זמה; אין אש זאל מען שרף אי אים, אי זיי, כדי עס זאל נישט זיין קיין זמה צווישן אייך. 15 און אן איש וואס וועט נתן שכבת מיט א בהמה, זאל ער מות יומת ווערן, און די בהמה זאלט איר הרג. 16 און אז אן אִשָה וועט קרב צו וואסער עס איז בהמה צו רבע מיט איר, זאלסטו הרג אי די אִשֶה, אי די בהמה; מות מוזן זיי מות ווערן, זייער דם אויף זיי! 17 און אז אן איש וועט לקח אחות, בת אביו, אדער זיין בת אמו, און ער וועט ראה איר ערוה, און זי וועט ראה זיין ערוה, איז דאס א שאנד, און זיי זאלן כרת ווערן פאר די אויגן פון די בנים פון זייער עם; די ערוה פון אחות האט ער גלה, זאל ער נשׂא זיין עוון. 18 און אז אן איש וועט שכב מיט אן אִשָה אין איר דוה, און וועט גלה איר ערוה: ער האט ערה איר מקור, און זי האט גלה דעם מקור פון איר דם, זאלן זיי ביידע כרת ווערן פון צווישן זייער עם. 19 און די ערוה פון אחות אמך, אדער פון אחות אביך, זאלסטו נישט גלה; ווייל זיין שְאֵר ערה ער; זיי זאלן נשׂא זייער עוון. 20 און אז אן איש וועט שכב מיט זיין דודה, האט ער די ערוה פון זיין דוד גלה; זיי זאלן נשׂא זייער חטא; ערירים [ערירי] זאלן זיי מות. 21 און אז אן איש וועט לקח אשת אחיו, איז דאס אן נדה; די ערוה פון אחיו האט ער גלה; ערירים [ערירי] זאלן זיי היה. 22 און איר זאלט זיין שומר איבער כל מיינע חוקות, און כל מיינע משפטים, און זיי עשה, כדי הארץ וואס איך ברענג אייך אהין, זיך צו ישב דרינען, זאל אייך נישט קיא. 23 און איר זאלט נישט הלך אין די חוקות פון הגוי וואס איך שלח פון פאר אייך; ווייל דאס אלץ האבן זיי עשה, און איך האב מיך קוץ מיט זיי. 24 און איך האב אמר צו אייך: איר וועט ירש זייער אדמה, און איך וועל זי אייך נתן זי צו ירש: אן ארץ זבת חלב ודבש. איך בין ה' אלוקיכם וואס האב אייך בדל פון די עמים. 25 דעריבער זאלט איר בדל צווישן בהמה טהורה און טמאה, און צווישן דעם עוף טמא און הטהור, און איר זאלט נישט שקץ נפשותיכם מיט א בהמה, אדער מיט אן עוף, אדער מיט וואס רמש האדמה, וואס איך האב בדל צו טמא פאר אייך. 26 און איר זאלט מיר זיין קדושים, ווייל איך ה' בין קדוש, און איך האב אייך בדל פון די עמים, צו געהערן צו מיר. 27 און אן איש אדער אן אִשָה, וואס איז אן אוב אדער א ידעוני, זאלן זיי מות יומת ווערן; מיט אבן זאל מען זיי רגם; זייער דם אויף זיי!