ויק15

1 און ה' האט דבר צו משהן און צו אהרנען, לאמור: 2 דבר צו די בני-ישראל, און איר זאלט אמר צו זיי: איש איש, אז ער וועט זיין זוב פון זיין בשר, איז זיין זוב טמא. 3 און דאס זאל זיין זיין טמאה אין זיין זוב: סיי זיין בשר ריר מיט זיין זוב, סיי זיין בשר איז חתם פון זיין זוב, איז דאס זיין טמאה. 4 איטלעך משכב וואס ער שכב דערויף מיט זוב, זאל זיין טמא, און כל הכלי וואס ער וועט דערויף ישב, זאל זיין טמא. 5 און אן איש וואס וועט זיך נגע אן זיין משכב, זאל כבס זיינע בגדים, און זיך רחץ אין מים, און זיין טמא ביזן ערב. 6 און דער וואס ישב אויף א זאך וואס דער זוב איז דערויף ישב, זאל כבס זיינע בגדים, און זיך רחץ אין מים, און זיין טמא ביזן ערב. 7 און דער וואס נגע זיך אן דעם בשר פון זוב, זאל כבס זיינע בגדים, און זיך רחץ אין מים, און זיין טמא ביזן ערב. 8 און אז דער פון זוב וועט רקק אויף א טהור, זאל יענער כבס זיינע בגדים, און זיך רחץ אין מים, און זיין טמא ביזן ערב. 9 און כל מרכב וואס דער פון זוב וועט רכב דערויף, זאל זיין טמא. 10 און כל וואס נגע זיך אן וואס עס איז געווען אונטער אים, זאל זיין טמא ביזן ערב; און דער וואס נשׂא עס, זאל כבס זיינע בגדים, און זיך רחץ אין מים, און זיין טמא ביזן ערב. 11 און כל וואס דער פון זוב וועט זיך אן אים נגע, אווו ער האט נישט שטף זיינע יד אין מים , זאל כבס זיינע בגדים, און זיך רחץ אין מים, און זיין טמא ביזן ערב. 12 און א כלי חרש וואס דער פון זוב וועט זיך אן איר נגע , זאל שבר ווערן; און כל כלי עץ זאל שטף ווערן אין מים. 13 און אז דער פון זוב וועט טהר ווערן פון זיין זוב, זאל ער זיך ספר 7 ימים פאר זיין טהרה, און כבס זיינע בגדים, און רחץ זיין בשר אין מים חיים, און זיין טהור. 14 און אויפן 8טן יום זאל ער זיך לקח 2 תורים, אדער 2 בני יונה, און ער זאל בוא פאר ה' צום פתח אוהל-מועד, און זיי נתן צום כהן. 15 און הכהן זאל זיי עשה איינע א חטאת, און איינע אן עולה, און הכהן זאל מאכן כפרה פאר אים פאר ה' וועגן זיין זוב. 16 און אן איש, אז פון אים וועט יצא א שכבת זרע, זאל ער רחץ אין מים זיין כל בשר, און זיין טמא ביזן ערב. 17 און כל בגד, און כל עור, וואס דערויף וועט זיין שכבת זרע, זאל כבס ווערן אין מים, און זיין טמא ביזן ערב. 18 און אן אִשָה, אז אן איש וועט שכב מיט איר א שכבת זרע, זאלן זיי זיך רחץ אין מים, און זיין טמא ביזן ערב. 19 און אן אִשָה, אז זי וועט זיין זבה: דם וועט זיין איר זוב פון איר בשר: זאל זי 7 ימים זיין אין איר נדה, און כל וואס נגע זיך אן איר, זאל זיין טמא ביזן ערב. 20 און כל וואס זי וועט שכב דערויף אין איר נדה, זאל זיין טמא; און כל וואס זי וועט ישב דערויף, זאל זיין טמא. 21 און כל וואס נגע זיך אן איר משכב, זאל כבס זיינע בגדים, און זיך רחץ אין מים, און זיין טמא ביזן ערב. 22 און כל וואס נגע זיך אן עפעס א זאך וואס זי ישב דערויף, זאל כבס זיינע בגדים, און זיך רחץ אין מים, און זיין טמא ביזן ערב. 23 אפילו אויב ער איז אויף דעם משכב אדער אויף דער כלי וואס זי ישב דערויף, ווען ער נגע זיך אן דעם אן, זאל ער זיין טמא ביזן ערב. 24 און אויב שכב וועט שכב מיט איר אן איש, און איר נדה וועט זיין אויף אים, זאל ער זיין טמא 7 ימים, און כל משכב וואס ער וועט שכב דערויף, זאל זיין טמא. 25 און אן אִשָה, אז איר יזוב וועט זוב ימים רבים, נישט אין דער צייט פון איר נדה, אדער זי וועט זיין זוב איבער דער צייט פון איר נדה, זאל זי כל ימים פון איר זוב פון איר טמאה זיין אזוי ווי אין די ימים פון איר נדה; זי איז טמאה . 26 איטלעך משכב וואס זי וועט שכב דערויף כל ימי איר זוב, זאל איר זיין אזוי ווי דאס משכב פון איר נדה; און איטלעכע זאך וואס זי וועט ישב דערויף, זאל זיין טמא אזוי ווי די טמאה פון איר נדה. 27 און כל וואס נגע זיך אן זיי אן, זאל ווערן טמא; און ער זאל כבס זיינע בגדים, און זיך רחץ אין מים, און זיין טמא ביזן ערב. 28 און אז זי ווערט טהרה פון איר זוב, זאל זי זיך ספר 7 ימים, און דערנאך זאל זי זיין טהור 29. און אויפן 8טן יום זאל זי זיך לקח 2 תורים, אדער 2 בני יונה, און זיי ברענגען צום כהן, צום פתח אוהל-מועד. 30 און הכהן זאל עשה איינע א חטאת, און איינע אן עולה, און הכהן זאל מאכן כפרה פאר איר פאר ה' וועגן איר זוב טמאה. 31 אזוי איר זאלט נזר די בני-ישראל פון זייער טמאה, כדי זיי זאלן נישט מות דורך זייער טמאה, אז זיי וועלן טמא מיין משכן וואס איז צווישן זיי. 32 דאס איז דער תורה הזב, און פון דעם וואס פון אים יצא א שכבת זרע, צו ווערן טמא דורך דעם; 33 און פון דער דוה אין איר נדה, און פון דעם וואס איז זוב מיט זיין זוב, סיי א זכר, און סיי א נקבה; און פון אן איש וואס וועט שכב מיט א טמאה.