ויק14

1 און ה' האט דבר צו משהן, לאמור: 2 דאס זאל זיין דער תורת המצורע אין יום פון זיין טהרה: ער זאל געבראכט ווערן צום כהן. 3 און דער כהן זאל יצא מחוץ מחנה, און אז דער כהן וועט ראה, און הנה די נגע צרעת איז רפא אויפן מצורע, 4 זאל דער כהן צוה מע זאל לקח פאר דעם וואס מטהר זיך 2 צפרים חיות טהורות, און עץ ארז, און ווערמילרויט, און אזוב. 5 און דער כהן זאל צוה מע זאל שחט איין צפור אין א כלי חרש איבער מים חיים. 6 דעם צפור החיה, איר זאל ער לקח, און דאס עץ ארז, און דאס ווערמילרויט, און דאס אזוב, און טבל זיי און דעם צפור החיה אין דעם דם הצפור וואס איז שחט געווארן איבערן מים חיים. 7 און ער זאל נזה אויף דעם וואס טהר זיך פון דער צרעת, 7 מאל, און אים טהור; און ער זאל שלח דעם צפור החיה אויפן פני השדה. 8 און דער וואס טהר זיך, זאל כבס זיינע בגדים, און גלח זיינע כל שער, און זיך רחץ אין מים, און ווערן טהר; און דערנאך מעג ער בוא אין מחנה, אבער ער זאל ישב מחוץ פון זיין אוהל 7 ימים. 9 און עס זאל זיין אויפן 7טן יום, זאל ער גלח זיינע כל שער, זיין קאפ, און זיין זקן, און די גבות פון זיינע אויגן: זיינע כל שער זאל ער גלח; און ער זאל כבס זיינע בגדים, און רחץ זיין בשר אין מים, און זיין טהר. 10 און אויפן 8טן יום זאל ער לקח 2 כבשים תמימים, און איין כבשה א יאריקע תמימה, און 3/10 סולת פאר א מנחה, בלל מיט שמן, און איין לוג שמן. 11 און דער כהן וואס עמד, זאל טהר דעם איש וואס המטהר זיך, און זיי, פאר ה', ביים פתח אוהל-מועד. 12 און דער כהן זאל לקח איין כבש און אים קרב פאר אן אשם מיט דעם לוג שמן, און ער זאל זיי נוף אן תנופה פאר ה'. 13 און ער זאל שחט דעם כבש אין המקום ווו מע שחט דאס חטאת און דאס עולה, אין א מקום קדש; ווייל אזוי ווי דאס חטאת איז דאס אשם פארן כהן; א קודש קדשים איז דאס. 14 און לקח דער כהן מדם האשם און נתן דער כהן על-תנוך אוזן המטהר הימנית ועל-בהן זיין יד הימנית ועל-בהן רגלו הימנית. 15 און דער כהן זאל לקח פון דעם לוג שמן, און יצק אויף דער כף השמאלית פון כהן. 16 און דער כהן זאל טבל זיין אצבע הימנית אין דעם שמן וואס אויף זיין כף השמאלית, און נזה פון דעם שמן מיט זיין אצבע 7 מאל פאר ה'. 17 ומיתר השמן אשר על-כפו יתן דער כהן על-תנוך אזן המטהר הימנית ועל-בהן ידו הימנית ועל-בהן רגלו הימנית על דם האשם . 18 און וואס יתר פון דעם שמן וואס אויף דעם כף דער כהן, זאל ער נתן אויפן קאפ פון דעם מטהר; און דער כהן זאל מאכן כפרה פאר אים פאר ה'. 19 און דער כהן זאל עשה דאס חטאת, און מאכן כפרה פאר דעם מטהר פון זיין טמאה; און דערנאך זאל ער שחט דאס עולה. 20 און דער כהן זאל עלה דאס עולה און דאס מנחה אויפן מזבח; און דער כהן זאל מאכן כפרה פאר אים, און ער וועט זיין טהור. 21 און אויב ער איז דל, און זיין יד נשג נישט, זאל ער לקח איין כבש, אן אשם, פאר א תנופה, צו מאכן כפרה פאר אים, און 1/10 סולת בלל מיט שמן, פאר א מנחה, און א לוג שמן; 22 און 2 תורים, אדער 2 בני יונה, לויט ווי זיין יד נשג; און איינע זאל זיין א חטאת, און איינע אן עולה. 23 און ער זאל זיי ברענגען אויפן 8טן יום פון זיין טהרה צום כהן, צום פתח אוהל-מועד, פאר ה'. 24 און דער כהן זאל לקח דעם כבש האשם, און דעם לוג השמן, און דער כהן זאל זיי נוף א תנופה פאר ה'. 25 און שחט את-כבש האשם און לקח דער כהן מדם האשם און נתן על-תנוך אוזן-המטהר הימנית און על-בהן ידו הימנית און על-בהן רגלו הימנית. 26 און פון דעם שמן זאל דער כהן יצק אויף דער כף השמאלית פון כהן. 27 און דער כהן זאל נזה מיט זיין אצבע הימנית פון דעם שמן וואס אויף זיין כף השמאלית, 7 מאל פאר ה'. 28 און נתן דער כהן מן-השמן אשר על-כפו על-תנוך אוזן המטהר הימנית ועל-בהן ידו הימנית ועל-בהן רגלו הימנית על-מקום דם האשם . 29 און וואס יתר פון דעם שמן וואס אויף דעם כף דער כהן, זאל ער נתן אויפן קאפ פון דעם מטהר, צו מאכן כפרה פאר אים פאר ה'. 30 און ער זאל עשה איינע פון די תורים, אדער פון די בני היונה: פון וואס זיין יד נשג; 31 אזוי ווי זיין יד נשג: איינע פאר א חטאת, און איינע פאר אן עולה, מיט דעם מנחה; און דער כהן זאל מאכן כפרה פאר אים צו זיין טהר פאר ה'. 32 דאס איז דער תורה פון דעם וואס אויף אים איז די נגע צרעת, וואס זיין יד נשג נישט ביי זיין טהרה. 33 און ה' האט דבר צו משהן און צו אהרנען, לאמור: 34 אז איר וועט בוא אין ארץ כנען וואס איך נתן אייך פאר אחוזה, און איך וועל נתן א נגע צרעת אין א בית ארץ אחוזתכם, 35 זאל בוא דער וואס דאס בית געהערט צו אים, און ער זאל נגד דער כהן, לאמור: אזוי ווי א נגע ווייזט מיר אויס אין בית. 36 און דער כהן זאל צוה מע זאל פנה דאס בית איידער דער כהן וועט בוא ראה דעם נגע , כדי כל וואס אין בית זאל נישט ווערן טמא; און דערנאך זאל דער כהן בוא ראה דאס בית. 37 און אז ער וועט ראה דעם נגע , און הנה דער נגע אויף די קירות פון בית איז גרינלעכע און רויטלעכע שקערורה, און זייער אויסזען איז שפל פון דער קיר, 38 זאל דער כהן יצא פון בית אין פתח הבית, און סגר דאס בית אויף 7 ימים. 39 און דער כהן זאל שוב אויפן 7טן יום, און אז ער וועט ראה, און הנה דער נגע האט זיך פשה אויף די קירות פון בית, 40 זאל דער כהן צוה מע זאל חלץ די אבנים וואס אויף זיי איז דער נגע , און מע זאל זיי שלך מחוץ עיר אין אן מקום טמא. 41 און דאס בית זאל ער לאזן קצע פון אינעווייניק רונד ארום, און די עפר וואס מע שפך, זאל מען קצה מחוץ עיר אין אן מקום טמא. 42 און מע זאל לקח אבנים אחרות , און אריינשטעלן אל תחת יענע האבנים, און מע זאל לקח עפר אחר, און טוח דאס בית. 43 און אויב דער נגע וועט שוב און פרח אין בית נאכדעם ווי מע האט חלץ די אבנים, און נאכן קצה דאס בית, און נאכן טוח, 44 דער כהן וועט בוא און ראה, און הנה דער נגע האט זיך פשה אין בית, איז דאס א מאר צרעת אין בית; טמא איז דאס. 45 און מע זאל נחץ דאס בית, זיינע אבנים, און זיין עצים, און די כל עפר פון בית, און יצא מחוץ עיר אין אן מקום טמא. 46 און דער וואס בוא אין בית כל ימים וואס מע האלט עס סגר, זאל זיין טמא ביזן ערב. 47 און דער וואס שכב אין דעם בית, זאל כבס זיינע בגדים; און דער וואס אכל אין דעם בית, זאל כבס זיינע בגדים. 48 און אויב בוא וועט בוא הכהן און וועט ראה, און הנה דער נגע האט זיך נישט פשה אין בית נאכן טוח דאס בית, זאל הכהן טהר דאס בית, ווייל דער נגע האט זיך רפא. 49 און ער זאל לקח אויף צו חָטָא דאס בית, 2 צפרים, און עץ ארז, און ווערמילרויט, און אזוב. 50 און ער זאל שחט איין צפור אין א כלי חרש איבער מים חיים. 51 און ער זאל לקח דאס עץ ארז, און דאס אזוב, און דאס ווערמילרויט, און דעם צפור החיה, און ער זאל זיי טבל אינעם דם פון דעם הצפר השחוטה , און אינעם מים חיים, און נזה אויפן בית 7 מאל. 52 און ער זאל חטא דאס בית מיטן דם הצפור, און מיטן מים חיים, און מיטן צפור החיה, און מיטן עץ ארז, און מיטן אזוב, און מיטן ווערמילרויט. 53 און ער זאל שלח דעם צפור החיה מחוץ עיר אויפן פני השדה; און ער זאל מאכן כפרה פאר בית, און עס וועט זיין טהור. 54 דאס איז דער תורה פאר כל נגע צרעת, און פאר נתק, 55 און פאר צרעת פון א בגד, און פאר א בית, 56 און פאר א שאת, און פאר א ספחת, און פאר א בהרת; 57 כדי צו לערנען ווען עס איז טמא, און ווען עס איז טהור. דאס איז דער תורת הצרעת.